استقامت و مبارزه در راه

هنگامی که در جنگ احد سپاه کفر از پشت سر بر مسلمین هجوم آورد و مسلمانان را غافلگیر کرد، پیامبراعظم(ص) و علی(ع) و چند نفر در میدان ماندند، و بقیه که در ایمانشان خلل بود فرار کردند، …

هنگامی که در جنگ احد سپاه کفر از پشت سر بر مسلمین هجوم آورد و مسلمانان را غافلگیر کرد، پیامبراعظم(ص) و علی(ع) و چند نفر در میدان ماندند، و بقیه که در ایمانشان خلل بود فرار کردند، در این میان از ناحیه دشمن شایع شد که پیامبر(ص) کشته شده است. بعضی از مسلمان نماها به همدیگر گفتند: کاش ما پیام رسانی داشتیم و به وسیله او به «عبدالله بن ابی» (رئیس منافقان) پیام می دادیم که از ابوسفیان فرمانده دشمن، برای ما امان بگیرد. و بعضی غمگین خود را بر روی دستهایشان انداختند و نشستند، و عده ای از منافقان گفتند؛ اگر محمد(ص) کشته شده بود به دین اول خود برگردید. در این میان و در این جلسه ظلمانی، ناگهان جرقه ای بدرخشید و دلاورمردی به نام «انس بن نضر» عموی انس بن مالک برخاست و با کمال شهامت گفت: «ای قوم! اگر محمد(ص) کشته شده است، پروردگار محمد(ص) زنده است و شما بعد از کشته شدن محمد(ص) زندگی را برای چه می خواهید؟

برخیزید با دشمن بجنگید، همان گونه که رسول خدا(ص) می جنگید، و همان گونه که او مرد، شما نیز بمیرید( که مرگ شرافتمندانه است). پس متوجه خدا شد و عرض کرد: «خدایا من از پیشگاه تو از گفتار اینها (منافقان) معذرت می خواهم، آنگاه شمشیر از نیام کشید و چون قهرمانی بی بدیل به سوی دشمن حمله کرد و با آنها تا آخرین حد توانش جنگید و سرانجام سخاوتمندانه خونش را نثار نمود و شهد شهادت نوشید۱.

۱) سفینه البحار، ج۱، ص ۴۷