جام جهانی تمام شد, آینده پیش روست

پایان تلخ فوتبال ایران

کی‌روش: نباید زمان را از دست بدهیم، باید از همین فردا کار را آغاز کنیم

«حقیقت» را رییس‌جمهور قبل از بازی در پیامی که برای بازیکنان تیم ملی ایران صادر کرد گفت؛ «نتیجه مهم نیست؛ شما باعث افتخار ما شدید.»

«کابوس» بازی‌های سوم برای تیم ملی در جام جهانی باز هم ادامه داشت. تمام امیدها بر «باد» رفت و از جام بیستم تنها یک تساوی ارزشمند برای تیم ملی باقی ماند و یک باخت شیرین «ناحق» یک بر صفر مقابل آرژانتین! بازی آخر هم «بد»ترین عملکرد شاگردان کی‌روش در بازی با بوسنی رقم خورد.

آرژانتین اما کاری را که باید برای تیم ملی ایران انجام می‌داد کرد. آنها نیجریه را شکست دادند و برای خلق «حماسه» تنها کافی بود که ایران بوسنی و هرزگوین را شکست بدهد که این اتفاق رخ نداد. بدون تردید تیم ملی به «خودش» باخت و حالا باید برای تحقق رویایی دست‌نیافتنی «صعود»، به چهار سال بعد و جام جهانی که در سال ۲۰۱۸ قرار است در روسیه برگزار شود دل ببندد.

تیم ملی روحیه جنگندگی و انگیزه دو بازی اول خود را در بازی با بوسنی نداشت و از عملکرد تمام بازیکنان مشخص بود که بدن‌های آنها آمادگی لازم برای رسیدن به پیروزی را ندارد. باخت ایران مقابل بوسنی بدون هیچ تردیدی به خاطر عملکرد درخشان ملی‌پوشان در بازی با نیجریه و آرژانتین اتفاق افتاد. جام جهانی برای ایران در همان دو بازی بزرگ خلاصه شد در حالی که راه صعود از بازی آخر می‌‌گذشت؛ مسابقه‌یی که خیلی مفت از دست دادیم تا با آخر شدن در گروه وداعی تلخ با جام جهانی برزیل داشته باشیم.

از نظر آمار اما بعد از مسابقه‌ رسانه‌ها از بدترین عملکرد ایران در تاریخ جام‌های جهانی نوشتند. انگار نه انگار که همین تیم تمام مردم را امیدوار به صعود کرده بود. منتقدان اما بهانه خوبی پیدا کردند و روی موج حمایت از تیم ملی سوار شدند اما اعلام کردند که درست نیست قرارداد کارلوس کی‌روش تمدید شود. به هر حال باید نوشت فوتبال ایران و افرادش همیشه باید تاوان «لحظه‌«یی بودن خود را بدهد. اینکه موفقیت با نتیجه فقط و فقط سنجیده می‌شود و نگاه درستی روی فوتبال کشور وجود ندارد.

کارلوس کی‌روش اما تیمش را با همان ترکیب موفق بازی با آرژانتین به میدان فرستاد. شاید این بزرگ‌ترین و تنها اشتباه این مربی بود. چرا که با شروع بازی مشخص شد که تیم به معنای واقعی «خسته» است و توانایی مقابله با بوسنی که استرسی نداشته و با خیال راحت فوتبالش را بازی می‌کند را ندارد.

علیرضا حقیقی، سیدجلال ‌حسینی، مهردادپولادی، پژمان منتظری، امیرحسین‌صادقی، احسان‌حاج‌صفی، جوادنکونام، آندرانیک‌ تیموریان، اشکان دژاگه، مسعود شجاعی، رضا قوچان‌نژاد یازده مرد کی‌روش بودند که وارد میدان شدند. در دقایق ابتدایی بازی احسان حاج صفی پا به توپ وارد محوطه جریمه بوسنی شد و در برخورد با اسپاهیچ نقش بر زمین شد اما داور اسپانیایی در این صحنه اعتقادی به پنالتی نداشت و دستور به ادامه بازی داد. بازی در نیمه اول برای ایران اصلا چنگی به دل نزد و بر خلاف امید‌هایی که ایرانی‌ها برای رسیدن به گل داشتند، این بوسنی بود که به سمت دروازه ایران حمله می‌کرد و در دقیقه ۲۴ با گل ژکو از ایران جلو افتاد. این گل روحیه بازیکنان تیم ملی را به قدری پایین آورد که تا پایان مسابقه می‌دانستند که باید با جام خداحافظی کنند. در طول نیمه اول بلافاصله بعد از اینکه بوسنی به گل رسید، تیم ملی این فرصت را داشت تا گل خورده را جبران کند اما از بدشانسی شوت مسعود شجاعی به تیر دروازه اثابت کرد. این تنها موقعیت ایران در نیمه نخست مسابقه بود.

آنها حتی از روی ضربات ایستگاهی و کرنرها هم هیچ خطری نتوانستند روی دروازه حریف ایجاد کنند تا نیمه اول به پایان برسد و همه امیدوار به جبران نتیجه در نیمه دوم باشند. شکست نیجریه مقابل آرژانتین تنها دل خوشی ایرانی‌ها بود. چرا که همه فکر می‌کردند ملی‌پوشان از این نتیجه با خبر می‌شوند و به خودشان می‌آیند و در نیمه دوم برای پیروزی تلاش دو چندان خواهند کرد.

