امنیت همه جانبه دریائی

کمیته فرعی ارتباطات رادیوئی و جستجو و نجات در دهمین نشست خود با پیش نویس مقررات اجرائی و نیازهای مقدماتی طرح اطلاعات شناسائی و ردیابی دوربرد LRIT موافقت کرد این پیش نویس برای ملاحظه و تصویب نهائی در هشتاد و یکمین اجلاس کمیته ایمنی و دریانوردی MSC به دبیرخانه این کمیته ارسال شد

کمیته فرعی ارتباطات رادیوئی و جستجو و نجات در دهمین نشست خود با پیش‌نویس مقررات اجرائی و نیازهای مقدماتی طرح اطلاعات شناسائی و ردیابی دوربرد (LRIT) موافقت کرد. این پیش‌نویس برای ملاحظه و تصویب نهائی در هشتاد و یکمین اجلاس کمیته ایمنی و دریانوردی (MSC) به دبیرخانه این کمیته ارسال شد. در پیش‌نویس مصوب دستورالعمل طرح اطلاعات شناسائی و ردیابی دوربرد (LRIT) موارد زیر مطرح شده است:

▪ یک برنامه زمان‌بندی مناسب برای اجراء این دستورالعمل به کشتی‌هائی که تاریخ ساخت آنها قبل از اجراء این دستورالعمل می‌باشد تنظیم و ابلاغ گردد.

ساختار طرح LRIT در برگیرنده تعدادی از مراکز اطلاعات LRIT کشوری، منطقه‌ای، مشترک یا بین‌المللی خواهد بود که از طریق یک مرکز LRIT بین‌المللی با یکدیگر ارتباط خواهند داشت.

وظیفه اصلی یک مرکز LRIT شامل موارد زیر است:

▪ اطلاعات دریافتی از کشتی‌های در ارتباط با آن مرکز را جمع‌آوری و بایگانی نماید.

▪ اطلاعات مجازی تهیه و بایگانی شده در آن مرکز را در اختیار متقاضیان واجد شرایط قرار دهد.

▪ برای کسب اطلاعات بیشتر از طریق دیگر مراکز بین‌المللی تبادل اطلاعات LRIT اقدام نماید.

▪ اطلاعات LRIT را در صورت تقاضا و ضرورت مخابره نماید.

هر یک از کشورهای طرف قرارداد باید به کشتی‌های خود دستور دهند که پرچم خود را به نشانه ارسال اطلاعات LRIT به مراکز طرف قرارداد دولت متبوع خویش به اهتزاز درآورند.

یک گروه فنی ـ مهندسی به منظور تأمین و گسترش سیستم LRIT تشکیل خواهد شد.

● ایمنی کشتی‌های مسافربری

کمیته فرعی ارتباطات رادیوئی و جستجو و نجات در این نشست وظایف محوله از سوی سازمان جهانی دریانوردی را در خصوص ایمنی کشتی‌های مسافربری مورد بررسی مجدد قرار داد. فلسفه راهبردی طرح ایمنی کشتی‌های مسافربری بر این اساس است که در مرحله اول تأکید بیشتری در جلوگیری از بروز حادثه در مقررات تنظیمی اعمال شود و در مرحله بعد کشتی‌های مسافربری در آینده باید طوری طراحی و ساخته شوند که به هنگام بروز حوادث قابلیت بیشتری را در حفظ جان مسافران تا رسیدن به ساحل داشته باشند.

پیش‌نویس اصلاحیه فصل سوم کنوانسیون SOLAS در خصوص طرح‌های ایمنی برای بازیافت سلامتی انسان در دریا برای تسلیم به کمیته ایمنی دریانوردی نیز مورد موافقت کمیته فرعی قرار گرفت. براساس این پیش‌نویس تمامی کشتی‌های تحت پوشش SOLAS باید به تجهیزات کامل نجات مجهز باشند.

● استفاده از تلفن همراه جهت اعلام وضعیت اضطراری در دریا

اعضاء کمیته فرعی فقدان یک دیدگاه مشترک جهانی را درباره استفاده از موبایل در اعلام وضعیت اضطراری در دریا مورد بحث و بررسی قرار دادند و با پیش‌نیوس اصلاحی دستورالعمل IAMSAR (دستورالعمل بین‌المللی عملیات جستجو و نجات در هوا و دریا) در ارتباط با استفاده از موبایل موافقت کردند.

