برانكو هافبك برزیلی ادعا می كند مارادونا مرا مسموم كرد

یكشنبه ۲۴ ژوئن سال ۱۹۹۰ است, در تورینو با آن هوای گرم ۳۰ ۲۸ درجه سانتیگراد در ورزشگاه دل آلپی, تئاتر آرژانتین برزیل, مرحله یك هشتم نهایی جام جهانی ایتالیا, حساسیت ها بیش از اندازه است

دیه گو مارادونا ستاره ای كه در سال ۱۹۸۶ در مكزیك به آرژانتین كمك كرد تا برای دومین دفعه قهرمان جهان شود، حالش خوب نیست. مچ پای چپش درد می كند و با فشار آمپول های ضددرد بازی می كند. در اواسط نیمه اول نابغه كفش هایش را عوض می كند، ۴۵ دقیقه نیمه اول هدر رفته است، تكه تكه شده و فایده ای نداشته است.

هیچ دقیقه مشخصی برای فهمیدن و لذت بردن وجود ندارد، چون خیلی از زمان بازی متوقف بود اما در یكی از این توقف ها، دیه گو روی زمین می افتد و آن شیطنت و كار ناشایست انجام می شود. این را كلاودیو ابراهیم وازینال _ یا به عبارت ساده تر و شناخته شده تر برانكو _ كه در آن بازی با شماره ۶ طلایی رنگ برزیل در میدان بود نقل می كند: «مارادونا روی زمین افتاده بود و ماساژور تیم بالای سرش آمد. از دیه گو اجازه خواستم تا از بطری های آب آنها استفاده كنم و آنها، نمی دانم مارادونا یا ماساژور به من یك بطری آب دادند. آن آب مزه تلخی داشت، من هم چندان متوجه نبودم، در كمتر از چند دقیقه احساس بدی داشتم. سرم گیج می رفت، پاهایم عجیب شده بودند، یك لحظه خودم را مثل یك شیر احساس می كردم و چند ثانیه بعد بی حس و منگ. در بین دو نیمه درخواست كردم كه مرا تعویض كنند اما لازارونی (مربی آن زمان برزیل) از من خواست كه سخت تر و جدی تر باشم.» در نیمه دوم برزیل دوبار توپ را به تیر دروازه می كوبد و در هشت دقیقه به پایان بازی مارادونا زهر خود را می ریزد: یك پاس طلایی با پای راست! برای كانیجیا و گلی كه آن پسر مو بور به ثمر رساند. برزیل به خانه رفت، در عوض آرژانتین به یك چهارم نهایی رسید. در حالی كه برانكو از ورزشگاه خارج می شد به خبرنگاران گفت: «آنها به شما توضیح می دهند كه چه چیزی تعادل مرا به هم زد، آن نوشیدنی بعدازظهر مرا خراب كرد اما آنها فقط لبخند می زدند.»

همه چیز با سكوت سپری می شود، دو سال دیرتر برانكو اولین تائیدیه را بابت آن ماجرا می گیرد. «یك روز، فكر می كنم كه سال ۹۲ بود، در فرودگاه ریو به طور اتفاقی اسكار روجری را دیدم. روجری با خنده گفت: هی كلاودیو، در ایتالیا با تو چه شوخی بامزه ای كردیم. در آن لحن حرف زدن نوعی استعاره و نشانه وجود داشت. روجری به من گفت كه آن بطری آب مخصوص حریفان بود. یك مسئله عجیب را فهمیدم: ملی پوشان آرژانتین یك بطری مخصوص را كه در آن حاوی مواد عجیب بود آماده می كردند و به بازیكنان تیم حریف تعارف می كردند.» برانكو ادامه می دهد: «من نمی دانم چه زهرماری توی آن آب می ریختند اما می دانم كه حتماً چیزی در آن بود و این مسئله قابل قبول نیست، یك حركت ضد ورزشی است و غیر اخلاقی. اگر آن روز در تورینو قرعه دوپینگ به من می افتاد حتماً آزمایش من مثبت بود و تمام دوران ورزشی ام را نابود می كرد.»

