وبلاگ ها سکوت رسانه ای را می شکنند

وبلاگ های سیاسی که به سرعت در دنیای رقابتی امروز خودنمایی کرده اند , روزنامه های آن لاینی هستند که نقد و نظر خوانندگان را در کنار خود می پذیرند

وبلاگ های سیاسی که به سرعت در دنیای رقابتی امروز خودنمایی کرده اند ، روزنامه های آن لاینی هستند که نقد و نظر خوانندگان را در کنار خود می پذیرند، امروزه بعضی از سازمان های خبری بزرگ که به داشتن وبلاگ علاقه مند شده اند، وبلاگ نویسان اسم و رسم دار را به کار دعوت کرده و یا خود به این امر مبادرت می نمایند.

نحوه و مقدار تاثیر این پدیده نو بر جریانات اصلی گزارشگری سیاسی موضوع این گزارش است. بلاگر های سیاسی که خبر های روز را دنبال می کنند ، به طور پیوسته پوشش خبری ژورنالیست ها را بررسی می کنند. آن ها مطالبی را که روزنامه های بزرگ پوشش نمی دهند ، مورد توجه دیگران قرار می دهند. عینیت گرایی کمابیش در وبلاگ نویسی به چشم نمی خورد ، و ایدئولوژی های خاص و جانبدارانه که در مباحثات روزنامه ها و تلویزیون به صورت مکرر مطرح می شود، در این گستره کمتر قابل توجه است. اگر به جست وجوی وبلاگ های سیاسی بپردازید کاملاً شگفت زده می شوید چرا که تعداد این وبلاگ ها بسیار بسیار زیاد است .

بعد از ساخت نرم افزاری که در سال ۱۹۹۹ به بازار آمد ، پدیده وبلاگ نویسی به امری آسان و رایگان تبدیل شد و بسیار مورد اقبال عمومی قرار گرفت. مدتی بعد ، حمله ۱۱ سپتامبر و وقایع بعد از آن خود موج جدیدی از وبلاگ نویسی سیاسی را ایجاد کرد. در ماه مه سال ۲۰۰۲ کاووس نویسنده پیشین نیوریپابلیک و نیوزویک نوشته ها و فایل هایش را به اسلیت (SLATE) که مجله آن لاین در مالکیت مایکرو سافت بود منتقل کرد. واشنگتن مانتلی که یک مجله کوچک اما تاثیرگذار بود با به خدمت گرفتن وبلاگ نویس معروفی با نام کوین درام وبلاگی برای مجله راه اندازی کرد و بعد هم MSNBC.COM با به خدمت گرفتن رینولدز صفحه جدیدی را در این عرصه گشود. بعد از این بسیاری دیگر از مجلات و روزنامه ها نیز به فکر داشتن وبلاگ افتادند. به هر حال وبلاگ های سیاسی به منابع اطلاعاتی ژورنالیست ها و مردم می افزایند . در حالی که اخبار کابلی پیوسته تیتر های سیاسی را تکرار می کنند ، وبلاگ ها اطلاعات عمیق تری را اشاعه می دهند.

به گفته دوب مدیر اجرایی MSNBC.COM و ناشر سایت آمریکایی CYBERJOURNALISM.NET که روزنامه نگاری و ژورنالیسم آن لاین را بررسی می کند ، کار وبلاگ ها (اعم از آماتور یا حرفه ای) کمک به ترویج جزئیات اطلاعات سیاسی به صورت شبانه روزی است.

