بفرمایید پول

در باره فیلم «پذیرایی ساده» ساخته مانی حقیقی

فرزندانی که پدر و مادر نامداری در سینما دارند، از آن رو که از امکان سهل و آسان برای ورود به سینما برخوردارند، در بدو امر نیاز به تلاش و پیگیری خاص و ویژه‌ای ندارند. به همین دلیل همیشه یک برچسب ارتباط فامیلی را برای راهیابی به دنیای جذاب و پرخواستار سینما را با خود حمل می‌کنند اما ورود به این عرصه یک چیز است و ماندگاری و حفظ موقعیت و اعتبار یک بحث که بستگی به توانایی این افراد دارد.

ورود مانی حقیقی به عالم سینما ربط چندانی به ارتباطات خانوادگی ندارد، در حالی که به واسطه فرزند نعمت حقیقی ـ فیلمبردار برجسته و فقید سینما ـ و لیلی گلستان ـ مترجم سرشناس ـ و نوه ابراهیم گلستان ـ کارگردان شهیر ـ بودن نباید ورود به این حرفه کار دشواری​ باشد، ولی حقیقی به جای بهره گیری از شهرت اقوام معتبرش، تصمیم به تحصیل فلسفه در خارج از کشور گرفت و تازه پس از بازگشت به وطن بود که با پشتوانه ای محکم و قابل اعتنا دست به نویسندگی و کارگردانی و سپس بازیگری زد و انصافا هم با وجود پاره ای مخالفت های برخی منتقدان در هر سه این مقوله ها کم و بیش موفق بوده است.

موفقیت حقیقی بیش از هر چیز از شخصیت جذاب و کاریزماتیک خودش سرچشمه می گیرد.

او سینماگری دوست داشتنی است که استعداد و داشته های فلسفی و اندیشه هایش را در قالبی ساده و همه فهم به کار می گیرد.

این طرز تفکر آرام آرام به شیوه فیلمسازی حقیقی تبدیل شده و او در فیلم های معدودش تا به امروز «آبادان»، «کارگران مشغول کارند»، «کنعان» و «پذیرایی ساده» دغدغه های انسانی ـ اجتماعی اش را به گونه ای خاص به مخاطب ارائه داده است.

این خاص بودن بیش از آن که یک مزیت و امتیاز باشد یا یک نقطه ضعف، یک ویژگی است. به همین دلیل همواره نظرات ضد و نقیض و گاه بسیار متضادی درباره فیلم های او مطرح می شود.

تماشاگران یا فیلم های او را دوست دارند یا ندارند و در بازخوردها معمولا هیچ حد وسطی دیده نمی شود.

آخرین فیلم حقیقی که بتازگی راهی شبکه نمایش خانگی شده واجد نکات جذابی است که به تبع آثار قبلی او مخالفان و موافقان متعصبی دارد.

«پذیرایی ساده» داستان مرد و زنی را روایت می کند که قصد دارند کیسه هایی پر از پول را میان اهالی یک ناکجاآباد تقسیم کنند. آنچه ​ بیش از هر چیز در این اثر جلب توجه می کند، فضای خاص و اشاره های کنایی و انتقادی آن است.

لحن و زبانی که کارگردان متاثر از فضای فیلم های مستقل آمریکا و سینمای هنری اروپا به کار می گیرد، طبیعی است که به مذاق عده ای خوش نیاید، اما ضمن توجه به حرف فیلم اتفاقا از جنبه ای دیگر نباید چندان آن را جدی گرفت! شاید ایراد اصلی فیلم این باشد که تماشا و تحملش تا پایان نیاز به ذهنیت مواجهه قبلی با فیلم هایی این چنینی دارد که در سینمای کمتر متنوع ما نمونه های زیادی از آن سراغ نداریم. شاید به همین دلیل بیشتر موفقیت های فیلم در خارج از کشور اتفاق افتاده است.

«پذیرایی ساده» برنده جوایزی از جشنواره فیلم سینه فن هند و جشنواره ورشو لهستان شد و اکران آن در آمریکا نیز موفقیت آمیز بوده است.

این فیلم اواخر دی ماه سال گذشته اکران شد و باتوجه به فضای خاص فیلم فروش نسبتا خوبی هم داشت.

یکی از دلایل استقبال تماشاگران به حضور بازیگران توانمندی همچون ترانه علیدوستی و مانی حقیقی و بهره گیری از افرادی مانند هومن بهمنش (فیلمبردار) و هایده صفی یاری (تدوینگر) بازمی گردد که در نهایت توانسته اند فیلم خوش ساختی بسازند، هرچند عده ای از مخالفان این پذیرایی را چندان محترمانه و مودبانه نمی دانند.

علی رستگار