احتمالاً در آن بازی حساس از موادی استفاده شده بود كه عضله ها را شل می كرد، خواب آور بود و قدرت جسمانی را تحلیل می برد و حتی می تواند در سیستم بدن هم اشكالاتی را به وجود بیاورد. برانكو در آن مسابقه، بهترین شوتزن تیمش بود اما در برابر آرژانتین حتی یك شوت سنگین و مستقیم هم نزد. چه مشكلی پیش آمده بود؟ آن آب مسموم می توانست برانكو را هم از تعادل خارج كند «هرچه بیشتر در این مورد حرف می زنم، بیشتر به آن شك می كنم. باقی حرف های روجری را به خاطر نمی آورم.» تا اینكه در دسامبر گذشته وقتی كه مارادونا در یك برنامه تلویزیونی ورزشی در آرژانتین شركت كرد، به این موضوع اعتراف كرد: «برزیلی ها می آمدند و از بطری های آب كنار نیمكت ما استفاده می كردند. وقتی كه برانكو آمد به او گفتم: بیا، بگیر و بنوش او هم آن بطری را برداشت و تمام آب آن را سركشید.

بعد از او، اولار تیكوچه آ آمد و سرش فریاد زدم: نه، نه به آن بطری دست نزن، از آن لحظه به بعد برانكو حالش عوض شد، شوت هایش قدرت نداشت و به زمین می افتاد. بعد از بازی وقتی كه از تونل خارج می شدیم به او گفتم كه تقصیر من بود ولی در جواب گفت كه اصلاً این طور نیست. رابطه خوبی بین ما وجود داشت و دیگر در این باره حرف نزدیم.» یادآوری های مارادونا در برانكو احساس خاصی را دوباره به وجود می آورد. مارادونا می گوید كه این ایده از طرف نیمكت ذخیره مطرح شده بود ولی برانكو معتقد است كه او بطری آب را از داخل زمین و وقتی كه دیه گو روی زمین افتاده بود از یك آرژانتینی گرفت. جزئیات دیگری هنوز گفته نشده است اما حالا سایه ای دیگر روی آرژانتین افتاده است و داستان آنها را تلخ تر می كند. آنها طی دو دوره متوالی به فینال جام جهانی رسیدند. برانكو مدعی است: «فیفا باید پرونده ای را برای آنان باز كند و مسئولان آن جریان را تنبیه كند.»

طی چند روز گذشته، كارلو بیلاردو سرمربی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی ۹۰ در یك مصاحبه اختصاصی این گونه در مورد قضیه آب مسموم جواب می دهد: «نمی دانم، اما بدین معنا نیست كه چنین اتفاقی نیفتاده باشد. نمی توانم بگویم كه چیزی نبوده.»

اهمیت این موضوع وقتی بیشتر می شود كه بدانیم، بیلاردو دكترای داروسازی دارد و اطلاعاتی در این مورد در اختیار داشته است. جملات مبهم بیلاردو باعث می شود كه لازارونی هم عصبانی باشد. «مهم نیست كه ۱۴ روز یا ۱۴ سال گذشته باشد، فیفا باید جریمه ای برای بیلاردو و ماساژور تیم در نظر بگیرد. آنها بازی كثیف را به راه انداختند.» ماساژور آن زمان تیم ملی آرژانتین دی لورنزو- ملقب به گالیندس- این موضوع را تكذیب می كند: «من چیزی نمی دانم» ماركو آنتونیو تكسیرا شكوائیه ای را به فیفا ارسال كرده است:

«این كاری است كه جریمه اش باید سنگین باشد، در حال تهیه مداركی هستیم تا در مورد آن چه اتفاق افتاده شكایت كنم و امروز به بلاتر تقدیم می كنیم و از او درخواست می كنیم كه انرژی مضاعفی را برای حل این پرونده صرف كند. فیفا به بازی جوانمردانه اهمیت ویژه ای می دهد، فكر نمی كنم كه بیلاردو و ماساژور تیم رفتار صحیحی داشته اند.»

برزیلی ها توجه خودشان را معطوف این دو نفر كرده اند و از كنار مارادونا می گذرند، در حالی كه او هم در این جریان دخالت داشت و حداقل به همبازی اش هشدار داده بود كه از آن بطری استفاده نكند. اما واقعیت این است كه هیچ فدراسیون فوتبالی به دنبال تنبیه مارادونا نیست و فیفا هم چنین ایده ای در ذهن ندارد چون هر كاری كه آنها انجام بدهند باز هم مارادونا در جای خود قرار دارد.