۱۷ تیر ـ ۸ جولای ـ حمله ناوگان عثمانی به جزیره هرمز!

دولت عثمانی (تركیه) كه از زمان جنگ چالدران (اوت سال ۱۵۱۴) به دلیل داشتن اسلحه آتشین (توپ و تفنگ) و از این لحاظ برتری نظامی، به حملات زمینی خود به قلمرو ایران ادامه می داد، در سال ۱۵۵۲ …

دولت عثمانی (تركیه) كه از زمان جنگ چالدران (اوت سال ۱۵۱۴) به دلیل داشتن اسلحه آتشین (توپ و تفنگ) و از این لحاظ برتری نظامی، به حملات زمینی خود به قلمرو ایران ادامه می داد، در سال ۱۵۵۲ (زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی) تصمیم به حمله به خلیج فارس از راه دریا گرفت. بهانه این حمله دریایی اخراج پرتغالی های مسیحی از جزیره ایرانی «هرمز» بود!. عثمانی در سال ۱۵۴۶ میلادی یمن را تصرف كرده بود و بر دریای سرخ و تنگه كلیدی آن «باب المندب» مسلط شده بود و برای توسعه این متصرفات، قدرت دریایی پرتغال را در برابر خود می دید.

دریاسالار پرتغالی آلفونس آلبوكرك (آلبوكركی) در سال ۱۵۰۶ جزیره «سكوتره Socotra» در جنوب شبه جزیره عربستان و در سال ۱۵۰۷ جزیره هرمز را متصرف شده بود. پرتغالی ها علاوه برهند، در سال ۱۵۱۱ در «مالاكا» مستقر شده بودند و در هرجا كه مستقر می شدند میسیونهای مسیحی هم به تبلیغ و ترویج این دین می پرداختند.

حمله دریایی عثمانی به جزیره هرمز هشتم، از طریق پاشای مصر (كارگزار عثمانی) در ژوئیه (۱۷ تیرماه) ۱۵۵۲ آغاز شد، ولی با شكست رو به رو گردید و پیشروی عثمانی در جزیرهٔ العرب، به حجاز و یمن محدود ماند.باید دانست كه پیش از حمله عثمانی به هرمز ،سلیمان پاشا حكمران عثمانی مصر در سال ۱۵۳۸ میلادی برای بیرون راندن پرتغالیها از منطقه «دیو Diu» در گجرات هند، از طریق دریا به این منطقه نیرو فرستاده بود كه كاری از پیش نبرده بودند.

جزیره هرمز و سایر مناطق ایرانی متصرفی پرتغالیها در خلیج فارس در سال ۱۶۲۱ میلادی- دوران پادشاهی شاه عباس- آزاد و به قلمرو میهن بازگشت داده شدند.