مهاجر الی الله

به بهانه شهادت نواب صفوی و یاران با وفایش

به شیوه خاصی عمامه می‌بست، قسمتی را می‌انداخت پشت سرش و این فقط در وقت نماز خواندنش نبود و لباده‌ای به رنگ سبز روشن و خوش‌رنگ، هنوز هم آن رنگ برایم خوشایند و خاطره‌انگیز است.

گاهی عکس تو که همراه دژخیمان شاه به سمت جوخه خونین آتش می‌روی توجهم را جلب می‌نماید، گویا می‌کوشی تا امواج اقیانوسی که از شوق وصال در درونت به تلاطم آمده را پنهان کنی اما من همه چیز را ، آری همه چیز را از آن چشمان به زمین دوخته‌ات فهمیدم.

همه هست آرزویم ، که ببینم از تو رویی ...

آن روز در سیمای نورانی ات تعجیلی که حکایت از بی‌تابی حضور دوست می‌نمود را به خوبی می‌توان احساس نمود و باز در چشمانت ... که در آن لحظه‌گویی همه، زبان شده بودند و با آهنگی رسا این گلواژه را زمزمه می‌کرد:

صفایی ندارد ارسطو شدن

خوشا پرکشیدن ، پرستو شدن

.... و فریاد الله اکبرت که در لحظه شهادت، از عمق ایمان بر لب جاری کردی، رمزی از آن بقاست، بقایی که در فناست .

آری ، از ویژگی‌های انسان‌های برجسته و خدایی که زندگی فکری، مبارزاتی و عملی آنها دارای وجوه مختلف است، این است که تسلط بر ابعاد شخصیتی و شناخت زوایای افکار و رفتار آنها بسیار دشوار است. آدمی هرگاه با چنین تندیس‌های انسانیت و ایمان برخورد نموده تنها توانسته با بعدی از ابعاد وجودی آنها آشنا شود... و سید مجتبی یکی از آنان بود.

در آسمان پرفروغ نهضت اسلامی در آن سال‌های سیاه ظلمانی،‌ چونان ستاره‌ای منور درخشید و نه تنها سینه شب ظلم و ظلمت را درید و با سلاح ایمان و شجاعت که از تبار اجداد طاهرینش به میراث برده بود، به مبارزه بی‌امان با ستمگران تا دندان مسلح برخاست و سیاهی آنان را به جهانیان نمایاند، بلکه از لحاظ درونی و اخلاقی نیز اسوه و الگوی بی‌چون و چرایی شد که برای آیندگان ایران اسلامی همچون سرمشقی جاودانه باقی خواهد ماند.

شهید سید مجتبی نواب صفوی در تاریخ پرحادثه ایران حماسه‌ای از خود برجای گذاشت که تا نام نهضت اسلامی ایران بر زبانهاست ، نام پرغرور او نیز بر پیشانی بلند پرونده مبارزات جوانان غیور و خداجوی این مرز و بوم می‌درخشد. روحانی مجاهد و نستوهی که بی‌تردید یکی از رهبران راستین این قیام خدایی است. به عبارت آخر باید گفت : سید «من المومنینی» بود که در عرصه «صدقوما عاهدواله علیه» ثابت قدم ماند و در فراق «من قضی نحبه» سوخت و نیز از مصادیق بارز «من ینتظر» بود ودر ورطه سختی‌ها از یکسو و فریب‌های دنیایی از سوی دیگر پایمردی نمود تا امروز ما به راحتی بتوانیم او را در جرگه «ما بدلو تبدیلا» به شمار آوریم .

نام سید هرگز نمی‌میرد و یاد او همواره در خاطره‌ها می‌ماند.

سید محمد علی مرویان حسینی