روز پرواز با بال ذكر

به مناسبت سالروز اقامه نخستین نمازجمعه تهران

در سرزمین سرافرازی ها و در جغرافیای خداخواهی ها، جبهه ای به وسعت ایمان و وحدتی به سطوت ایقان به وجود آمد كه بر پایه گذاری در صراط مستقیم سلف صالح تأكید ورزید و ساكنان وحشت زده دیار غربت را به آنجا فراخواند كه انبیا و اولیا قرن های متمادی، انسان های گرفتار را به آن سو رهنمون بودند.

نهضت نورانی امام (ره)، عرصه های متنوع انسانی و میدان های متعدد روحانی را گشود تا فرصت ها را مغتنم و فرزانگی ها را مكرم بدارد.

جمعه، فرصتی خدایی و جماعتش مجموعه ای الهی بودند كه بر محور كعبه، روی به خدا آوردند.جماعت پرشكوه جمعه، در مصاف با شرك و شیطان، پاسداری از اوج و پایداری در موج را در كلاس تربیتی و تزكیتی انقلاب اسلامی بر عهده گرفت تا بارش تقوا و نوای نیایش، تب تند تحرك را از تنور ایمان بر جان جامعه بریزد و انسان ها را با مایه سازنده «ذكر» تا پایه بالنده «عشق» رهنمون شود.

امروزه در منطقه ای به نام ایران كه سرزمین ایمان لقب گرفته، جلال و جبروتی در جماعت جمعه اش جلوه گر است كه جریان های جاری نور را در عمق جان های مؤمنان جاوید جو جای می دهد.صف های فشرده جماعت جمعه، بنیان مرصوص را براساس آرمان های حضرت معبود پی افكند تا از وحدت ایجاد شده، قله بلند ایمان را كه مورد عنایت خالق محبوب است به وجود آورد.

خطابه ها و خطبه هایش شعله های آگاهی را در مغزهای شاهدان و شراره های شیدایی را در دل های شیفتگان برمی افروزد تا همه شرارت های شیادان و شیطنت های شیطانان، در شعله ها و شراره ها بسوزند و بصیرت و معرفت، جای ظلمت و جهالت را بگیرد و بینایی و بیداری جانشین خفت و خفتگی شود.

رسالت خطبه ها این است تا ضمایر «خلق الله» را با داروی شفابخش تقوا، از غبار هوا و هوس تطهیر گرداند؛ مؤعظت را سرمایه عبرت، حكمت را كارمایه عزت و سیاست را جانمایه قدرت قرار دهد و بدین طریق كاروانیان جمعه را به اجری جزیل و قدری جمیل برساند.

خطیب خوب جمعه، خفتگان را به خیزش فرامی خواند و سرزمین ذهن و دل را از خواب ها و خیال های خطرناك پاك می كند. بذر خیر و خوبی را در آن می افشاند و خانه خوبی ها را به خوشبختی خرمی ها زینت می كند.

بنابراین، جمعه، روز ریزش رحمت های حضرت رحمان است كه عرفان و ایمان، سیاست و سیادت و تولی و تبری، به اوج خود می رسد.

جمعه، روز مردم مؤمن و متعبد است كه معبود و مسجود و محبوب خویش را در معبد و مسجد و محراب می جویند.

جمعه، روز ندای ندیمان نور است كه نایبان، با نی نیاز و نوای نماز، او را به سوی نور می طلبند.

جمعه، روز انتخاب آگاهانه انسان با ایمان است كه بر سر دوراهی بازار و مسجد قرار می گیرد ولی بیع و بازار را با مسجد و محراب معاوضه نمی كند و به هنگام بانگ بلند بیدارباش بلال جمعه، بین خدا و خرما، خدا را بر می گزیند زیرا براین اعتقاد استوار است كه در سایه سار نخل نیایش و نماز بیع و بازار بار بر و بركت خواهند داد. «و ذروالبیع ذلكم خیر»

جمعه، روز تلاش و تجارت تاجرانی است كه مسجد را بازار، «ذكر» را كالا، مشتری را «خدا» و خطیب را «راهنما» می دانند.

جمعه ، روز افشای آنان است كه «قائم» به «ذكرالله» را در محراب ، رها می كنند و با پشت كردن به «خیرالرازقین»، لغو و لهو را انتخاب می كنند تا به خیال خام خویش، خیر بیشتر را كاسب باشند!

جمعه، روز تجدید بیعت «عبادالله» با «ولی الله» است. روزی كه خطیب، از مسند خطابت، به نمایندگی از مقام ولایت، مردم را به وحدتی مبارك فرا می خواند تا «یدالله» را در شكوه جماعت «خلق الله» به نمایش گذارد.

جمعه، روزی است كه مؤمن مخلص، در سپاه سعادت، سیادت و سلامت را با اشتیاق و محبت طلب می كند. روزی كه «مصلی» به آهنگ كلامی با محتوای «تقوا» گوش جان

می سپارد و با مهر سكوت و سكونی كه بر لب می زند، همه فریادش را در سكوت و همه حركتش را در سكون منعكس می سازد.

جمعه، روز پرش و پرواز، با بال «ذكر» است كه مرغ باغ ملكوت، محراب را میدان مسابقه، امام جمعه را مرئی، خداوند را داور ، نمازگزاران را شركت كننده و صف های نمازجمعه را

دسته ها و گروه هایی می داندكه دراین میدان، رقابت كرده تا دروازه «رضوان الله» را بگشایند.

جمعه، روز تجلی وحدت و حضور مردم در صحنه عبادت و سیاست است كه در آن ، و هر فرد خداجو و عارف خو، خود را قطره ای از دریا و ذره ای از توده ها به حساب می آورد و با شركت در نمازجمعه، فرد را به «جمع» و «من» را به «ما» تبدیل می كند.

پس با این همه زیبایی ها كه در آئینه جمعه انعكاس یافته ، ما را بایسته و جمعه را شایسته است كه این نفحات رحمانی و بركات آسمانی را بشناسیم، این لحظه های عرفانی را دریابیم ، و تا ابر فرصت از آسمان روز جمعه نارفته، دقایق این روز را كه «سید ایام» است، غنیمت بشماریم.

سیدرضا تقوی

رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه