پدر، مادر! با نگاه نکردنت مرا می‌کشی!

غفلت و نادیده گرفتن کودکان، یا سوءرفتار روانی، به اندازه سوءرفتار جسمی می‌تواند برای کودکان آزاردهنده باشد و احتمالا شیوع نسبتا بالایی هم دارد، اما تازه‌ترین گزارش‌ها …

غفلت و نادیده گرفتن کودکان، یا سوءرفتار روانی، به اندازه سوءرفتار جسمی می‌تواند برای کودکان آزاردهنده باشد و احتمالا شیوع نسبتا بالایی هم دارد، اما تازه‌ترین گزارش‌ها نشان می‌دهد میزان آن کمتر از سوءرفتار جسمی گزارش می‌شود. حداقل در آمریکا که این طور است. این نتیجه اولیه مطالعه‌ای است که در دانشکده بهداشت ایندیاناپولیس و با فراخوان متخصصین اطفال انجام شده است.

در این مطالعه قرار است متخصصین اطفال نسبت به علائم سوءرفتار روانی با کودکان هشیارتر باشند و آنها را دقیق‌تر پیگیری و گزارش کنند. در فراخوان اولیه مشخص شده که احتمالا میزان غفلت و بدرفتاری روانی با کودکان بسیار بالاتر از آن میزانی است که در مراجع رسمی گزارش می‌شود.

سوءرفتار روانی شامل تهدید، حبس کردن کودک در اتاق به مدت طولانی، دوری کردن و اجتناب از محبت ورزیدن و غیره است که می‌تواند در دلبستگی کودک به والدین اختلال ایجاد کرده و به این ترتیب توانایی کودک را در برقراری ارتباط با سایرین در آینده و به عنوان بزرگسال تحت تاثیر منفی قرار دهد. همچنین با مخدوش کردن عزت نفس او، می‌تواند کارآیی او را در کل زندگی و در همه ابعاد با مشکلات جدی مواجه کند.

کارشناسان معتقدند سوءرفتار روانی، به خصوص اگر مزمن و طولانی مدت باشد، کمتر از سوءرفتار جسمی و ضرب و شتم کودک، او را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. با این حال مشهود نبودن آثار این نوع رفتار بر ظاهر کودک در بسیاری از موارد باعث شده کارکنان بهداشتی کمتر رد آن را بیابند و در نتیجه کمتر گزارش شود و در نتیجه کودکان کمتر در برابر آن محافظت شوند.