شنبه, ۲۰ بهمن, ۱۴۰۳ / 8 February, 2025
نئوكان ها كی بود كی بود من نبودم
نئوكان‌ها در آغاز قرن بیست‌ویكم، بزرگ‌ترین فاجعه قرن، یعنی اشغال عراق را آفریدند.
نشریه در كنار كارزار راستین بشریت با این پدیده خطرناك، با تلاش‌های جدی و پیگیر، این جریان را به فارسی‌زبانان شناساند و سرانجام مزد معنوی خود را دریافت كرد؛ مقاله "كی بود كی بود؟ من نبودم!" به قلم "دیوید رز" نشان می‌دهد كه چگونه عناصر اصلی نئوكان‌ها به جان هم افتاده‌اند و مقصرتراشی می‌كنند.
به نظر می‌رسد مقاله حاضر كه همزمان با گزارش بیكر ـ هامیلتون و انتخابات كنگره امریكا، پایان كار نئوكان‌ها باشد. از این‌رو برگردان آن را از نظر خوانندگان محترم می‌گذرانیم.
با وخیم‌ترشدن اوضاع عراق، محافظه‌كاران جدید حامی جنگ، دولت بوش را به‌شدت مورد حمله قرار داده‌اند و آن را متهم می‌كنند كه طرح‌های عظیم آنها به‌دلیل بی‌كفایتی كاخ سفید با شكست روبه‌رو شده است. ریچارد پرل (Richard Perle)، كنث آدل‌من (Kenneth Adelman)، دیوید فروم(David frum) و دیگران در گفت‌وگویی جداگانه، با صراحت شگفت‌انگیزی، سعی در مقصر جلوه‌دادن دیگران دارند.
به یاد می‌آورم همراه ریچارد پرل در سوئیت شخصی وی در هتل(Grosvenor House) لندن نشسته بودیم و سخنرانی محرمانه‌ای را در مورد اهمیت پیروزی قطعی در عراق دریافت كردیم. وی گفت: "عراق كاندیدای بسیار مناسبی برای اصلاحات دموكراتیك است. این كشور یك شبه به یك كشور اروپایی تبدیل نخواهد شد، بزرگ‌ترین حكومت‌های دموكراتیك جهان نیز یك شبه به ساختار غنی دموكراتیك دست نیافته‌اند. عراقی‌ها از فرصت مطلوبی برای موفقیت برخوردار هستند." از سخنان پرل عطر آزادی و باروت به مشام می‌‍رسید. فوریه ۲۰۰۳ بود و انجام عملیات آزادی عراق، نقطه اوج مبارزه در راستای تغییر رژیم در عراق، كمتر از یك ماه دیگر آغاز می‌شد. سه سال بعد، من و پرل بار دیگر در منزل شخصی وی خارج از واشنگتن با یكدیگر ملاقات كردیم. اكنون ماه اكتبر ۲۰۰۶ است، بدترین ماه در طول تقریباً دوسال گذشته برای امریكا در عراق و جمهوری‌خواهان خود را برای شكست در انتخابات میان دوره‌ای آینده آماده می‌كنند. پرل در حالی كه به چشمان من نگاه می‌كند، به آهستگی و با تأملی آشكار سخن می‌گوید. او مانند باز شكاری مطمئنی است، كسی كه به‌عنوان رئیس كمیته هیئت مشاور سیاست دفاعی پنتاگون، احمد چلبی، مخالف تبعید شده دولت عراق را در نخستین جلسه خود پس از حوادث ۱۱ سپتامبر دعوت كرد.
پرل اكنون می‌گوید: "سطح خشونتی كه ما شاهد آن بودیم، درحقیقت بسیار زیاد است، من میزان آن را كمتر از آن چیزی كه هست تخمین می‌زدم. شكست كامل به واسطه عقب‌نشینی نیروهای امریكا از عراق ـ كشور پر هرج‌ومرج و بی‌قانون ـ اجتناب‌ناپذیر است و احتمالاً بیشتر نیز خواهد شد." پرل می‌گوید: "و سپس شما با تمام بی‌نظمی و خشونتی كه جهان قادر به ایجاد آن است، روبه‌رو خواهید شد." طبق گفته پرل ـ كه در سال ۲۰۰۴ هیئت سیاست دفاعی را ترك كرد ـ این فاجعه آشكار یك دلیل اصلی دارد: بی‌نظمی مخرب درون دولت جورج بوش. پرل می‌گوید: "تصمیمات آن‌گونه كه باید اجرا شود، مورد توجه قرار نمی‌گرفت. تصمیمات، در زمان تعیین شده اجرا نمی‌شد و اختلا‌ف‌ها بی‌نتیجه پایان می‌یافت. در پایان شما رئیس‌جمهور را باید مسئول بدانید. فكر نمی‌كنم وی به میزان اختلاف و بی‌صداقتی موجود درون دولت خود واقف باشد." پرل فراتر از این پیش می‌رود و می‌گوید، اگر زمان با وی بود دیگر از حمله به عراق حمایت نمی‌كرد.
