هوا را از من بگیر, گریم را نه

کدام بازیگرها با گریم میانه خوبی دارند

این طور که پیدا است بازیگر هر چه حرفه‌ای‌تر باشد، خودش را راحت زیر دست گریمورها می‌سپارد تا چهره و ظاهری مناسب شخصیت داستانی‌اش پیدا کند. اسامی و تعداد بازیگرهایی که حاضر شدند، زیر دست گریمورها با خیال راحت بنشینند، نشان می‌دهد آنها این بخش از حرفه‌شان را راحت پذیرفته‌اند. پذیرفته‌اند که مردم قرار است آنها را روی پرده سینما به عنوان یک کاراکتر داستانی با سر و شکلی متناسب با همان نقش ببینند، نه یک آقا یا خانم خوش بر و رو!

در نگاه اول شاید پذیرش گریم و همکاری با گریمور از خصوصیات ابتدایی حرفه بازیگری به حساب بیاید اما رفتار هنرپیشه‌هایی - و بعضا ستارگانی - که میانه خوبی با گریم ندارند، خط بطلانی بر این تصور می‌کشد هرچند که البته هم گریمورها و هم بازیگرهای باسابقه معتقدند که حرفه‌ای‌ها در مقابل گریم گاردی ندارند و به راحتی آن را می‌پذیرند.

● باران کوثری

برای این که در «خون‌‌بازی» بیشتر شبیه یک دختر معتاد شود، حاضر شد تا جایی که می‌توانند صورتش را درب و داغان کنند. او برای این نقش اجازه داد با موچین داخل ابروهایش را خالی کنند تا ظاهری متفاوت داشته باشد.

● پارسا پیروزفر

با این که بازیگر بدقلقی است، چندان خوش‌اخلاق نیست و با خبرنگارها هم اصلا میانه خوبی ندارد، اما کاری به کار گریمورها ندارد و اجازه می‌دهد به تناسب نقشش هر بلایی که می‌خواهند روی صورتش بیاورند. جوان معتاد «مهمان مامان» و بیژن ایرانی «در چشم باد» نمونه‌ای از گریم‌های متفاوت اوست.

● گوهر خیراندیش

در بین زنان بازیگر، او بیشترین تغییر را روی صورتش انجام داده است. او همیشه گریم های متفاوت و سنگین را پذیرفته و این رفتار حرفه ای گاهی به خلق کاراکتر های بیاد ماندنی در سینما منجر شده است . خیراندیش در «بانو» با صورتی سوخته بازی کرد که مستلزم چند ساعت گریم بود.

● جمشید هاشم‌پور

با این که سال‌ها او را با سر تراشیده در نقش قاچاقچی می‌دیدیم، اما حالا چند سالی هست که او سراغ نقش‌های متنوع رفته است و به فراخور همین نقش‌هایش گریم‌های متفاوتی را هم انجام داده است. یکی از متفاوت‌ترین گریم‌هایش تاجر عرب «مسافر ری» بود که او را با ظاهری بشدت متفاوت از همیشه روی پرده سینما برد.

● خسرو شکیبایی

او در خیلی از فیلم‌ها براحتی زیر دست گریمور می‌نشست و اجازه می‌داد تا رنگ و چسب و مواد هر بلایی قرار است به سرش بیاورد. از مرد لات مو فرفری «سالاد فصل» گرفته تا نقش مدرس در سریال «مرغ حق» و پسر باهوش و گوشه‌گیر «پری» چند نمونه از گریم‌های متفاوت شکیبایی بود.

● بهرام رادان

شاید اگر رادان این روحیه تجربه‌گرایی را نداشت، حاضر نمی‌شد گریمورها هر کاری دلشان می‌خواهد روی صورتش انجام دهند. او برای «راه آبی ابریشم» ده کیلوگرم وزن اضافه کرد، در «گیلانه» یک جانباز قطع نخاعی بود و در «سنتوری» قیافه‌اش را این قدر آش و لاش کرد تا به یک پسر معتاد از همه جا مانده تبدیل شود.

● مصطفی زمانی

او کارش را با گریم سنگین در «یوسف پیامبر» شروع کرد. تجربه‌های بعدی مصطفی زمانی (آل، بدرود بغداد و کیفر) نشان داد که این بازیگر با گریم مشکلی ندارد و براحتی زیر دست گریمورها می‌نشیند.