او عقیده دارد که وبلاگ های آماتور باعث توجه عموم مردم به سیاست شده و دیالوگ سیاسی را افزایش داده اند، اما در عین حال تمیز آن نکته که کدام یک از این نوشته ها حقیقی است یا شایعه کار چندان آسانی نیست. نمونه این مورد شایعه بی اساسی در مورد ارتباطات نامشروع جان کری بود که در ماه فوریه به سرعت از وبلاگی با نویسندگی مت دراج که اساساً یک شایعه نویس است ، به منابعی معتبر تر مانند WONKETTE.COM و CORNER یا دیگر وبلاگ ها راه یافت . والتر شاپیرو نویسنده سیاسی یو اس ای تودی در این باره می گوید که وبلاگ ها اثری قطعی بر ژورنالیسم سیاسی دارند، اما زوایای این تاثیر هنوز کاملاً مشخص نشده است. گاهی از این پدیده نو استقبال می شود و گاهی نیز در برابر آن موضع گرفته می شود. به نظر می رسد که امروز در نوعی قرون وسطای وبلاگی به سر می بریم.

به گفته اندی وارهول همه نوع از ارتباطات در پهنه بازار تعدیل می گردند. بعضی از کنش های اصلی وبلاگ ها از طریق وب سایت ها و یا افرادی که پیش از این در عرصه روزنامه نگاری فعالیت هایی داشتند یا دارند به عرصه عمومی راه می یابند. رینولدز استاد دانشگاه تنسی که حقوق اساسی و اینترنت تدریس می کند و در سال ۲۰۰۱ INSTAPUNDIT را که امروزه از وبلاگ هایی است که خواننده فراوان دارد راه اندازی کرده است بر این اعتقاد است که بلاگر ها قدرت بسیار کمی دارند. اما آن چه که دارند تاثیر است. آنها قادرند که ایده هایی را کمتر مورد توجه قرار می گیرند مورد توجه مردم قرار دهند و مردم و به خصوص ژورنالیست ها را وادار کنند که کارشان را بهتر انجام دهند. اما در این میان بعضی از خبرنگاران سیاسی توجه زیادی به وبلاگ نویس ها نشان نمی دهند. جیم وانداهی خبرنگار اخبار سیاسی داخلی واشنگتن پست می گوید که تعداد زیادی از وبلاگ ها را دنبال نمی کند، اما با این حال بعضی از خوانندگان مرتباً به او ای میل هایی مبنی بر استفاده نامناسب برخی از وبلاگ ها از خبر های او ارسال می کنند.

او عقیده دارد که گسترش منابع برای تفاسیر و دیدگاه های خبری و جست وجو در وب برای پیدا کردن خبر ، وقت خبرنگار را ضایع می کند و واقعاً گاهی ضروری است که خبر نگار خود گزارشی تهیه نماید. ران بران استین خبرنگار بخش سیاست های داخلی لس آنجلس تایمز و تحلیلگر سیاسی CNN نیز وبلاگ های انتخاباتی را می خواند. به نظر او اطلاعات وبلاگ ها آن قدر زیاد است که گاهی آدم فکر می کند که دارد با خودش حرف می زند. ادام ناگورنی خبرنگار سیاسی نیویورک تایمز نیز می گوید که پیوسته وب را جست وجو می کند معمولاً آیتم های نتیجه جست جو در گوگل و یا مجله ها و روزنامه های آن لاین را می خواند . او البته وبلاگ انتخاباتی جمهوریخواهان نوین و یا وبلاگ های خیلی معروف تری مثل TALKING POINTS MEMO و INTAPUNDIT را نیز دنبال می کند اما نه مرتب و منظم. او می گوید که اگر بخواهید مرتب وبلاگ بخوانید باید تمام روزتان را به وبلاگ خواندن اختصاص دهید. و البته بعضی از مطالب نیز آن قدر پیش پا افتاده اند که واقعاً خواندن آنها کمکی نمی کند.

جودی ویلگورن همکار ناگورنی در روزنامه تایمز و رئیس قسمت شیکاگو نیز مشغول پوشش رقابت های انتخاباتی است. او وبلاگ WILGOREN WATCH را به پوشش خبری و تبلیغات سیاسی هوارد دین اختصاص داده است.

