رئیس همه جز دولت

در روزهـای اخیـر, مسئولان دولت نهم و در راس آنها رئیس جمهور, بارها سخنانی مطرح کرده اند که مفهوم آن احتمال تغییر مثبت درنحوه تعامل ایران و امریکاست البته هر اقدامی که موجب کاهش تنش میان ایران و سایر کشورها به ویژه قدرت های سیاسی و اقتصادی شود امری مطلوب است و برای مردم آرامش آفرین لذا از این جهت اظهارات رئیس جمهور و همکاران او, نه تنها بلامانع بلکه قابل تحسین است

در روزهـای اخیـر، مسئولان دولت نهم و در راس آنها رئیس جمهور، بارها سخنانی مطرح کرده‌اند که مفهوم آن احتمال تغییر مثبت درنحوه تعامل ایران و امریکاست. البته هر اقدامی که موجب کاهش تنش میان ایران و سایر کشورها به ویژه قدرت‌های سیاسی و اقتصادی شود امری مطلوب است و برای مردم آرامش آفرین لذا از این جهت اظهارات رئیس جمهور و همکاران او، نه تنها بلامانع بلکه قابل تحسین است.

اما بر اظهارات اخیر مسئولان دولت نهم، دو اشکال وارد است. نخستین ایراد، به زمان طرح این سخنان برمی گردد. زیرا در حال حاضر، از دو جناح قدرتمند امریکایی، یکی با مشکلات متعـدد داخلـی مـواجه است و بعید است برخی تغییرهای تاکتیکی در رفتار و گفتار آنها، در صورت پیروزی در انتخابات ماه نوامبر تداوم پیدا کند. جناح دیگر نیز بدون آنکه منتظر واکنش مقامهای ایرانی باشد آمادگی خود برای مذاکره بدون قید و شرط با ایران را اعلام نموده است. در این شرایط اظهار آمادگی ایران برای گفتگو، نمی‌تواند منجر به اخذ امتیاز از طرف مقابل شود و حتی ممکن است شائبه تلاش ایران برای کمـک بـه جمهـوریخـواهـان در بـرابر دموکراتهای امریکا را در برخی اذهان ایجاد نماید. در حالی که در سالهای گذشته شرایط بسیار مناسب تری برای گفتگو و کاهش تنش های متقابل بین ایران و آ‌مریکا وجود داشت که متاسفانه از آن استفاده نشد. اما اظهار نظرهای مکرر مقامات دولت نهم درخصوص احتمال ایجاد تغییر در نحوه تعامل دو کشور، ایراد بزرگتری هم دارد که البته در سایر عرصه‌ها نیز این اشکال مشــاهـده مـی‌شود.این ایراد مرتبط با حدود اختیارات و مسئولیت‌های قوه مجریه و شخص رئیس جمهور است. براساس رویه حاکم درسال‌های اخیر و به موجب قانون اساسی، تنظیم سیاست های کلی نظام برعهده رهبری نظام بوده و ایشان نیز تنها سه روز قبل، به صراحت موضع خود را در خصوص مذاکرات ایران و آمریکا اعلام کردند و لذا بعید به نظر می‌رسد طرف‌های مقابل، اظهارات مقام‌های دیگر ایرانی راچندان جدی بگیرند. مگر آنکه بعضی اظهار نظرها در این مورد هم، به تعبیر مهندس باهنر نایب رئیس مجلس مصرف داخلی داشته باشد.

اصرار مسئولان دولت نهم به موضع‌گیری در خصوص رابطه با آمریکا – که قاعدتا نتیجه مشخصی هم درپی نخواهد داشت – در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از وظایف تعریف شده و قطعی دولت نهم، هم اکنون برروی زمین مانده است.

