اولین شغل اوباما و براد پیت چه بود؟

اگرچه ثبات فکری و توانایی ماندن در شغل ثابت، یک عامل مثبت است، به این معنا نیست که باید موقعیت های پیشرفتی را که با آنها مواجه می شویم، سرسری بگیریم و از آنها بگذریم...
بسیاری از …

اگرچه ثبات فکری و توانایی ماندن در شغل ثابت، یک عامل مثبت است، به این معنا نیست که باید موقعیت های پیشرفتی را که با آنها مواجه می شویم، سرسری بگیریم و از آنها بگذریم...

بسیاری از هنرمندان، مردان سیاسی و افراد موفقی که امروز اسم و رسمی برای خود دارند، تا چندی پیش از این مثل آدم‌های کاملا عادی زندگی‌شان را می‌گذرانده‌اند. در واقع انتخاب های صحیح و تغییر شغل به موقع، توانسته از این افراد یک شخصیت موفق بسازد و آنها را در عرصه های بزرگ مطرح کند. در واقع تغییر شغل اگر با یک استدلال درست و برنامه ریزی صحیح همراه با آینده نگری انجام شود، نه تنها زیانی برای فرد نخواهد داشت بلکه می تواند آینده او را نیز تامین کند.

باراک اوباما

او سال ها قبل از اینکه وارد دنیای سیاست شود، در ساحل بیسکین رابینز هاوایی بستنی می‌فروخت.

برادپیت

وی برای تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری وارد دانشگاه شد اما چون رویای بازیگری را در سر می‌پروراند، دانشگاه را ترک کرد و به لس‌آنجلس رفت. وی ۷ ماه کارهای پیش پاافتاده انجام می‌داد. مثلا تبلیغاتچی فست‌فودها بود و لباس مبدل مرغ به تن می‌کرد. مدتی هم راننده آژانس شد تا درنهایت توانست بازیگر شود و به فرش قرمز راه یابد.

دنزل واشینگتن

وی دومین مرد آفریقایی-آمریکایی بود که اسکار بهترین بازیگر مرد را به خود اختصاص داد و به قله موفقیت رسید اما از همان ابتدا بازیگر نبود. وی کار خود را از آسایشگاه مادرش شروع کرد و حرفه‌اش کوتاه‌کردن موی مردان بود.

جورج کلونی

او پیش از بازیگر شدن، فروشنده کفش و لباس‌های مردانه و مدتی هم برش‌دهنده برگ‌های سیگار بود و بابت آن ساعتی ۳ دلار دستمزد می‌گرفت. قبل از آنکه کلونی به عنوان یک هنرپیشه اسم و رسمی به‌دست بیاورد نیز کار خود را با تمیزکردن زمین تئاتر و به عنوان یک خدمتکار آغاز کرد.

اپرا وینفری

اپرا وینفری که مردم آمریکا او را به عنوان ملکه تلویزیون می?شناسند و یکی از قوی‌ترین زنان در جهان محسوب می?شود، پیش از رسیدن به این جایگاه، به عنوان گوینده در رادیو مشغول به کار بود.

مورگان فریمن

وی قبل از آنکه به بازیگری برجسته تبدیل شود، مکانیک بود. در سن ۳۲ سالگی اولین کار خود را با نقش‌های کوچک تلویزیونی آغاز کرد.

قشری‌زم

این بازیگر فرانسوی قبل از آنکه به دلیل بازی در فیلم «روزهای افتخار» برنده جایزه در فستیوال کن ۲۰۰۶ شود، فروشنده شلوار جین بود و بعد از آن به تئاتر راه یافت.

جولیا رابرتز

وی در رشته روزنامه‌نگاری در دانشگاه آتلانتا تحصیل کرد اما بعد از موفقیت برادرش در هالیوود، تصمیم گرفت شانس خود را برای بازیگر شدن امتحان کند.

نیکلاس کیج

وی فروشنده پاپ‌کورن در تئاتر بود اما این شغل دوام چندانی نیافت و او به کمک اطرافیان و خویشاوندانش که همگی در تلویزیون و سینما حضور داشتند، وارد این عرصه شد.