ترسیم دوباره خطوط رهبری فرانسه

روز باستیل در جریان بود و «نیکلا سارکوزی» رییس جمهور فرانسه سعی داشت از این روز که یک روز ملی برای فرانسوی ها محسوب می شود برای تعریف جدید روابط کشورش با سایر کشورهای جهان استفاده کند

روز باستیل در جریان بود و «نیکلا سارکوزی» رییس جمهور فرانسه سعی داشت از این روز که یک روز ملی برای فرانسوی ها محسوب می شود برای تعریف جدید روابط کشورش با سایر کشورهای جهان استفاده کند. او از تمام رهبران کشورهای عضو اتحادیه اروپا و همچنین رهبران کشورهای غیر عضو در شرق نزدیک و سواحل آفریقایی مدیترانه دعوت کرده بود تا در نشست روز ۱۳ جولای شرکت کرده و در تاریخ ۱۴ جولای نظاره گر رژه نظامیان فرانسوی از «آرک د تریومف» تا کاخ «دلا کانکورد» باشند.

درست یک ماه پیش از آن سارکوزی «کلود گیانت» رییس دفتر خود را به دمشق اعزام کرده بود تا از این نکته مطمئن شود که «بشار اسد» رییس جمهور سوریه به پاریس سفر کرده و درست در همان سالنی که قرار است «ایهود اولمرت» نخست وزیر رژیم صهیونیستی حاضر شود، حاضر خواهد شد و در تاریخ ۲۲ جولای خود سارکوزی برنامه سفر به سرزمین های اشغالی را داشت که از سال ۱۹۹۶ اولین سفر رییس جمهوری فرانسه به این مناطق محسوب می شد. اما این اتفاق ها فقط آغاز کار بود.

سارکوزی در ماه های گذشته خبر از بازسازی نیروهای مسلح فرانسه داد و در اوایل ماه جولای ریاست دوره ای فرانسه بر اتحادیه اروپا آغاز شد و به این ترتیب پاریس به مدت شش ماه ریاست چرخشی اتحادیه را در بروکسل به دست گرفت. این حوادث باعث شد تا فرانسه علاوه بر آنکه در زمینه تجارت هم پیمانی قوی برای دوستان خود محسوب می شود در زمینه نظامی نیز به این درجه برسد. و در اروپا در زمینه نظامی هم اکنون فقط انگلیس است که قابل قیاس با فرانسه است و سارکوزی در تلاش برای القای این مطلب در اروپاست که او بهترین فرد در این قاره است و از همین رو بود که سارکوزی به ژنرال های ارتش فرانسه گفت: فرانسه برای آنکه خودش باشد مجبور به تغییر است. و این در حالی است که اغلب ژنرالهای ارتش فرانسه معتقدند کاهش بودجه خیلی زود به سراغ آنها خواهد رفت اما به این زودی ها خبری از توسعه نخواهد بود. دورنمای بلندپروازیهای سارکوزی یادآور بسیاری از رییسان جمهور فرانسه است که قصد القای این تفکر را در جهان داشتند که خود آنها و کشورشان هنوز به عنوان یکی از مهمترین بازیگران عرصه سیاست جهان مطرح هستند. اما سارکوزی بر خلاف رییسان جمهور قبلی فرانسه، مهره زیادی برای بازی کردن دارد و او در حال استفاده از تمام این مهره ها به یکباره است، در اصل او در اندیشه تغییر این طرز فکر در فرانسه است که فرانسه غیر قابل تغییر است.

اما چیزی که فرانسوی ها ممکن است شاهد آن باشند یک انقلاب نخواهد بود اما شاید آنها تغییر در سیاست خارجی فرانسه و دکترین امنیت ملی کشورشان را همچنان که در دهه های گذشته شاهد بوده اند نظاره گر باشند. سال های گذشته تصویری واضح از رییسان جمهور فرانسه است که می خواستند به گونه ای عمل کنند که خود را هم تراز با قدرت آمریکا نشان دهند. و سارکوزی یک هفته بعد از آنکه مردم ایرلند در یک همه پرسی به معاهده لیسبون رای منفی دادند قول داد که فرانسه مجددا قدرت نظامی خود را بازیافته و به صورت یک نیروی دفاعی دسته جمعی که برای یک اتحاد بزرگتر حیاتی است عمل خواهد کرد. واضح ترین نمای کلی سیاست خارجی سارکوزی و جاه طلبی های نظامی سارکوزی را می توان در سخنرانی ماه گذشته وی در جمع افسران ارشد فرانسه مشاهده کرد.

او در آن سخنرانی صحبت از تغییر اولویت های ارتش از یک نیروی صرفا تهاجمی و تدافعی که در حدود ۱۵ سال قبل پایه گذاری شده بودند کرده و بر انعطاف پذیری آن در یک جهان نا مطمئن که تهدیدها در آن چشمگیر بوده و در هر لحظه در حال تغییر هستند تاکید کرد. سارکوزی در آن سخنرانی صحبت از کاهش تعداد نیروهای مسلح ارتش فرانسه تا سقف ۲۲۵ هزار نفر در شش سال آینده کرد و بر روی یک ارتش کوچکتر و انعطاف پذیر تر که توانایی سرمایه گذاری بهتری در بخش جمع آوری اطلاعات داشته و تهدیدها را پیش بینی کرده، محل تروریستها و کشورهای قانون شکن را مشخص کند، کشورهای ناقض منع تکثیر را شناسایی کرده ، به جنگ خلاف کاران اینترنتی رفته و سرانجام حتی توانایی پیش بینی تغییرات جوی را داشته باشد ابراز امیدواری کرد.

سارکوزی این رویا را نیز در سر دارد که با بهره بردن از تجهیزات مدرن تر بتواند ۳۰ هزار نیروی نظامی را به سرعت و با بهترین وضعیت در نقاط مختلف جهان آن هم درست در زمانی که فرانسه با حوادث فاجعه باری در داخل دست به گریبان است مستقر کند.

«توماس والاسک» از مقامات حاضر درمرکز اصلاحات اروپا درباره بلند پروازی های سارکوزی می گوید: فرانسه در وضعیتی است که می توان گفت این کشور نه فقط به تنهایی قادر به انجام این کارها نیست بلکه آرزوهای سارکوزی ارتش را وابسته به تجارت کرده و آن را درگیر تهدیدهایی می کند که به واقع موضوعات مهمی هستند.

سارکوزی حتی در بلند پروازی های خود این نکته را نیز اعلام کرد که سال آینده و برای اولین بار پس از سال ۱۹۶۶ یعنی زمانیکه «چارلز دو گل» رییس جمهور فرانسه از نیروهای مسلح اروپا جدا شد، پاریس مجددا به ساختار جامع نیروهای مسلح سازمان پیمان آتلانتیک شمالی خواهد پیوست. سارکوزی حتی برای بازسازی مجدد کامل نیروهای مسلح ناتو پیشنهاد مبادله اطلاعات گسترده در امر آموزش نیروها، تاسیس دانشکده نظامی اروپا و یکپارچه کردن ستادهای فرماندهی را پیشنهاد کرده است. سارکوزی مقداری از بی شرمیهای خود را در جریان رقابتهای انتخابات گذشته ریاست جمهوری فرانسه به جهانیان نشان داد. او بی شرمانه آمریکا را ستود و درست بر خلاف رییسان جمهور قبلی فرانسه که ملاحظه سران ثروتمند کشورهای عربی را می کردند با اشتیاقی وصف نشدنی تمایل خود به رژیم اسرائیل را نشان داد. سارکوزی در مقاله ای که در سال ۲۰۰۶ درباره اسرائیل نوشته بود دیدگاه خود درباه امنیت تل آویو را اینگونه بیان کرد: «امنیت اسرائیل قابل مذاکره نیست و همه دموکراسی های موجود در جهان در قبال آن مسئول هستند. و پس موفقیت وی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه به نظر می رسد رابطه تل آویو و پاریس به یک رابطه عاشقانه تبدیل شده است. در یک سال گذشته سارکوزی در حالی که آماده نزاع درباره دیدگاه های خود بود از لحاظ دیپلماتیک نیز یک بازی سخت را تجربه کرد. استراتژی که نشانگر نوع رهبری فعلی فرانسه است. اما در عوض فرانسه در ماه گذشته رهبری را در میان کشورهای اروپایی در دست گرفت و در این راه اقداماتی را در دست اجرا دارد که از آن میان می توان به تلاش برای نزدیکی به سوریه و همچنین متقاعد کردن کشورهای غربی برای افزایش فشارها بر ایران به منظور متوقف کردن برنامه هسته ای تهران اشاره کرد. در نزدیک کردن «ایهود اولمرت» نخست وزیر در آستانه برکناری رژیم اسرائیل و «بشار اسد» رییس جمهور فرانسه، سارکوزی به مراتب نقش فعالتر و رسانه ای تری را در خاورمیانه در مقایسه با گذشته بازی کرد. و بخشی از دلایل این کار سارکوزی می تواند شکست ابتکار عمل های آمریکا در خاورمیانه بوده باشد. اما نکته اصلی در مورد ارتش فرانسه آنکه ممکن است بازسازی آن به همان صورتی که سارکوزی خواهان آن است زمان زیادی طول نکشد اما برخی از ژنرال های بلند پایه ارتش فرانسه که به صورت ناشناس در روزنامه فیگارو مطلب می نویسند سارکوزی را به این نکته متهم می کنند «یک عقب گرد واقعی در ارتش کشور فرانسه».

این ژنرالها معتقدند ایده های نظامی سارکوزی بیشتر کاربردهای مذاکره ای دارد تا تدافعی. حتی پیش از آنکه سارکوزی برنامه خود برای ارتش واحد اروپا را به طور رسمی بیان کند انگلیس به آن با دیده تردید نگاه می کرد و به ویژه برنامه سارکوزی برای دانشگاه نظامی اروپا و فرماندهی نیروهای عملیاتی اروپا در بروکسل، در لندن با دیده تردید نگریسته می شد. ژنرال بازنشسته «جفری وان اوردن» که یک انگلیسی محافظه کار در میان اعضای پارلمان اروپا محسوب می شود درباره ایده های نظامی سارکوزی می گوید: این آرزوها سرانجام به گریه ختم می شوند.

درست پس از این سخنان بود که سارکوزی اعلام کرد: دانشگاه نظامی و دفتر فرماندهی در بروکسل نیازمند بررسی های بیشتری است و اما «والاسک» در این باره می گوید: فرانسه همه چیز را می خواهد اما در مورد جدال آمیز ترین موارد پاریس بسیار نرم و شکننده به نظر می رسد.

ترجمه :حمید بیاتی

منبع: نیوز ویک

نوشته: کریستوفر دیکی