به جای مجلس سرزده به نانوایی بروید

نمی دانم آقای احمدی نژاد, چه سالی به تهران آمده و در نارمک, ساکن شده است اما نویسنده این سطور, دقیقا ۴۰ سال قبل سال ۱۳۴۸ به عنوان کودکی خردسال به همراه خانواده در همان میدانی که محل استقرار منزل شخصی آقای احمدی نژاد است سکونت داشت

‌نمی‌دانم آقای احمدی‌نژاد، چه سالی به تهران آمده و در نارمک، ساکن شده است. اما نویسنده این سطور، دقیقا ۴۰ سال قبل (سال ۱۳۴۸) به عنوان کودکی خردسال به همراه خانواده در همان میدانی که محل استقرار منزل شخصی آقای احمدی نژاد است سکونت داشت. از همان زمان، علاوه بر میوه فروشی و بقالیکه رئیس دولت برای اطلاع از قیمت گوجه فرنگی به آن مراجعه کرد، یک نانوایی سنگکی نبش خیابان سامان و در فاصله کمتر از ۵۰۰ متری منزل فعلی رئیس دولت، قرار داشت. همچنین در خیابان سمنگان و در فاصله بسیار کوتاه از این سنگکی‌پزی، نانوایی تافتونی و بربری وجود دارد. لذا با آسودگی میتوان گفت که کسب اطلاع از قیمت انواع نان برای احمدی‌نژاد کاری آسان است.

با این مقدمه، مایلم به سر و صداها و دغدغه‌های فراوانی اشاره کنم که در روزهای اخیر پیرامون افزایش بـی‌سـابـقه قیمت نان به راه افتاده و حتی سیمای جمهوری اسلامی ایران را نیز علی‌رغم ارادت ویژه به دولت و رئیس آن، به واکنش واداشته است.

البته ماجرای نان هم مانند بسیاری از سوژه‌های دیگر، به یک سریال خسته‌کننده <تایید و تکذیب> تبدیل شده و ‌ ‌ لذا به نظر می‌رسد سر و صداهای ایام اخیر، تحرک چندانی در میان دولتمردان ایجاد نخواهد کرد. ناگفته نماند که نان، هم‌اکنون نقش <غذای غالب> را در سفره اکثر ایرانیان ایفا می‌کند و به نظر می‌رسد سهم اغلب هموطنان از نفتی که قرار بود سر سفره‌های آنها بیاید نیز به <نان> داده شده است. لذا تغییر ناگهانی قیمت نان، هم به خودی خود موجب نگرانی است و هم تاثیر گریز‌ناپذیر آن بر قیمت سایر کالاها، می‌تواند دغدغه‌های بیشتری را نصیب اقشار ضعیف و متوسط جامعه کند. خبر این افزایش زمانی به سطح رسانه‌ها کـشـیـده شـد که تنها دو هفته قبل از آن، معاون برنامه‌ریزی استانداری تهران با رد اخبار مربوط به افزایش غیرمتعارف قیمت نان گفته بود:

‌<‌نان سنگک نه تنها افزایش قیمتی نداشته، حتی قیمت آن کاهش داشته است.> به گفته این مقام دولتی <وزن نان سنگک از ۴۵۰ تا ۵۰۰ گرم به ۸۰۰ گرم افزایش اما قیمت آن از ۲۰۰ تومان به ۱۷۵ تومان کاهش یافته است.> تنها دو هفته بعد از این اظهارنظر و در شرایطی که هنوز گرانی‌های ناشی از طرح هدفمندکردن یارانه‌ها بر زندگی مردم سایه نینداخته است افزایش قیمت انواع نان به حدی رسیده که رسانه‌های اصولگرا نیز فغان برآورده‌اند. اکنون این سوال ساده قابل طرح است که <وقـتـی دولـت نمی‌تواند نرخ ضروری‌ترین کالای مصرفی مردم را علیرغم تسلط نسبی بر کار نانوایان و علنی بودن افزایش قیمت آن، کنترل کند چگونه خواهد توانست نگرانی مردم و نمایندگان مجلس در خـصـوص گرانی‌های ناشی از حذف یارانه‌ها را برطرف نماید؟> ‌

راستی آیا آقای احمدی‌نژاد اظهار نگرانی مکرر نمایندگان اصولگرا و اصلاح طلب مجلس و اقتصاددانان مستقل را شنیده که بعضی از آنها به صراحت بر ناتوانی دولت در کنترل گرانی‌ها به خصوص پس از حذف یارانه‌ها تاکید می‌کنند؟ آیا این بار نیز قرار است که مـوضوع گرانی‌ها وارد بازی تکذیب یا طنازی‌هاینه چندان شیرین دولتمردان شود؟ رئیس دولت، هفته پیش به طور سرزده به مجلس رفت تا با استفاده از شیوه‌های روانی و تبلیغاتی، نمایندگان را به تصویب لایـحه تحول اقتصادی بر اساس تشخیص دولت، تشویق کند. آن روز، نمایندگان مجلس تجربیات و خاطرات خود از عملکرد دولت را قابل اعتمادتر از وعده‌های دولتمردان دانستند و از تصویب خواسته رئیس دولت، خودداری کردند. اما دیروز به صورت ناگهانی، ورق برگشت؛ به طوری که فریاد اعتراضی احمد توکلی – سرشناس‌ترین اقتصاددان اصولگرا– برخاست.

توکلی که ظاهرا پاسخی از رئیس جلسه دریافت نکرد معتقد بود مصوبات جلسه دیروز، مصوبات قبلی را نقض کرده و اختیارات گسترده‌ای به دولت داده است. به عبارت دیگر در حالی که تجربه ناکامی دولت در کنترل قیمت یک کالا، پیش روی مردم قرار دارد نمایندگان مردم، اختیارات فراوانی برای ایجاد تغییرات گسترده در نرخ انواع کالا و خدمات به دولت می‌دهند. پس شاید بهتر باشد که به جای امید بستن به مجلس برای دفاع از حقوق ملت، دست به دامان رئیس دولت شویم و از او بخواهیم به جای حضور سرزده در مجلس، سری به نانوایی‌ها بزند و آثار مقدماتی و روانی لایحه مورد اصرار او– هدفمند کردن یارانه‌ها– را ببیند. شاید قبل از آن به صلاح دولت نباشد پا در مسیری بگذارد که از هم اکنون، اضطراب را به خانه بسیاری از حقوق بـگیران و اقشار ضعیف– و حتی متوسط جامعه– آورده است.