وقتی پروتز گونه جنبه درمانی دارد

برای افزایش حجم ناحیه گونه تزریق ژل جایگاه علمی ندارد و به دلیل غیرقابل جذب بودن ممکن است عوارض متعددی ایجاد کند.

یک فوق تخصص جراحی پلاستیک با اشاره به سن مناسب برای انجام جراحی پروتز گونه، درباره موارد درمانی این عمل گفت: در مواردی که عیب استخوان میانی صورت وجود دارد و فک بالا هم عقب است، بهترین راه اصلاح آن جلو آوردن قسمت میانی صورت و پروتز گونه است.

دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی اضافه کرد: پروتز گونه به عنوان یکی از ارکان جراحی صورت از سال‌ها قبل متداول شده است. عمل جراحی گونه‌گذاری یا گذاشتن گونه در حقیقت نوعی افزایش بافت و برجسته‌ کردن گونه است که روش‌های متعددی دارد. این روش جراحی اغلب در مورد گونه‌های عقب رفته یا صاف کاربرد دارد و علت صاف بودن گونه یا عقب بودن آن متفاوت است. برخی مواقع در اثر کاهش چربی روی گونه‌ها این حالت ایجاد می‌شود و در مواقعی دیگر به دلیل عقب بودن اسکلت گونه یا قسمت‌های میانی استخوان صورت است. گاهی نیز به دلیل تصادف ممکن است یک گونه یا هر دو گونه عقب‌نشینی کند یا در اثر ضربه شدید به چند قطعه شکسته و مقداری از استخوان آن جذب شود.

وی یادآور شد: در مواردی که عیب استخوان میانی صورت وجود دارد و فک بالا هم عقب است، بهترین راه اصلاح جلو آوردن قسمت میانی صورت است، اما در مواقعی که فقط مشکل در گونه و زیر چشم باشد، تقویت استخوان گونه هم موثراست.

این فوق تخصص جراحی پلاستیک با بیان اینکه پروتز گونه دارای انواع متفاوتی از نوع سیلیکونی تا استخوانی است، گفت: هر کدام از این انواع که خود دارای اندازه‌های متفاوتی هم هستند برای موارد متفاوت عقب رفتگی گونه است و فوائد و مضرات مربوط به خود را دارند.

وی افزود: پروتز گونه اغلب از طریق برش داخل دهان گذاشته می‌شود (با ایجاد شکاف دو طرفه) ولی از طرق دیگر همانند شکاف زیر پلک یا جلوی گوش هم کار گذاشته می‌شود. بعضی از جراحان پلاستیک تمایل دارند که در موقع انجام جراحی پلک پایین در صورت لزوم پروتز را از همین شکاف روی گونه بگذارند و بعضی دیگر در موقع جراحی کشش صورت از طریق برش جلوی گوش، ولی در هر صورت شایع‌ترین روش کارگذاری پروتز گونه از راه دهان است. پروتز گونه را در مرد و زن جوان می‌توان از سن بالای ۱۸ سال کار گذاشت.

کلانتر هرمزی یادآور شد: این پروتز را می‌توان با بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی کامل کار گذاشت ولی بهتر است در اطاق عمل مجهز و استاندارد گذاشته شود. در صورتی که اصول استاندارد انتخاب بیمار و محل مناسب رعایت شود و به دست متخصص گذاشته شود، این جراحی با حداقل عوارض همراه است ولی به ندرت ممکن است عوارضی همچون خونریزی محل عمل، خون‌مردگی، جابجایی پروتز و عفونت هم حاصل شود. به غیر از مورد عفونت به طور معمول بقیه موارد قابل کنترل هستند.

وی همچنین گفت: در مورد عفونت حتما باید پروتز خارج شود و در صورت لزوم چند ماه بعد دوباره اقدام به گذاشتن آن کرد. بعضی از جراحان پلاستیک با سلیقه شخصی یا تقاضای بیمارشان ممکن است به جای پروتز از تزریق چربی برای تقویت گونه استفاده کنند که گرچه این روش بسیار خوبی است ولی در مواردی ممکن است تمام یا قسمتی از چربی جذب شود.

این فوق تخصص جراحی پلاستیک اضافه کرد: برای افزایش حجم ناحیه گونه تزریق ژل جایگاه علمی ندارد و به دلیل غیرقابل جذب بودن ممکن است عوارض متعددی ایجاد کند. در مورد عمر پروتز گونه در جایی اشاره نشده است ولی تا مادامی که باعث مشکل برای بیمار نشود، وجود آن بی‌ضرر است.