در اصلاحیه پیشنهادی بر این واقعیت تأکید شده است که علی‌رغم عمومیت، ارزانی و چندمنظوره بودن کاربرد موبایل، متأسفانه در برخی موارد اضطراری با محدودیت‌هائی نیز همراه هستند، از این‌رو لازم است سیستم‌های خاص ارتباطات دریائی همچنان ارجحیت خود را حفظ نمایند، به‌ویژه اینکه پوشش موبایل در دریا ممکن است با محدودیت، اختلال و یا خروج از دسترس همراه شوند که بستگی به میزان فاصله آنها با آشنائی مخابرات و فاصله با تماس‌گیرنده دارد. با همه این احوال ممکن است شرکت‌های مخابرات بتوانند در پیدا کردن موقعیت تماس‌گیرنده در مواقع اضطراری مفید باشند.

کمیته فرعی همچنین از اتحادیه بین‌المللی ارتباطات (ITU) درخواست کرد که در صورت امکان یک شماره موبایل بین‌المللی خاص را برای استفاده در کشتی‌های تحت پوشش SOLAS از طریق شبکه‌های مخابرات کشورها فراهم سازد. تماس‌های گرفته شده با این شماره مستقیماً به مسئولان SRR و SAR منطقه به همراه موقعیت و اطلاعات شناسائی تماس‌گیرنده ارتباط داده خواهد شد. این شماره موبایل بین‌المللی در نشریات دریائی مؤسسات کشتیرانی تحت پوشش SOLAS اعلام خواهد شد.

● SART یا رادارهای جستجو و نجات

کمیته فرعی با پیش‌نویس الحاقی به بند ۱۹ قطعنامه A.۸۰۲ موضوع مقررات اجرائی SART موافقت کرد.

پیش‌نویس مقدماتی الحاقی در خصوص دستگاه فرستنده جستجو و نجات (AIS-SART) به منظور تکمیل مقررات اجرائی فعلی SART و همچنین پیش‌نویس الحاقی بخش ۳ مقررات SOLAS مورد موافقت قرار گرفت.

کمیته بار دیگر متذکر شد که فرستنده پیام‌های جستجو و نجات AIS-SART و رادار گیرنده پیام‌های جستجو و نجات SART باید به‌طور واضح معرفی و شناسانده شوند تا از بروز ابهام در فن‌آوری به‌طور جداگانه جلوگیری شود.

● مبادله اطلاعات پزشکی

کمیته فرعی با پیش‌نویس بخشنامه کمیته ایمنی دریانوردی در خصوص دستورالعمل تبادل اطلاعات پزشکی میان مراکز مشاوره پزشکی از راه دور (TMAS) موافقت کرد.

در این بخشنامه یک فرم خاص جهت تسهیل در انتقال تمامی اطلاعات پزشکی موجود میان MRCC و TMAS و کشتی‌ها تهیه شده است.

● معیار سیستم‌های ارتباطی در GMDSS

کمیته فرعی با پیش‌نویس قطعنامه تجدیدنظر شده A.۸۸۱ تحت عنوان ”معیار سیستم‌های ارتباطات موبایل ماهواره‌ای در GMDSS“ موافق کرد. این پیش‌نویس در جلسه بصری کمیته ایمنی دریانوردی بررسی خواهد شد.

در این پیش‌نویس، سازمان بین‌المللی ماهواره‌ای (IMSO) به‌عنوان سازمانی مناسب برای رفع مشکلات سرویس‌های ماهواره‌ای در GMDSS عنوان شده است.

قطعنامه تجدیدنظر شده شامل مراحل زیر است:

▪ سازمان جهانی دریانوردی با بازنگری در قطعنامه A-۸۸۸ که سازمان بین‌المللی موبایل ماهواره‌ای را مسئول ارزیابی و پذیرش شرکت‌های مخابراتی ماهواره‌ای برای مشارکت در GMDSS می‌داند، روشی قانونی تدوین خواهد کرد.

▪ شرکت‌های مخابراتی ماهواره‌ای درخواست‌های خود را از طریق دولت‌های متبوع خویش به سازمان جهانی دریانوردی تسلیم خواهند کرد. کمیته ایمنی دریانوردی نیز با توجه به سیاست‌ها و اصول کلی به بررسی تقاضاهای وارده پرداخته و نتیجه آن را به سازمان بین‌المللی موبایل ماهواره‌ای ارسال خواهد کرد.

▪ سازمان جهانی دریانوردی نیز به بررسی و ارزیابی اطلاعات موجود در فرم‌های تقاضا نسبت به پذیرش یا رد آنها اقدام خواهد کرد که در صورت مثبت بودن، شرکت موردنظر رسماً اعلام خواهد شد.

▪ سازمان بین‌المللی موبایل ماهواره‌ای مسئول پی‌گیری انجام تعهدات شرکت‌های مخابراتی خواهد بود.

● سیستم هشدار سونامی

آخرین وضعیت سیستم هشدار سونامی اقیانوس هند (IOTWS) به اطلاع کمیته فرعی رسید. این سیستم در ژوئن سال ۲۰۰۵ میلادی هم‌زمان با بیست و سومین جلسه مجمع عمومی UNESCO/IOC در پاریس آغاز به‌کار کرد.

