حسین! کشته اشک

▪ کفاره گناهان است؛ برای گریه کننده بر حضرتش گناهی باقی نمی‌ماند.
▪ سبب بالا رفتن درجات می‌شود؛ هیچ رتبه‌ای بالاتر از رتبه خاتم‌انبیا و اوصیای او (علیهم‌السلام) نمی‌باشد …

کفاره گناهان است؛ برای گریه کننده بر حضرتش گناهی باقی نمی‌ماند.

سبب بالا رفتن درجات می‌شود؛ هیچ رتبه‌ای بالاتر از رتبه خاتم‌انبیا و اوصیای او (علیهم‌السلام) نمی‌باشد و گریه کننده برحسین(ع)، با ایشان و در درجه ایشان خواهد بود.

‌ صله حضرت رسول(ص) می‌باشد.

‌ همراهی با حضرت فاطمه زهرا(س) است؛ زیرا آن بانوی بزرگوار، هر روز بر حسین(ع) گریه می‌کند. امام صادق(ع) فرمودند:

آیا دوست نمی‌دارید از جمله کسانی باشید که یار و معین حضرت فاطمه(س) می‌باشند.

‌ همراهی با حضرت بقیه‌الله(عج) است که آن حضرت می‌فرمایند:

هر صبح و شام برایت ناله سر می‌دهم.

‌ ادای حق پیغمبر خدا(ص) و ائمه هدی(ع) می‌باشد.

‌ نصرت و یاری امام حسین(ع) است.

تأسی به ملائکه و بندگان صالح خدا می‌باشد چون آنها هم برای امام حسین(ع) گریه می‌کنند.

ادای مزد رسالت می‌باشد که مودت ذی‌القربی است.

‌ سبب نجات از هول قیامت و عذاب آن است.

فردای قیامت همه چشم‌ها گریان است، مگر چشمی که بر امام حسین(ع) گریه کرده باشد.

‌ مورد شفاعت پیامبر و اهل بیت(ع) قرار می‌گیرد.

‌ گریه بر آن حضرت، حرارت جهنم را خاموش می‌کند.

‌ چشمی که بر امام حسین(ع) گریه می‌کند نزد خدا محبوب است.

‌ ملائکه مقرب خدا آن اشک را می‌گیرند و به خزّان بهشت تحویل می‌دهند که با آبهای بهشتی مخلوط کنند تا گوارایی و عطر آن آبها هزار برابر گردد.

برای هر عمل، ثواب محدودی است مگر گریه برسید‌الشهدا(ع) که اجرش را نهایتی نیست.

‌ با گریه، محبت به آن حضرت، پیدا می‌شود و بغض دشمنانش بیشتر می‌گردد.

‌ موجب حفظ شریعت محمدی(ص) و تضمین بقای دین مبین است.

‌ احیای مکتب اهل بیت(ع) در گریه بر امام حسین(ع) است.

‌ به گریه کننده بر حسین(ع)، ثواب صد شهید داده می‌شود و صدالبته اشکی که با معرفت و اخلاص باشد.

منبع: الخصائص الحسینیه شیخ جعفر شوشتری