"فكر می‌كنم اگر دیده بودم كه اكنون در چه موقعیتی هستیم و مردم از من سوال می‌كردند، آیا وارد جنگ با عراق می‌شویم؟ به آنان می‌گفتم، نه، اجازه بدهید دیگر استراتژی‌های ممكن برای مقابله با مسئله‌ای كه بیش از هر چیز موجب نگرانی ما شده ـ كه همانا تأمین تسلیحات كشتارجمعی برای گروه‌های تروریستی توسط صدام بود ـ را بررسی كنیم." این سخن من بدان جهت نیست كه معتقدم صدام توان تولید تسلیحات كشتارجمعی نداشته یا در تماس با تروریست‌ها نبوده. من معتقدم كه این دو فرضیه درست بودند، اما آیا ما نمی‌توانستیم با روشی غیر از مداخله نظامی مستقیم با این تهدید برخورد نماییم؟ احتمالاً می‌توانستیم." در گفت‌وگو با پرل از وی سوال كردم كه آیا دیگر محافظه‌كاران جدید حامی جنگ نیز چنین عقیده‌ای دارند؟ اگر كسی كه لقب اغراق‌آمیز "شاهزاده تاریكی" را داراست، اكنون در شك و تردید فرورفته باشد، همرزمان وی چه احساسی دارند؟ من علاقه بسیاری به درك این مسئله دارم، زیرا پیش از حمله به عراق با محافظه‌كاران جدید متعددی گفت‌وگو كردم و مانند بسیاری از مردم، دیدگاه آنها را در مورد گسترش دموكراسی در خاورمیانه ستایش می‌كردم. انتظار دارم كه با ناامیدی روبه‌رو شویم. آنچه اكنون می‌بینم ناامیدی و خشم حاصل از بی‌كفایتی دولت بوش است كه محافظه‌كاران جدید زمانی آن را برجسته‌ترین امید خود می‌دانستند.
برای دیوید فروم، نویسنده پیشین متن سخنرانی‌های كاخ‌سفید كه در نگارش سخنرانی سال ۲۰۰۲ بوش برای ایالات‌متحده امریكا ـ كه عراق را به‌عنوان بخشی از "محور شرارت" معرفی كرده بود ـ مشاركت داشت، اكنون شرایط به‌گونه‌ای است كه شكست گریز‌ناپذیر می‌نماید، زیرا "این وضعیت آشفته نشان داده است كه می‌تواند هر فردی را كه در به‌وجود آوردن آن همكاری داشته از میان بردارد و امریكا و دوستانش در اثبات این امر كه شرایط به نفع آنان است، شكست خورده‌اند." وی می‌گوید: "دلیل به‌وجود آمدن این وضعیت، درنهایت باید به شكست در مركز" كه آغازگر آن رئیس‌جمهور بوش است، مربوط گردد.
كنث آدل‌من، كه مدت‌ها از فعالان محافظه‌كاران جدید بوده و تا سال ۲۰۰۵ نیز در هیئت سیاست دفاعی پنتاگون مشغول كار بوده است، در فوریه ۲۰۰۲ در مقاله‌ای معروف و جنجالی در روزنامه واشنگتن پست نوشت: "معتقدم نابودی توان نظامی صدام حسین و آزادسازی عراق كار بسیار آسانی خواهد بود." وی اكنون می‌گوید: "من تصور می‌كنم كه آنچه به‌عنوان با كفایت‌ترین گروه امنیت ملی در نظر گرفته بودم، تنها در حال كسب كفایت است. آنها در دوران پس از جنگ نشان دادند كه در میان بی‌كفایت‌ترین گروه‌ها جای دارند. نه‌تنها هر یك از آنها به صورت انفرادی نقاط ضعف شدیدی داشتند، بلكه در كنار یكدیگر یك گروه بی‌نظم و ویران‌كننده را تشكیل می‌دادند." آدل‌من با ترس از فرارسیدن وضعیت بدتر معتقد است كه سیاست محافظه‌كاری جدید(Neo Conservatism) كه وی آن را "اعتقاد به سیاست خارجی مستحكم براساس اخلاق و اعتقاد به استفاده از قدرت برای رسیدن به نتیجه اخلاقی مطلوب" تعریف می‌كند، دست‌كم برای یك نسل از میان رفته است. وی می‌گوید، پس از عراق، محافظه‌كاری جدید دیگر چیزی برای عرضه نخواهد داشت. آدل‌من می‌گوید "اگر من نیز فرصت بازگشت به گذشته را داشتم، مقاله‌ای می‌نوشتم و در آن از انجام عملكردی كه برای اعمال سیاست‌های ما به اندازه كافی مطلوب باشد، ابراز شك و تردید می‌كردم. سیاست می‌تواند كاملاً درست، معتبر و سودمند باشد، اما اگر شما آن را به درستی اعمال نكنید، تنها بی‌فایده خواهد بود. حدس می‌زنم آنچه باید می‌گفتم این است كه عقاید بوش كاملاً درست است، اما شما می‌دانید كه باید آنها را فقط در كشوی میز بگذارید و علامت غیرقابل اجرا بودن را بر آنها بزنید و این مسئله بسیار متفاوت از آن است كه همگی با هم دست به اجرای آنها بزنیم."
منبع: سایت ویتی فر (Vanty Fair)
نویسنده: دیوید رز (David Rose) ت ۲۰۰۶ نوامبر ۰۳
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست