صنعت مشاطه‌گری و دلارهای نفتی

شاید بشود اسمش را توفیق اجباری گذاشت، توفیق اجباری از دست دادن یک رکورد جهانی. شاید اولین باری باشد که از دست دادن یک رکورد ناراحت‌مان نکند. ماجرا چندان پیچیده نیست؛ با این …

شاید بشود اسمش را توفیق اجباری گذاشت، توفیق اجباری از دست دادن یک رکورد جهانی. شاید اولین باری باشد که از دست دادن یک رکورد ناراحت‌مان نکند. ماجرا چندان پیچیده نیست؛ با این وضع ارز و سهمیه‌بندی دلار، ممکن است رکورد جهانی و خاورمیانه‌ای خانم‌های ایران در مصرف لوازم آرایشی بشکند.

سالانه دو میلیارد دلار نفتی به صورت گرد و رنگ بر صورت زنان جوان و حتی دختران خردسال ایرانی نقش می‌بندد. به این رقم، هزینه درمان ناشی از افراط در استفاده از مواد شیمیایی آرایشی را هم اضافه کنید.

البته نباید فراموش کرد که در سال‌های اخیر خبرهایی از خیز برخی آقایان ایرانی در استفاده از مواد آرایشی هم منتشر شده بود، این را هم به آن دلارهای نفتی اضافه کنید.

اما نکته عجیب این است که برخلاف بسیاری از کشورهای دنیا، در ایران ما لوازم آرایشی تقریبا مختص زنان و دختران جوان است نه زنان سالخوره‌ای که گرد پیری، زیبایی خدادادی آنها را ستانده است.

اما یک پرسش ساده؛ اگر این اتفاق بیفتد و دلارهای نفتی دیگر تبدیل به لوازم آرایشی نشود، چه خواهد شد؟ آیا یک مصیبت ملی شکل خواهد گرفت؟ ایرانی‌ها زشت می‌شوند؟ بنیان خانواده‌ها فرو می‌پاشد؟ دقیقا چه خواهد شد اگر چنین اتفاقی بیفتد؟

سعدی(علیه الرحمه) قرن‌ها قبل فرموده است «حاجت مشاطه نیست روی دلارام را» بازخوانی و به کار بستن منطق پنهان زیباشناسانه و حتی فلسفی و اقتصادی این جمله کوتاه می‌تواند پاسخ امروز باشد: طبیعی ببینید، طبیعی بخواهید، چاره‌ای نیست! بگذارید فقط پیرزن‌ها از لوازم آرایشی استفاده کنند، جوان‌ها که زیبایی طبیعی و خدادادی دارند.

البته خدا نکند چینی‌ها با پیشنهاد مبادله نفت در برابر مواد آرایشی، این توفیق اجباری را خراب کنند!

بهمن هدایتی