تنبیه بدنی همیشه راهگشا نیست

کتک زدن کودکان در سن رشد می تواند اثرات مخربی را بر روحیه آنان در بزرگسالی بر جای بگذارد.
هنگامی که از والدین به ویژه مادران سؤال می شود که چرا فرزندان بازیگوش خود را کتک می زنند …

کتک زدن کودکان در سن رشد می تواند اثرات مخربی را بر روحیه آنان در بزرگسالی بر جای بگذارد.

هنگامی که از والدین به ویژه مادران سؤال می شود که چرا فرزندان بازیگوش خود را کتک می زنند آنان در جواب تنها پاسخ می دهند که کتک زدن و تنبیه بدنی در برخی از موارد جواب می دهد و باعث می شود تا کودک بهتر تربیت شود. البته این نوع از رفتارهای تربیتی برای کودکان اصلا توصیه نمی شود و این یک عقیده نادرست و اشتباه است که والدین همچنان از آن تبعیت می کنند؛ چرا که تنبیه بدنی و کتک زدن کودک نه تنها باعث ارتقای کودک نمی شود بلکه می تواند در بروز رفتارهای پرخاشگرانه و نابهنجار در بزرگسالی در کودک نقش مهمی ایفا کند.

با تحقیقی که متخصصان بر روی ۳۵ مادر در ایالت تگزاس که فرزندان خود را کتک می زدند، انجام دادند و با ضبط صدای آنان به این نتیجه دست یافتند که ترس و وحشت حاصل از تنبیه بدنی که در صدای کودکان حین کتک خوردن به وجود می آید به شدت بر روحیه آنان اثر گذاشته و آنان را افرادی پرخاشگر به بار می آورد.

البته اگر می خواهیم که کودکانمان با مشکلات نابهنجار در آینده مواجه نشوند هم والدین و هم مسئولان باید با این روند به مقابله بپردازند. به طوری که در یک مورد مشابه مادری به اتهام کتک زدن سه فرزند خردسالش توسط مقامات مربوط به پنج سال حبس محکوم شد. بسیاری از والدینی که اقدام به تنبیه بدنی فرزندان خود می کنند در کودکی خود نیز توسط پدر و مادرشان مورد تنبیه بدنی قرار گرفته بودند و این نوع تنبیهات بدنی به طور حتم ریشه در کودکی آنان دارد.

در بسیاری از موارد والدین به ویژه مادران و مخصوصاً مادران شاغل به بهانه های واهی و بسیار ساده چون تمیز نکردن اتاق، دعواهایی که میان دو کودک رخ می دهد یا داد و فریاد کتک می خورند و تنبیه می شوند.

در تحقیقات آماری که از سال های دهه ۱۹۹۰ میلادی در آمریکا صورت گرفته است، پژوهشگران به این نتیجه دست یافتند که ۷۰ درصد زنان تحصیلکرده فرزندان خود را کتک می زنند و تنبیه می کنند. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که کودکانی که به صورت رندوم و گهگاه کتک می خورند تاثیراتی مخرب بر رفتارشان ایجاد نمی شود و در مقابل فرزندان آن دسته از والدینی که آنان را به صورت مداوم تنبیه می کنند به شدت پرخاشگر شده، رفتاری تهاجمی و ضداجتماع دارند و دچار افسردگی می شوند.

علاوه بر این، احتمال این مساله در کودکانی که به صورت مداوم کتک می خورند، وجود دارد که در بزرگسالی و به ویژه در دوران نوجوانی در گروه های خلافکار وارد شده یا مورد سوءاستفاده قرار بگیرند. به همین دلیل است که باید برای مقابله با بروز چنین پدیده هایی در کودکان که جامعه را هم تحت تاثیر قرار می دهد راهکاری اندیشید؛ چرا که در روش های نوین توسعه اجتماعی برای تربیت کودکان، تنبیه کردن و کتک زدن منسوخ شده و جای آن را روش های ذهن مثبت گرفته است، به طوری که در این روش کودک با پدر و مادرش احساس دوستی و نزدیکی بیشتر کرده و بدون ترس از والدینش به روش مسالمت آمیز صحبت کند.