سیستم هشدار سونامی اقیانوس هند براساس ایجاد مراکزی که توانائی ارسال علائم هشار از طریق رادیو، تلویزیون و در صورت امکان خطوط تلفن همراه را در کشورهای ذی‌نفع داشتند طراحی شده است. در فاصله ماه‌های می تا سپتامبر ۲۰۰۵ میلادی، راهنمائی‌های لازم برای احداث سیستم هشدار سونامی به ۱۶ کشور در مجاورت اقیانوس هند صورت گرفت. تا جولای ۲۰۰۶ میلادی، یک سیستم مقدماتی با استفاده از ۲۸ دستگاه اندازه‌گیری میزان جزر و مد و ۲۵ ایستگاه لرزه‌نگاری همراه با ۳ راهنمای شناور و تجهیزات ارتباطی ارسال و مبادله هشدارهای سونامی راه‌اندازی خواهد شد. با این وجود اجراء کامل این سیستم از قبیل به‌روز کردن ابزارآلات، نصب و راه‌اندازی تمامی مراکز هشدار در کشورها و همچنین مؤثربودن روش ارسال هشدار به مسافران و کسانی که در سواحل مورد تهدید قرار خواهند داشت احتمالاً تا پایان دهه جاری طول خواهد کشید.

یک موج سونامی تنها برای کشتی‌هائی که در قسمت‌های کم‌عمق بنادر وجود دارند خطر قابل توجهی ایجاد می‌کند، در نتیجه باید یک سیستم جداگانه برای انتشار پیام‌های هشدار در هر بندر تأسیس شود تا هشدار سونامی را به کشتی‌هائی که بیشتر در معرض خطر هستند با سرعت بیشتری ارسال نماید.

مهم‌ترین زنجیره این ارتباط میان مراکز منطقه‌ای و کشورهاست. به‌نظر می‌رسد که ارتباط جهانی تحت سیطره سیستم e-mail قرار گرفته است ولی گزینه اصلی سازمان‌های UNESCO/IOC همچنان سیستم امن Net است. سازمان‌های WMO ، IHO و IMO کمک‌ها و راهنمائی‌های لازم را به منظور ایجاد زنجیره ارتباطی با مناطق ساحلی و کشورهای منطقه، در اختیار مسئولان این کشورها قرار خواهند داد. برای ایجاد زنجیره ارتباطات میان کشتی‌های تحت پوشش SOLAS و دیگر کشتی‌ها و همچنین کشتی‌های ماهی‌گیری در قسمت‌های کم‌عمق نیز مقرر شد که از سیستم NAVTEX برای اعلام هشدار استفاده شود ولی از آنجائی‌که ممکن است ایستگاه‌هائی که علائم سونامی را منتشر می‌کنند هنوز این نواحی را تحت پوشش قرار نداده باشند و یا حتی ممکن است کشتی‌های غیرعضو SOLAS و قایق‌های ماهی‌گیری مجهز به دستگاه‌های دریافت علائم مناسب نباشند، از این‌رو از طریق دیگر وسایل ارتباطی مثل اخبار رادیوئی یا کانال UHF دریائی ارسال شود. در صورت تقاضای UNESCO/IOC امکانات و تجهیزات GMDSS سازمان جهانی دریانوردی در اختیار مراکز مخابراتی قرار داده خواهد شد.

سازمان‌های WMO ، IHO و IMO به مذاکرات خویش تا نشست مجمع عمومی UNESCO/IOC در ژوئن سال ۲۰۰۶ میلادی ادامه خواهند داد. سازمان جهانی دریانوردی دانش و کمک‌های فنی خود را در اختیار کشورهائی که در معرض خطر سونامی بوده و در حال راه‌اندازی سیستم‌های هشدار سونامی در بنادر و کشتی‌های خود می‌باشند قرار خواهد داد.

● آخرین وضعیت طرح COSPAS - SARSAT

کمیته فرعتی از آخرین وضعیت طرح COSPAS - SARSAT نیز که در حال حاضر ۳۹ کشور عضو آن هستند مطلع شد.

طرح فوق در سال ۲۰۰۴ میلادی به نجات ۱۵۰۵ نفر در ۳۲۱ سانحه دریائی کمک نمود. پیش‌نویس بخشنامه مربوطه نیز مورد موافقت کمیته فرعی قرار قرار گرفت. اطلاعات بیشتر در رابطه با طرح فوق در سایت اینترنتی www.۴۰۶ registration.com قابل دسترسی است.

منبع : IMO NEWS

مترجم: اصغر نیک‌عهد