۲۸ دسامبر ۱۹۱۶ ـ کازرونی ها نیروهای انگلیسی را شکست دادند ، ولی...

مقامات انگلیسی که طبق پیمان سن پترزبورگ نیمه جنوبی و شرقی ایران را به نام منطقه نفود در کنترل داشتند در پی حملات کازرونی های میهندوست به تاسیسات انگلیسی در این شهر و ناامن …

مقامات انگلیسی که طبق پیمان سن پترزبورگ نیمه جنوبی و شرقی ایران را به نام منطقه نفود در کنترل داشتند در پی حملات کازرونی های میهندوست به تاسیسات انگلیسی در این شهر و ناامن ساختن راههای اطراف برای جلوگیری از تردد آزادانه انگلیسی ها و عوامل آنان، ۲۸ دسامبر سال ۱۹۱۶ دستور دادند که پانصد تن از نظامیان تحت فرمان آنان مرکب از سربازان هندی و افراد «اس پی آر» با چند توپ و مسلسل از شیراز به کازرون بروند و کازرونی ها را سرکوب کنند.

این نیرو روز ۲۹ دسامبر ( در آن سال مصادف با هشتم دی ماه ۱۲۹۵ هجری خورشیدی) شیراز را به عزم کازرون ترک کرد. نیروی اعزامی پس از درگیری با کازرونی ها که شماری داوطلب با تجهیزاتی ناچیز بودند با تحمل تلفات سنگین از نیمه راه به شیراز بازگشت.

مجسم کنید که اگر در امرداد و شهریور ۱۳۲۰ (۲۵ سال بعد) چند ایرانی! به میهن خود خیانت نکرده بودند و ارتش ایران را مرخص نساخته بودند چگونه انگلستان می توانست با نزدیک به چهار هزار سرباز عمدتا هندی (یک پنجاهم نیروهای مسلح و آماده ایران در آن زمان) که از طریق خاک عراق به ایران فرستاده بود وطن ما را که صدها سال یک امپراتوری مافوق نیرومند بود تصرف کند و شاه آن را به تبعید بفرستد!. این ادعا که تسلیم شدن بهتر از تحمل تلفات بود مسخره است. اگر این استدلال (حرف مفت) درست بود؛ پس روسها به جای تحمل ۲۷ میلیون کشته باید استالن را می گرفتند و تسلیم هیتلر می کردند و به زندگی خود ادامه می دادند و .... تلفات ایرانیان از گرسنگی و بیماری و دشواری های دیگر، پس از اشغال نظامی وطن بمراتب بیشتر از جنگ بود.