کنترل کردن Activex و برنامه های Java

توسط IE شما می توانید دقیقا تعیین کنید کنترل های Activex و برنامه های Java Applet تا چه حد بر روی برنامه های دستگاه شما تاثیر بگذارند با استفاده از Security Zones استفاده کنندگان و مدیران شبکه می توانند درباره سطح دسترسی کنترل های Activex و برنامه های Java Applet تصمیم بگیرند

● کنترل کردن Activex و برنامه های Java

توسط IE شما می توانید دقیقا تعیین کنید کنترل های Activex و برنامه های Java Applet تا چه حد بر روی برنامه های دستگاه شما تاثیر بگذارند با استفاده از Security Zones استفاده کنندگان و مدیران شبکه می توانند درباره سطح دسترسی کنترل های Activex و برنامه های Java Applet تصمیم بگیرند . به عنوان مثال شما می توانید به برنامه های Java Applet که از پایگاههای معتبر بر روی اینترنت دریافت می کنید اجازه دسترسی بیشتری به کامپیوترتان را بدهید و یا اینکه جاوا اپلت های گرفته شده از پایگاههای غیر معتبر را از لحاظ دسترسی به فایل های دستگاهتان محدود کنید تا نتوانند به آنها آسیب برسانند .

● تغییر دادن درجه امنیت برنامه های Activex

۱) منوی Tools را کلیک کنید و سپس گزینه Internet Option را کلیک کنید .

۲) گزینه Security را در بالای پنجره کلیک کنید .

۳) بر روی گزینه مناسب کلیک کنید .

۴) آنگاه می توانید با بالا بردن نشانه ، تدابیر امنیتی شدیدتری اتخاذ کنید و یا بالعکس با پایین آوردن نشانه درجه امنیت را پایین تر بیاورید و در اصطلاح به Java Applets اطمینان کنید .

۵) برای تغییر مشخصات حرفه ای تر می توانید گزینه Custom Level را کلیک کنید .

۶) برای تغییر هر کدام از مشخصات زیر یکی از ۳ گزینه ( قابل اجرا ) Enable ، آماده Prompt و ( غیر قابل اجرا ) را انتخاب کنید .

▪ مشخصه Script Activex در حقیقت امن بودن اسکریپت ها را چک می کند .

▪ مشخصه بعدی امنیت اجرای کنترل های Activex و برنامه های Plug – ins چک می کند .

▪ گزینه بعدی مربوط به گرفتن کنترل های Activex تایید شده توسط علامت دیجیتالی است (Signed)

▪ گزینه بعدی مربوط به گرفتن کنترل های Activex تائید نشده توسط علامت های دیجیتالی است (Unsigned)

▪ گزینه بعدی مربوط به مقدار دهی و اجرای کنترل های Activex است که امنیت آنها تایید نشده است .

▪ گزینه Ok را کلیک کنید .

● Activex و امنیت

مطمئناً تا به حال درباره ویروس های کامپیوتری ( برنامه هایی که با آلوده کردن سیستم ها صدماتی به آنها می زنند ) چیزهایی شنیده اید . ویروس های مختلفی از انواع بی آزار تا بسیار مخرب وجود دارند و تلاش های زیادی صورت می گیرد تا جلوی این آلودگی و انتشار ویروس ها گرفته شود . اما آیا این احتمال وجود ندارد که ویروسها ( یا دیگر نرم افزارهای مخرب ) از طریق اینترنت پراکنده شوند ؟

در روزهای اول وب این خطر چندان جدی نبود چون سندهای HTML و فایلهای گرافیکی و تصویری تنها انواع فایل هایی بود که روی اینترنت جابجا می شد . این قبیل فایلها می توانستند خراب باشند اما در ضمن هیچ خطری برای سیستمی که آنها را بار می کرد نداشتند .

اما با روی کار آمدن محتویات فعال اوضاع دگرگون شد ، چون در این حالت برنامه ها هم جزیی از وب شده بودند و یک برنامه هم قاعدتاً هر کاری می تواند انجام می دهد ( از پاک کردن فایل های کامپیوتری مقصد گرفته تا دزدیدن اطلاعات آن و انتقال آنها به جاهای نامعلوم ) . در اینجا بود که شرکتهای تولید کننده ابزارهای برنامه نویسی وب به ضرورت تمهیدات امنیتی پی بردند . وقتی در وب گشت و گذار می کنید . مایلید مطمئن باشید کدهایی که بار می کنید سیستم تان را بهم نخواهند ریخت ! برای مقابله با این مشکل بالقوه دو روش اساسی ابداع شد .

روش اول آن بود که اساساً اجازه اعمال بالقوه خطرناک به برنامه های وب داده نشود . این راهی بود که جاوا در پیش گرفت . اپلت های جاوا قادر به انجام افعال بالقوه مخرب ( مانند دسترسی به سیستم فایل ) نیستند و می توانید مطمئن باشید که آنها بی خطر هستند درست همانگونه که یک چاقوی پلاستیکی بی خطر است !

در روش دوم ، که میکروسافت برای عناصر Activex در پیش گرفت ، به جای محدود کردن ذاتی برنامه ها از یک تکنولوژی بنام کد تعیین اعتبار یا Authenticode برای تعیین صحت و سقم نرم افزارها استفاده می شود . ایده نهفته در این روش این است که اگر شما بدانید که یک عنصر Activex ( یا هر نرم افزار دیگری ) از کجا آمده ( خالق آن کیست ) و تغییری هم در آن صورت نگرفته ، دیگر می توانید با خیال راحت از آن استفاده کنید . به این روش امضای دیجیتالی یا Digital Signing هم گفته می شود .