کی‌روش به خاطر همین مساله مسعود شجاعی را بیرون کشید و در همان ابتدای نیمه دوم خسرو حیدری را روانه بازی کرد. هرچند تعویض مسعود شجاعی که فوق‌العاده در نیمه اول بد بازی کرد و تک گل بوسنی هم به خاطر لو دادن توپ توسط او به ثمر رسید، اما آمدن خسرو کمکی به تیم ملی نکرد. حملات نصفه و نیمه و بی‌نتیجه ایران اما در نهایت منجر به این شد که روی ضد‌حملات و برخلاف جریان بازی بوسنیایی‌ها دوباره به گل برسند. آن هم با اشتباه نابود‌کننده سیدجلال‌حسینی در دفع توپ و سوءاستفاده از از هم گسیختگی سازمان دفاعی تیم ملی ایران! دقیقه ۵۹ بازی برای ایران تمام شد. آن هم با گلی که پیانیچ به ثمر رساند. بعد از این گل شاگردان کی‌روش باید حمله می‌کردند تا سه گل بزنند. مرد پرتغالی در دقیقه ۶۳ حاج‌صفی را بیرون کشید و علیرضا جهانبخش را به جای او به زمین فرستاد. اما این تعویض هم جواب نداد. ساختار بازی تیم ملی از پایه در این بازی خراب بود. همه اعتقاد داشتند که مقابل بوسنی تیم ملی «یک‌جوری» بود! یک جور «بد»!

حوالی دقیقه ۶۶ بازی بود که بوسنی‌ یک بار دیگر روی دروازه ایران خطرساز شد و در چند رفت و برگشت دروازه تیم ملی را تهدید کرد اما در نهایت مدافعان ایران این موقعیت را از بوسنی گرفتند. تیم ملی آنقدر بد بازی می‌کرد که کی‌‌روش در دقیقه ۶۷ کریم انصاری‌فرد را جایگزین دژاگه کرد. ایران نیاز مبرم به برد در این بازی داشت اما این شاگردان سوسیچ بودند که با پاس‌های کوتاه در زمین خودشان و تلف کردن وقت بازی و انجام پرس در زمین ایران، اجازه موقعیت‌سازی را به بازیکنان تیم ملی کشورمان نمی‌دادند. آنها به خوبی دست تیم‌ کی‌روش را خوانده بودند و می‌دانستند که باید چگونه بازی را کنترل کنند.

ایران در دقیقه ۸۱ یک موقعیت خوب گلزنی به دست آورد. رضا قوچان‌نژاد با دو شوت پیاپی دروازه حریف را تهدید کرد. نخستین ضربه او توسط مدافعان بوسنی برگشت داده شد و ضربه دوم به کرنر رفت. تیموریان کرنر را ارسال کرد و در دهانه دروازه مدافعان بوسنی این توپ را به کرنر زدندو بالاخره این قوچان نژاد بود که توانست از سمت راست دروازه بوسنی با پاس نکونام شوت بزند و بگوویج را ناکام بگذارد. این گل در دقیقه ۸۲ به ثمر رسید تا تیم ملی هم در جام جهانی گل زده باشد. گل قوچی فقط مرهمی بود بر این درد که تیم ملی بدون گل زده جام را ترک نکرده باشد. خوشحالی اما یک دقیقه هم دوام نداشت. بلافاصله بعد از این گل و تنها ورساچویچ سومین گل را در دقیقه ۸۳ برای بوسنی به ثمر رساند تا تیر خلاص بر پیکر تیم ملی ایران وارد شود.

ایران با نتیجه سه بر یک به بوسنی و هرزگوین باخت و در گروه خودش آخر شد تا از نظر آمار هم مثل سایر تیم‌های آسیایی عملکرد قابل نقد و ضعیفی داشته باشد. اما برای ما ایرانی‌ها این تیم برنده واقعی جام بود. تیمی که در روزهای آخر همه به فکر کمک کردن به آن افتادند. تیمی که به معنای واقعی تنها‌ترین تیم جام جهانی بیستم بود و با توجه به دارایی‌ها و توانایی‌هایش فراتر از حد انتظار ظاهر شد. حالا جام بیستم برای ایران تمام شد و آینده پیش روست؛ آینده‌یی که این‌روزها همه نگران هستند به خاطر سوءمدیریت و تصمیمات اشتباه سیاه‌تر از امروز و دیروز فوتبال ایران شود. فوتبال ایران فقط به مدیریت ضعیف خودش باخت و بازیکنان و اعضای کادر فنی با «هیچی» به این افتخار رسیدند و فراتر از حد انتظار در دو بازی اول ظاهر شدند. اما بدون تردید اگر هم قرار است کسی برای این ناکامی یا نتایج به مردم جواب بدهد آن کسی نیست جز علی کفاشیان و مدیران فدراسیون فوتبال. کی روش و شاگردانش از نظر مردم ایران نمره قبولی گرفتند.

جام جهانی تمام شد و از همین حالا تیم ملی باید خودش را آماده جام ملت‌های آسیا که دی‌ماه سال جاری در استرالیا برگزار می‌شود بکند. تیم ملی ایران با هدایت کارلوس ‌کی‌روش چیزی را از دست نداد و واقعا خیلی خوب در این جام ظاهر شد. تیم ملی بعد از اسپانیا و ایتالیا وانگلیس حذف شد و تا لحظه آخر هم امید داشت. امید به رویایی که انگار حالا حالا‌ها برای فوتبال ایران دست‌یافتنی نیست؛ رویایی به نام «صعود»!

حسین قهار