شهر زیر پای معتادان پرخطر

اول فقط خودش را با ناخن‌هایی که زیرشان سبز و سیاه شده بود می‌خاراند، اما بعد انگار به صرافت افتاد که صرفا کشیدن ناخن‌ها خارش نشئگی‌اش را کم نمی‌کند! این شد که شروع کرد به کندن …

اول فقط خودش را با ناخن‌هایی که زیرشان سبز و سیاه شده بود می‌خاراند، اما بعد انگار به صرافت افتاد که صرفا کشیدن ناخن‌ها خارش نشئگی‌اش را کم نمی‌کند! این شد که شروع کرد به کندن زخم‌های بدنش. تاکسی ما در یکی از پاتوق‌های معروف معتادان تهران نبود که دیدن معتادی نشئه با زخم‌های عفونی روی صورت و دست‌هایش مساله‌ای طبیعی باشد؛ ما در خیابان ولیعصر به سمت شمال شهر در حرکت بودیم.

نرسیده به ونک، مرد آنقدر خودش را میان خواب و بیداری خاراند و زخم‌های تنش را کند و ریش‌ریش کرد و به کیفم نگاه کرد که به راننده گفتم «پیاده می‌شوم. اشتباه سوار شده‌ام.» و راننده که انگار دلنگرانم بود همان وقت زد روی ترمز و وقتی بقیه پولم را پس می‌داد، گفت «مراقب‌باش‌دخترم...» و چشم‌هایش ناخودآگاه گشت طرف مرد معتاد که پیله کرد بفهمد نوک انگشتش را چقدر می‌تواند توی زخم روی بازویش فرو کند!

دیروز اولین روزی نبود که معتادی را نشئه و با زخم‌های باز در مرکز شهر دیدم، آخرین روز هم احتمالا نیست. این را درد دل‌های شما می‌گوید که خیلی از روزها گلایه می‌کنید و از ما می‌پرسید طرح جمع‌آوری معتادان پرخطر کجا اجرا می‌شود که ما هیچ نشانی از آن را در شهر مان نمی‌بینیم؟

این جور وقت‌هاست که ما می‌گوییم احتمالا منظور نیروی انتظامی از اجرای این طرح، جمع‌آوری معتادان تابلویی است که در پاتوق‌ها هستند و آنها که در دیگر نقاط شهر، امنیت مردم را به خطر انداخته‌اند و جلوه شهر را زشت و ترسناک کرده‌اند در این گروه نمی‌گنجند و اگر باز شما گله کنید که معتادان پاتوق‌ها هم، سر جای همیشگی‌شان هستند و جمع نشده‌اند، ما ناامیدانه برایتان شرح می‌دهیم که آنها بارها جمع شده‌اند و مدتی کوتاه برای ترک در مراکز ویژه نگهداری می‌شوند و باز برمی‌گردند به بیغوله‌های قبلی‌شان و اگر شما بپرسید اگر معتادی در سطح شهر مردم را با رفتار‌های ناهنجارش ترساند یا آسایش آنها را سلب کرد یا سلامت محله‌شان را تهدید کرد با کدام سازمان تماس باید بگیرید و از چه کسی کمک بخواهید؟

ما با غصه می‌گوییم «الو... الو.... صدا نمی‌رسد... الو....» و گوشی تلفن را می‌گذاریم سر جایش، چون نمی‌دانیم با چه رویی باید پاسخ این پرسش را بدهیم و چطور بگوییم هیچ دستگاهی به شکل جدی پیگیر جمع‌آوری معتادان پرخطر در سطح شهرها نیست و به همین دلیل آنها با خاطری مطمئن در سطح شهرها در رفت و آمدند و تنها دغدغه‌شان این است که چطور پول مواد مخدرشان را جور کنند و نشئگی‌های‌شان را کجا بگذرانند که خوشتر باشند؟

مریم یوشی‌زاده