جیمز بالدوین

«جیمز بالدوین» نویسنده سیاه پوست آمریكایی كه به سبب شخصیت جذاب و همچنین مقالات تندش در دفاع از حقوق مدنی از محبوبیت بالایی برخوردار است در چنین روزی متولد شد

«جیمز بالدوین» نویسنده سیاه پوست آمریكایی كه به سبب شخصیت جذاب و همچنین مقالات تندش در دفاع از حقوق مدنی از محبوبیت بالایی برخوردار است در چنین روزی متولد شد. او علاوه بر مقالات سیاسی اجتماعی اش سه نمایشنامه، یك كتاب داستان كودكان و مجموعه ای از داستان های كوتاه را در كارنامه خود دارد. «بالدوین» پس از انتشار اولین رمانش با عنوان «بر سر كوه، فریادش بزن»(Go Tell it on the mountain) در سال ۱۹۵۳ به شهرتی فراوان دست یافت. این رمان پر است از گناهان مخفی، جنایت و مجازات های مذهبی. او نه تنها در این رمان كه در اكثر آثار خود با تلفیق اتفاقات واقعی زندگی شخصی اش به همراه تحلیلی از تبعیض و ناعدالتی های اجتماعی به خلق داستان دست می زد.«جیمز آرتور بالدوین» در ۲ اوت ۱۹۲۴ در محله «هارلم» شهر نیویورك به دنیا آمد. او كه حاصل یك ارتباط نامشروع بود هیچ گاه نتوانست پدر واقعی خود را بشناسد و همگان او را پسر كارگری محلی می دانستند. دوران كودكی «بالدوین» در فقر و تنگدستی گذشت. هنگامی كه سه ساله بود، مادرش با یك كارگر كارخانه كه مردی ظالم و خشن بود ازدواج كرد و «بالدوین» نام فامیل خود را از ناپدری اش گرفت كه در سال ۱۹۴۳ در یك بیمارستان روانی درگذشت. «بالدوین» در اوان كودكی یك كتابخوان حرفه ای بود و زمانی كه ۱۲ سال بیش نداشت اولین داستانش در روزنامه كلیسا به چاپ رسید. در سن ۱۷ سالگی پس از اتمام دوره دبیرستان زندگی مستقل خود را آغاز كرد و در همان دوران به اجبار روزگار به مشاغل سخت و كم درآمد بسیاری تن در داد و در كنار آنها به یادگیری مفاهیم و قواعد ادبی اهتمام ورزید. در اوایل دهه ۴۰ «بالدوین» در دفتر وكالتی در «بدلر میر» نیوجرسی مشغول به كار شد و از سال ۱۹۴۳ به صورت تمام وقت به نوشتن پرداخت. او كتابی با موضوع (Store-Front church) را كه در «هارلم» بسیار دیده می شد به كمك عكاسی به نام «تئودور پلاتوفسكی» به چاپ رسانید كه از موفقیت چندانی برخوردار نشد. در سال ۱۹۴۵ او كه در كلبه ای در جنگل های «ووداستاك» زندگی می كرد برای اولین بار با مسئله ای به نام «اف بی آی» مواجه شد. آنها كه به دنبال یك متهم فراری بودند از «بالدوین» بازجویی سختی به عمل آوردند و او كه شخص مورد نظر را در یك میهمانی ملاقات كرده بود اطلاعات مختصری كه داشت را در اختیار ماموران قرار داد. پس از این ماجرا «بالدوین» به شدت دچار ناراحتی روحی شد و در یكی از مقالاتش نوشت: «مرا وادار كردند كه از آنها هم متنفر شوم، تنفری به مانند قطعه یخی داغ».به رغم آنكه صاحبان انتشارات از چاپ آثار او امتناع می ورزیدند اما مقالات و نقطه نظرات وی در نشریات معتبری همچون «The new leader» و «The Nation» و «Partisan Review» به چاپ می رسید و در نهایت موفق شد به كمك «ریچارد رایت» در سال ۱۹۴۸ برنده بورسیه «روزن والد» شود. مشكلات و سختی هایی كه «بالدوین» در رابطه با ناپدری و زندگی شخصی اش متحمل شد و خودكشی یكی از دوستان نزدیكش و اعتقادات نژادپرستانه رایج آن زمان موجب شد تا بالدوین در سال ۱۹۴۸ آمریكا را به قصد پاریس و لندن ترك كند. طی این دوره نوشتن رمان «بر سر كوه، فریادش بزن» را به اتمام رساند.داستان رمان به تجربیات شخص «بالدوین» در زمان موعظه گری اش در یك كلیسای كوچك می پردازد. او كه از فقر و تهیدستی خانواده اش به فضای آرام بخش كلیسا پناه برده بود توانست در سن چهارده سالگی به مدت سه سال معاون كلیسا شود. «بالدوین» رمان دومش «اتاق جیووانی» در سال ۱۹۵۶ به چاپ رسانید كه حول درگیری های شخصی قهرمان داستان در مورد مشكلات همجنس گرایانه اش می چرخد. پرفروش ترین كتاب «بالدوین» با عنوان «آتش بعدی» (The Fire next Time) در سال ۱۹۶۳ به چاپ رسید كه به جنبش سیاه پوستان مسلمان می پردازد و هشدار می دهد كه اگر سفیدپوستان آمریكایی در رفتار خود تغییر رویه ندهند، به زودی خشم مسلمانان سیاه پوست را لمس خواهند كرد. «بالدوین» به دلیل فعالیت های سیاسی در زمینه حقوق مدنی و شهروندی در دهه ۶۰ به هدف اول «اف بی آی» مبدل شد و صاحب پرونده ای ۱۷۵۰ صفحه ای در اداره پلیس شد.او مقاله ای با تیتر «یادداشت های یك فرزند وطن» در سال ۱۹۵۵ به چاپ رسانید كه در آن با اشاره به اوضاع خانوادگی اش و با الهام از شورش سال ۱۹۴۳ «هارلم» به نیروی نهفته در این جماعت سیاه پوست اشاره می كند. رمان دیگر او به نام «كشوری دیگر» در سال ۱۹۶۲ به چاپ رسید كه به سبب شخصیت های ضعیف داستان به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.پس از ترور «مارتین لوتركینگ» در سال ۱۹۶۸ و عقب نشینی جنبش آزادی خواهانه سیاه پوستان «بالدوین» به این نتیجه رسید كه تنها راه خلاصی از تبعیض نژادی در خشونت نهفته است و این تفكراتش در نهایت به ممنوعیت نویسندگی اش در سال ۱۹۷۵ انجامید.«جیمز بالدوین» در سال ۱۹۸۳ موفق به دریافت ۵ دكترای افتخاری از دانشكده تحقیقات آمریكایی- آفریقایی دانشگاه ماساچوست شد. او روزهای آخر عمر خود را در فرانسه گذراند و عاقبت در ۳۰ نوامبر ۱۹۸۷ در اثر سرطان معده درگذشت.