اما یک بلاگر گمنام طرفدار دین نیز در مورد وبلاگ چنین اعتقاد دارد: من نه یک روزنامه نگارم و نه چنین وانمود می کنم. من فقط یک آدم معمولی هستم که شغلم دامپزشکی است و از حامیان فرماندار دین هستم. یک کمی هم از HTML سر در می آورم من تمام عمرم دموکرات بوده ام. من هم مثل خیلی های دیگر وقتی که در سال ۲۰۰۰ دیدم که رسانه ها چطور به ال گور بی مهری کردند احساس بدی داشتم و فقط می خواهم در صورتی که دوباره رسانه ها چنین عملی را در مورد دین تکرار کردند ، به سهم خودم نقشی در بی اثر کردن آن داشته باشم.

حامیان دین که خود را قوای دفاعی می نامند ، وبلاگ هایی دیگر نیز برای حمایت در برابر رسانه های دیگر درست کرده اند . اما ارباب رسانه ها ترجیح می دهند که از همان وبلاگ WILGOREN WATCH استفاده کنند. ویلگورن خود در این مورد می گوید که احتمالاً وبلاگ او به علت تجانس حروف نامش دارای چنین موفقیتی شده است هر چند که ممکن است خنده دار به نظر برسد. او در ضمن می گوید که دوست دارد نظرات مردم را در مورد نوشته هایش بداند چرا که بازخوردی که در وبلاگش دریافت می کند لزوماً دانش یا درک خاصی در مورد موج اصلی روزنامه نگاری را منعکس نمی کند بلکه بیشتر این نظریات را هواداران دوآتشه دین ارسال می دارند. یکی از طرفداران INSTAPUNDIT نویسنده یواس ای تودی است.

او می گوید که هرگاه خبری در مورد جان اشکرافت باشد، او وبلاگ رینولدز را سه بار در روز چک می کند او از برداشت های بلاگر های جناح راست در مورد جریان جنگ علیه تروریسم خوشش می آید و بسیاری از این وبلاگ ها مثل وبلاگ کاووس را می خواند. هوارد فینمن خبرنگار سیاسی نیوزویک و تحلیلگر ان بی سی هم وبلاگ کاووس را می خواند. فینمن می گوید که وبلاگ ها به او حسی از جریان مکالمات سیاسی در جامعه را القا می نمایند. و دقیقاً هم به همین علت است که او تا آن جا که می تواند وبلاگ خوانی می کند. او می گوید که شما باید به فضای سایبر قدم بگذارید. کارن تیمولتی خبرنگار سیاسی مجله تایم می گوید وبلاگ ها آینه تمام جریانات و وقایع سیاسی هستند و در عین حال از هنگامی که هات لاین، مجله سیاسی و پر خواننده نشنال ژورنال شروع به معرفی آنها کرد ، نقطه عطفی را در این زمینه به وجود آورد.

حالا تیمولتی وبگردی را به وقت گذرانی با بروبچه های گروه سیاسی و خوردن نوشیدنی ترجیح می دهد. رایان لیزا یکی دیگر از گزارشگران روزنامه نیوریپابلیک که در حال حاضر پوشش خبری رقابت های انتخاباتی را انجام می دهد اعتقاد دارد که بسیار به دقت وبلاگ ها را پیگیری می کند. او هر روز یک لیست ۱۰ الی ۱۵ تایی از وبلاگ ها را می خواند. اما در عین حال او اعتقاد دارد که بعضی از این وبلاگ ها بسیار متفکر و شایسته توجه هستند اما در عین حال نباید خیلی تحت تاثیر تمام مطالبشان قرار گرفت چون آنها نیز تحت تاثیر همان عواملی هستند که بر تمام دنیا تاثیر می گذارد. در حال حاضر این روزنامه نگار یک وبلاگ راه اندازی کرده است و مطالب دست اولی که ظرف یک هفته برای چاپ کهنه خواهند شد را در وبلاگش قرار می دهد.

او عقیده دارد که وبلاگ او قدری از دیگر وبلاگ ها متفاوت است چرا که او سعی دارد که مطالبش کمی هم رنگ و بوی گزارش داشته باشند تا این که فقط لیستی از خبر ها باشند. او از وبلاگش برای خبررسانی سریع استفاده کرده است. مثلاً در موردی در ۲ آوریل مارگولیس مشاور تبلیغاتی کری به او تلفن کرد و گفت که دیگر این کاندیدا را در رقابت ها یاری نخواهد کرد. او حتی بیانیه ای هم خواند. لیزا می گوید که این یک خبر دست اول بود که می شد بلافاصله آن را در وبلاگم بگذارم. من هم این کار را کردم و توانستم از آسوشیتدپرس هم۱۱ دقیقه جلو بیفتم. اما در نشست سالانه بلاگر های سیاسی میان همه داستان ها یکی از بقیه مهمتر بود.

و نه تنها نفس بسیاری از روزنامه نگاران را گرفت بلکه موجبات تحقیقاتی را در دانشگاه هاروارد پدید آورد. در دسامبر سال ۲۰۰۲ ترنت لات که رهبر گروه اکثریت سنا بود در مراسم سالگرد تولد یکی از سناتور های جمهوریخواه رو به بازنشستگی با نام استروم تورموند اظهار کرد که اگر تورموند در انتخابات سال ۱۹۸۴ پیروز می شد، در تمام این سال ها آمریکایی ها می توانستند از مشکلات بر حذر باشند. در ابتدا رسانه ها اظهارات چرند لات را چندان جدی نگرفتند . اما ای بی سی نیوز در ساعت ۳۰/۴ صبح ۶ دسامبر گزارش مشروحی از وقایع پخش کرد و ماجرا را شرح داد و بعد هم سایت های اینترنتی به آن ارجاع کردند. و این خود به یک تحقیق دانشگاهی تبدیل شد.

وبلاگ ها فرصت را غنیمت شمردند و با خشم به مطالب و اظهارات دیگر او در گذشته حمله بردند. آنها با نوشته های طنز خود به سرنوشت آمریکا در صورت پیروزی او پرداختند.حتی بلاگر های جناح راست هم بر سر خشم آمده بودند. سولیوا در وبلاگش نوشت که لات باید صحنه سیاسی را ترک کند. او از جمهوریخواه ها خواست که خود را از شر رهبری اکثریت که همان لات بود خلاص کنند.

در تمام مدت کالبدشکافی موضوع رسانه ها از بلاگر ها تشکر می کردند که نگذاشتند قضیه لوث شود. روزنامه ها تا چندین روز پس از گاف سیاسی او چیزی ننوشته بودند. اما وبلاگ ها سکوت رسانه ای را شکستند و با پرداختن دوباره به اظهارات مسخره او خشم خود را نشان دادند. مارشال دبیر پیشین خبر آمریکن پراسپکت می گوید گویی رسانه های اصلی در پوشش این ماجرا نقطه کوری داشتند و از همین جا بود که بلاگر ها شروع به پوشش ماجرا کردند. اما در عین باید مراقب بود که در تعریف نقش وبلاگ ها مبالغه ننماییم و آنها تنها بخشی از اکوسیستم خبری هستند و جایگاه خودشان را دارند. در عین حال بعضی از وبلاگ ها مثل TIMES ON THE TRAIL تنها از بعضی المان های وبلاگ نویسی استفاده کرده اند و فضای متفاوتی ایجاد کرده اند. در آوریل ۲۰۰۳ وینتراوب وبلاگی با نام CALIFORNIA INSIDER راه اندازی کرد. و با تامین این وبلاگ و با تامین این وبلاگ او می خواست یک کانال تازه ارتباطی با دیگران برقرار نماید. علاقه مندان به مقالات او ، وبلاگش را هم می خواندند و عقایدشان را برای او می فرستادند. او می گوید که ارتباط از این دست به مراتب ساده تر است. اما درست چند هفته بعد، این وبلاگ با انتشار عقاید خاصش در مورد کاندیدایی با اصالت آمریکای جنوبی ، با انتقادات سختی از سوی همکارانش مواجه شد. دیوید هولورک سردبیر EDITORIAL PAGE در جایی بیان داشت که یک سردبیر باید به وبلاگ نویس ها درس نوشتن بدهد و به تعهدات روزنامه نگاری مبنی برنگاشتن مطالب با توجه به روایی و اعتبار آنها عمل نماید.