هنـوز قانون مصوب مجلس در مورد نظام هماهنگ در بلاتکلیفی به سر می‌برد، دو وزارتخانه مهم کشور و اقتصاد در سال پایانی دولت همچنان با سرپرست اداره می‌شود،‌مسئولان دولتی در وزارت کار و سیستم بانکی در خصوص نحوه اختصاص و پرداخت سهم کار آفرینان از تسهیلات بانکی ‌اظهـار نظرهای متفاوت ارائه می‌کنند، ادارات کل آموزش وپرورش در بسیاریاز استان‌ها بدلیل عدم تخصیص به موقع اعتبارات مصوب قادر به پرداخت بخش‌هایی از حقوق قانونی فرهنگیان نیستند هزاران معلم علیرغم سپری کردن مراحل آزمون استخدامی در حال بلاتکلیفی به سر می‌برند و... البته همانگونه که در بالا اشاره شد این وضعیت به یک رویه در دولت نهم تبدیل شده است و گویی اظهار نظر در خصوص موضوعات مرتبط با سایر کشورها و نیز اصرار بر انتقاد از عملکرد سایر قوا، بر انجـام وظایف روزمره دولتمردان سایه افکنده است. مثلاً وضعیت معیشتی مردم در کشورهای امریکای لاتین، باعث اظهار تأسف علنی بعضی مسئولان دولتی می‌شود اما در برابر اظهـارات دادستـان تهـران کـه <اکثـر جان باختگان حادثه سعـادت‌آبـاد، دانشجـویـانـی بوده‌اند که برای تأمین هزینه تحصیل، به کارگری در ساختمان مشغول بوده‌اند> هیچ یک از مقام‌های دولتی واکنشی نشان نمی‌دهند، رئیس جمهور ایران برای ساماندهی تولید و توزیع محصولات کشاورزی در جهان، برنامه ارائه می‌کند و در همان حال استاندار منتخب او در داخل کشور فریاد می‌کشد که <وزیر بازرگانی کـشـــاورزان مــازنـدرانـی را بـه خـاک سیـاه نشـانـده اسـت>وزیر آموزش و پرورش ایران به افغانستان می‌رود و مراکز آموزشی احداث شده توسط ایران را افتتاح می‌کند و پس از بازگشت از این سفر، به صراحت می‌گوید <برای استخدام معلمانی که در آزمون، پذیرفته شده‌اند اعتبار نداریم.>‌ رئیس دولت درسه سال گذشته به انتقاد از عملکرد دستگاههای نظارتی– از جمله قوه قضائیه – در مبارزه با مفاسد اقتصادی مشغول بوده است در حالی که اخیراً و در آستانه آغاز چهـارمیـن سـال فعـالیـت دولت، همکار او از وجود مفاسد گوناگون در یک دستگاه صد در صد دولتی–گمرک– سخن می گوید و ... .

اکنون باید از دولتمردان سوال کرد که آیا در حوزه فعالیت خود، هیچ کار بر زمین مانده ای ندارند که تا این حد، برای اظهار نظر در عرصه های بین المللی و نیز ورود به موضوعات داخلی که در حیطه مسئولیت دولت نمی باشد، اصرار دارند؟ آیا رئیس جمهور محترم، رئیس همه جا هستند جز مسئول پیگیری وظایف دولت نهم؟ کسانی که در دفتر ریاست جمهوری، به جمع آوری اظهارنظرهای رئیس جمهور مشغول هستند می توانند آمار دقیقی ارائه کنند که ایشان تا کنون چه میزان از نابسامانیهای اقتصادی آمریکا سخن گفته اند و چقدر از تعلل دستگاههای دولتی ایران در تخصیص به موقع اعتبارات مصوب؟ ایشان تـا چـه حـد در خصوص عدم وجود فضای آزاد خبررسانیدر آمریکا و اروپا سخن گفته اند و چقدر در مورد مشکلاتی که رسـانـه های ایران با آن مواجه هستند؟ در سخنرانی های مقامات دولت نهم، چقدر انتقاد از عملکرد مجلس و قوه قضائیه وجود داشته است و چقدر اعتراف به ضعف های سیاست گذاری و اجـرایی دولت؟ اگر پاسخ این سوالات را دریافت کردیم از طرح سوالات مشابه خودداری خواهیم کرد و می پذیریم که رئیس جمهور، خود را بیش از هر مسئولیت دیگری، مسئول دولت نهم می داند. در غیر این صورت... ‌