اسهال در بیماران ایدزی

اسهال در بیش از ۵۰ % افراد ایدزی، حداقل به طور متناوب، اتفاق می افتد و ممکن است ناشی از انواعی از پاتوژنهای باکتریایی یا فرصت طلب باشد. در بسیاری از موارد هیچ علتی پیدا نمی شود …

اسهال در بیش از ۵۰ % افراد ایدزی، حداقل به طور متناوب، اتفاق می افتد و ممکن است ناشی از انواعی از پاتوژنهای باکتریایی یا فرصت طلب باشد. در بسیاری از موارد هیچ علتی پیدا نمی شود و اسهال به آنتروپاتی HIV ارتباط داده می شود. مثل سایر بیماران مبتلا به اسهال مداوم، اسهال فراوان و آبکی یک اسهال ترشحی را مطرح می کند و اسهال خونی یا موکوس بیش از همه با کولیت مطابقت دارد. نمونه های مدفوع برای کشت باکتریایی باید فرستاده شوند. گونه های سالمونلد- کامپیلوباکتر و یرسینیا در افراد آلوده به HIV شایع هستند. گرچه این بیماران به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ می دهند. باکتریمی شایع است در موارد عود زیاد اتفاق می افتد. به همین ترتیب بیماران ایدزی دچار دوره های مکرر اسهال ناشی از توکسین کلوستریدیوم دیفیسیل می شوند. این که این مسئله ناشی از استفاده مکرر از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف است یا ناشی از سایر عوامل در بیماری HIV ناشناخته است.

نمونه تازه مدفوع باید از نظر تخم انگل و با استفاده از رنگ آمیزی تعدیل یافته بررسی شود. شایع ترین عفونت های تک یاخته روده ای در بیماران ایدزی کریپتوسپوریدیوم و ایزوسپور در جهان هستند. گرچه کریپتوسپوریدیازیس می تواند خود به خود محدود شونده باشد، اسهال حجیم (تا ۲۰ لیتر در روز ) نیز ممکن است ایجاد شود. پاسخ های بالینی به پارموماسین خوراکی که یک آمینوگلیکوزید با جذب کم است اغلب موقت و ناکامل است. ایزوسپوریازیس به طور شایع به تری متوپریم، سولفامتوکسازول خوراکی جواب می دهد ولی عود شایع است. درمان مزمن ممکن است لازم باشد.

اگر بررسی های تشخیصی اسهال را مشخص نکنند و اسهال همچنان وجود داشته باشد بیمار را باید آندوسکوپی کرد. نمونه برداری از دوازدهه یا روده کوچک ممکن است شواهد بافت شناسی کریپتوسپوریدیازیس، عفونت MAI ، یا عفونت CMV را نشان بدهد. التهاب غیر اختصاصی و آتروفی پرزهای روده در آنتروپاتی HIV وجود دارند. میکروسکوپ الکترونی یا رنگ آمیزی های اختصاصی نمونه های روده کوچک یا مدفوع ممکن است شواهد عفونت میکروسکوپی را نشان بدهند. نمونه برداری از کولون ممکن است اختلالات بافت شناسی نشان دهنده پروکتیتهرپس ساده، کولیت CMV با عفونت MAI را نشان بدهند.

در بیمارانی که اسهال مقاوم دارند انواعی از روش های غیر اختصاصی ممکن است کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشند. بیماران مبتلا به اسهال مزمن اغلب یک کمبود اکتسابی دیساکارید از مخاطی دارند یک دوره جیره غذایی فاقد لاکتوز ممکن است موجب بهبود علائم بیمار بشود.

داروهایی که حرکت یا ترشح روده را کاهش می دهد ممکن است در برخی از بیماران موجب بهبود علائم بشود. تغذیه کمکی وریدی ممکن است هم کیفیت و هم طول عمر بیماران مبتلا به اسهال مقاوم مربوط به ایدز را افزایش دهد.

لاغری مفرط یک تظاهر بارز بیماری پیشرفته HIV است، در برخی موارد لاغری مفرط ناشی از وجود یک عفونت همزمان است.