این سخن او وبلاگ نویسان را بر سر خشم آورد. وینتراوب هم در پاسخ گفت که او به طور عمدی از بعضی از آیتم های غیر ضروری اجتناب کرده تا وقت پرارزش سردبیری اش را با امری کاملاً سطحی و بی اعتبار هدر نداده باشد. او می گوید که بین وبلاگ نویسی و بعضی از نرم های تاریخی روزنامه نگاری اصطکاک ایجاد شده است . روزنامه نویس ها کار رقبای وبلاگ نویس خود را قبول ندارند و روی خوشی به آنها نشان نمی دهند ، در حالی که وبلاگ نویس ها اغلب از کار آنها استقبال می کنند. کوین درام که خود را یک لیبرال میانه رو معرفی می کند و از بلاگر های اهل تفکر است در آگوست سال ۲۰۰۲ وبلاگش را راه اندازی کرد اما قبل از آن به مدت ۲ دهه به عنوان مدیر بازاریابی نرم افزار فعالیت می کرد. و بعد هم موافقت کرد که وبلاگی را برای واشنگتن مانتلی راه بیندازد. او عقیده دارد که بلاگر هایی مثل رینولدز و بلاگر گمنام ATRIOS چندان هم هوشیارانه عمل نمی کنند.

و البته همین مورد هم از مواردی است که وبلاگ نویسی را این چنین جالب و لذتبخش می کند. او در عین حال با نگرانی خاطرنشان می کند که اگر شما سعی کنید که قوانین قالبی ژورنالیسم را به وبلاگ نویسی بکشانید ، روح آن را از بین می برید. و در حالی که ژورنالیست های حرفه ای استاندارد هایی برای پیدا کردن منابع و گزارش نویسی دارند این استاندارد ها در وبلاگ نویسی پایین ترند. آنها قادرند خبر هایی را کنار بگذارند که یک ژورنالیست حرفه ای روزنامه نمی تواند. آنها قادرند که عقایدشان را بلند و با تعصب بیان نمایند .

برای من کاملاً مشخص نیست که این دو چگونه با هم تلاقی نمایند. درام که مدرک روزنامه نگاری حرفه ای را از دانشکده CALIFORNIA STATE UNIVERSITY گرفته است، در عین حال تصدیق می کند که احتمال دارد وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری حرفه ای بتوانند با هم کار کنند. اگر در انتهای سال دیدید که وبلاگ های صدر فهرست همه با ژورنالیسم حرفه ای در ارتباطند آن گاه طبیعت وبلاگ نویسی دچار تحول خواهد شد. والتر شاپیرو از یو اس ای تودی حتی فکر می کند که ممکن است موفقیت های وبلاگ نویسی ماهیت آن را دچار تغییر نماید. او با بیان این مطلب می افزاید: ما نمی دانیم که کار وبلاگ نویسی به کجا خواهد رسید ، اما آ ن چه می دانیم این است که در حال حاضر دانش و زمان کافی برای حمایت از دنیای وبلاگ ها وجود ندارند. او می گوید: این بعد وبلاگ ها که هر صبح مردم ، به پای کامپیوتر هایشان می روند اخبار صبح را می خوانند و نظراتشان را پای آنها می گذارند، او را سخت تحت تاثیر قرار می دهد و البته آرزو دارد که صدای آدم های تنها از بین نرود و به گوش همه برسد.

نویسنده : آنیسا فراهانی