نمره‌ای که به پدرها و مادرها می‌دهیم

بهترین نمره‌ای که ما فرزندان می‌توانیم به پدرو مادرهامون بدهیم این است که آرزو کنیم مثل آنها باشیم. دختری که آرزو می‌کند همسرش، مردی مثل پدرش باشد یعنی اینکه پدرش برای او مرد …

بهترین نمره‌ای که ما فرزندان می‌توانیم به پدرو مادرهامون بدهیم این است که آرزو کنیم مثل آنها باشیم. دختری که آرزو می‌کند همسرش، مردی مثل پدرش باشد یعنی اینکه پدرش برای او مرد ایده‌آل زندگی است. پسری هم که آرزو می‌کند همسرش، زنی مثل مادرش باشد یعنی مادری نمونه که توانسته در عرصه‌ی مادری و همسری و تربیت فرزند و شوهرداری لیاقت و کاردانی‌اش را نشان بدهد.

راستی راستی اگر این نمره را به پدر و مادرمون داده‌ایم چقدر سعی کرده‌ایم مثل آنها باشیم. مثل آنها در پاکی و صداقت، در سادگی و صمیمیت، در پای‌بندی به دین و اخلاق و معنویت، در تلاش و همت، در پایداری و مناعت طبع، در قناعت و تدبیر و در ....

به نظر من این بزرگ‌ترین سرمایه‌ی یک دختر و پسر است که بتوانند رمزهای موفقیت پدر و مادرشان را شناسایی کنند و در عمل به کار بگیرند.

معمولاً اینطوری است که پدر و مادرمون به راحتی لب به سخن باز نمی‌کنند مگر واقعاً موقعیتی پیش بیاید و احساس کنند وظیفه دارند که حرفی بزنند. فرزندان هنرمند و با درایت کسانی‌اند که این موقعیت‌ها را برای آنها پیش بیاورند و از فرصت استفاده کنند. انسان‌های موفق نه تنها فرصت‌شناس خوبی هستند که فرصت‌آفرین هستند و در پرتو خلق فرصت‌ها حتی می‌توانند ره صدساله را یک شبه بروند.

نویسنده : پیام شعبانی