نقدی بر مجموعه موهن الاسباط

تحلیلگران تاریخ صدر اسلام, کارشناسان رسانه و آنهایی که با تاریخ و رسانه آشنایی معقولی دارند به خوبی از نیات سازندگان مجموعه الاسباط آگاهی دارند

تحلیلگران تاریخ صدر اسلا م، کارشناسان رسانه و آنهایی که با تاریخ و رسانه آشنایی معقولی دارند به خوبی از نیات سازندگان مجموعه الاسباط آگاهی دارند; مجموعه ای که با پایه قراردادن اسناد غیر قابل قبول و جعلی مندرج در برخی از متون تاریخی و تحریف واقعیت های تاریخی سعی در ایجاد جذابیت نمایشی داشته است; اینکه اساس مخالفت های خاندان نبی مکرم اسلا م (ص) با سران اموی و زبیری را با محوریت بخشی به یک شخصیت جعلی تاریخی یعنی عبدالله بن سبا به هیچ بنگارند و سعی در القای دوستی میان اهل بیت و امویان داشته باشند، کاری است که کارتل های صهیونیستی و وهابیون حامی تولید این مجموعه به سازندگان الا سباط دیکته کرده اند و با یک وارونه نمایی، اساس واقعه کربلا را زیر سوال برده اند.

اگر به کتاب های تاریخی سری بزنید و با علم حدیث آشنایی نسبی داشته باشید با یک سری از روایات بی پایه و اساس و جعلی روبرو می شوید که سعی در تطهیر چهره امویان و خلفای ثلا ثه دارند و از طریق نشر اکاذیب و انتساب برخی از نقل قول ها به کلا م نبی اکرم(ص) چهره ای موجه را برای ابوبکر، عمر، عثمان، معاویه و هوا خواهان آنها ساخته اند که از جمله می توان به حدیث عشره مبشره اشاره کرد.

به واقع ظرف تاریخ تحت تاثیر دستگاه تبلیغاتی امویان چنان از اصالت و کلا م دینی فاصله گرفت که حتی تصویری دگرگون شده و نا موجه را از اهل بیت و دوستداران آنها ارائه می کرد; برای مثال معاویه از طریق حدیث سازی آن چنان چهره مقدس و جذابی از خود ساخت که بسیاری او را کاتب وحی، خال المومنین و بشارت داده شده به بهشت می دانستند و وجهه ظاهر الصلا حانه این حاکم مکار، او را در قلوب جامعه آن زمان جایگاهی والا بخشیده بود اما نکته حایز اهمیت اینکه دستگاه تبلیغاتی معاویه از طریق یک جنگ نرم استادانه، به مردم شام و سرزمین های اطراف چنان القا کرده بود که علی(ع) کشنده عثمان، فردی قدرت طلب و بی نماز است و حتی وضعیت چنان وخیم بود که متاسفانه در نظرگاه عمومی شهر شام، امیرمومنان(ع) و لقب ابوتراب وی را به هجو کشیده و ایشان را از دزدان ایام فتنه معرفی کرده بودند; مهارت تبلیغاتی امویان کار را بدانجا کشاند که انعکاس خبر شهادت امام علی(ع) در محراب عبادت موجی از تعجب را در میان شامیان به راه انداخت و با خود چنین می گفتند که مگر علی نماز می خواند. این جریان در عاشورا نیز تکرار شد و به خاندان پیامبر لقب خارجی داده و با مهدورالدم دانستن ایشان معامله کافر حربی را با اهل بیت انجام دادند.

اکنون سازندگان الا سباط کلیه شرها و فتنه های صدر اسلا م را به یک فرد خیالی به نام عبدالله بن سبامنتسب کرده اند تا نکند تصویر تقلبی حک شده بر ذهن اعراب مسلمان در خصوص فضایل پوشالی خلفای ثلا ثه، جملیان، امویان، زبیریان و... ترک بردارد و بدینسان اساس واقعه کربلا و ماهیت اصلا ح گرانه آن را به چالش کشیده اند. حتی اگر بحث تحریفات تاریخی را نیز فاکتور بگیریم، جسارت گروه سازنده در نمایش چهره حسنین (علیهم السلا م) به هیچ وجه قابل توجیه نیست کشورهای عربی باید بدانند که خط قرمز جامعه اسلا می ایران خدا، پیامبر و اهل بیت است و اگر شری دامشنان را بگیرد از ناحیه خودشان برخاسته است.

حال این سوال پیش میآید که برای جلوگیری از تکرار چنین رویه ای باید چه اقداماتی را در پیش بگیریم؟ یکی از راهکارهای موثر، تدوین راهبرد مجموعه سازی دینی در خصوص اهل بیت (ع) و پخش جهانی آن است تا پهنه گیتی با وجه اصیل خاندان عصمت و طهارت آشنا گشته و بدین وسیله فرافکنی های دستگاه های تبلیغاتی غرب و سم پاشی های رسانه های مزدور وابسته به آنها خنثی گردد. تولید فیلم و سریال آنجایی اهمیت دو چندان می یابد که به کارنامه نه چندان قابل دفاع سینما و تلویزیون ایران در این سه و نیم دهه توجه کنیم. به واقع تولید مجموعه هایی چون حجربن عدی، امام علی (ع)، تنهاترین سردار، ولا یت عشق، طفلا ن مسلم، مختارنامه و همچنین ساخت فیلم هایی چون سفیر و روز واقعه اگر چه قابل تقدیر است اما به دلیل آنکه تداومی نداشته و همچون یک راهبرد به آن نگاه نکرده ایم نتوانسته یک دفاع جانانه فرهنگی را از ارزش های دینی جامعه ایرانی در عرصه های بین المللی داشته باشد، حتی حرکت های اخیر صورت گرفته در سینما توسط دو کارگردان نام آشنا یعنی مجید مجیدی که در حال آماده سازی شرایط برای ساخت فیلم پیامبر اعظم (ص) است و تولید فیلم روز رستاخیز به وسیله احمدرضا درویش نیز از حجم این کم کاری ها نمی کاهد و حتی چراغ سبز رهبر انقلا ب در خصوص ادامه تولید مجموعه امام حسین(ع) نیز چاره کار نیست. زیرا اینگونه حرکت ها را به عنوان یک راهبرد مقطعی به کار می بریم و تنها در همان گستره پخش تلویزیونی یا اکران سینمایی محدود شان می کنیم حال آنکه می توان با یک برنامه ریزی دقیق دستاوردهای علمی، تحقیقاتی و فنی حاصل از ساخت این آثار را به عنوان یک موزه فرهنگی تاریخی در اختیار جامعه جهانی قرار داد و از طریق راهبرد دفاع نرم به حراست از ارزش های الهی دین اسلا م پرداخت تا هیچ فکری به خود جرات عبور از خطوط قرمز و شمایل نگاری معصومان را ندهد.

نویسنده : نیما بهدادی مهر