عملکرد جنایت بار کارگزاران اموی علیه شیعیان حضرت علی (ع )

در حکومت معاویه اذیت و آزار پیروان علی علیه السلام و اهل بیت حضرتش در همه شهرها شدت یافت . سختی و شدت این بلا بیشتر متوجه مردم کوفه بود زیرا در آن شهر شیعیان بسیاری می زیستند. معاویه …

در حکومت معاویه اذیت و آزار پیروان علی علیه السلام و اهل بیت حضرتش در همه شهرها شدت یافت . سختی و شدت این بلا بیشتر متوجه مردم کوفه بود زیرا در آن شهر شیعیان بسیاری می زیستند. معاویه برادرش زیادبن ابیه (زیاد بن ابی سفیان ) را بر آنان گمارد و بصره و کوفه و سراسر عراق را زیر فرمان او درآورد و او که ابتدا خود از شیعیان بود و کاملا همه شان را می شناخت و عقایدشان را می دانست شیعیان را تحت پیگرد قرار داد و زیر هر سنگ و شکافی که خزیده بودند پیدایشان کرد و همه شان را کشت و بی خانمان و آواره شان کرد و به آنان بیم داد و دست و پای بسیاری را برید و بر درختان خرما به دار آویخت و چشمان شان را درآورد و آواره و در به درشان ساخت تا آنجا که هیچ کس از آنان در عراق نماند در سراسر عراق همه شیعیان شناخته شده کشته و یا رانده و فراری شده بودند.

معاویه به همه قاضیان در سراسر قلمرو خلافت و به همه شهرها نوشت : « شهادت هیچ یک از پیروان علی بن ابی طالب از خاندانش از طرفدارانش و از کسانی که فضایل او را روایت می کنند و مناقبش را نقل می کنند نپذیرید » ....

معاویه در بخشنامه ای دیگر به همه کارگزارانش در سراسر قلمرو خلافت ابلاغ کرد : « بنگرید هر کس که علیه وی دلیلی مبنی بر دوستی علی و اهل بیتش اقامه شده نامش را از دفتر بیت المال محو کنید و شهادت (گواهی ) او را جایز ندانید. » و نامه دیگری نوشت به این مضمون : « هر کس را که به دوستی علی و آلش متهم می کنید ولی علیه او دلیلی مبنی بر اینکه وی از آنان است اقامه نمی شود او را بکشید. » این گونه بود که بسیاری را براساس تهمت و گمان و شبهه در هر جا که یافتند کشتند تا آنجا که اگر بر زبان کسی کلامی دو پهلو جاری می شد گردنش را می زدند.

شدت و سختی این مصیبت در عراق و به ویژه در کوفه بود; وضع به گونه ای بود که اگر کسی از پیروان علی علیه السلام در کوفه و یا یکی از اصحاب آن حضرت که در مدینه و دیگر جاها باقی مانده بود و می خواست با دوستی مورد اعتماد و اطمینان دیدار کند به خانه اش که وارد می شد تا رازش را با او در میان نهد از کلفت و نوکر میزبان می ترسید و با وی سخن نمی گفت مگر پس از گرفتن پیمان و دادن سوگند محکم و سخت تا رازش را ـ که تشیع او بود ـ پنهان دارند.

این وضعیت همچنان با شدت ادامه داشت . دشمنان اهل بیت و شیعه در دستگاه و دربار و جامعه اموی بسیار شدند احادیث دروغین و ساختگی و باطل خویش را در مدح و منقبت یاران مورد علاقه امویان آشکار می ساختند تا مردم براساس همین دروغ ها تربیت شوند و چیزی جز آن ها فرا نگیرند قاضیان و کارگزاران و فقیهان اموی بر این سنت آمدند و رفتند.

بزرگترین بلا و فتنه فریب و تزویر از سوی قاریان ریاکار و دروغین بود که برای فریب خلق سیمایی اندوهگین و قیافه ای پارسا و خاشع و فروتن از خود نشان می دادند و دروغ می گفتند و حدیث می ساختند تا از آن ها نزد کارگزاران رژیم بهره ببرند و بدین وسیله به دستگاه اموی نزدیک شوند و اموال و زمین و خانه نصیب شان شود. و این کار تا آنجا پیش رفت که احادیث و روایات اینان به دست کسانی افتاد که می پنداشتند راست و درست است و آن ها را روایت می کردند و می پذیرفتند و می آموختند و آموزش می دادند و براساس همین احادیث حب و بغض می ورزیدند و برای چنین احادیثی مجلس درس و بحث حدیث تشکیل می دادند. این احادیث در میان مردم متدین ساده دل جا باز کرد. مردمی که دروغ را حرام می دانستند و با دروغگو دشمنی می ورزیدند این احادیث دروغین را می پذیرفتند و می پنداشتند که راست و درست است . اگر می دانستند که بی اساس است روایت نمی کردند و به آن ها ایمان نمی آوردند و علیه مخالفان با این روایات نمی شوریدند. در آن روز حق باطل جلوه کرده بود و باطل حق شده بود و راست دروغ گشته و دروغ راست گردیده بود. رسول خدا علیه السلام فرمود : « شما را فتنه ای فرا گیرد که در آن خردسال بزرگ شود و بزرگسال پیر گردد مردم بر آن گذرند و سنت اش پندارند و هرگاه چیزی از آن دگرگون شود فریاد زنند : منکری آورده اند! سنت دگرگون شد! »

پس از حسن بن علی علیه السلام این فتنه و بلا همچنان برقرار بود و گسترده شد و شدت یافت تا آنجا که مومنی نبود که بر جان خویش بیمناک نباشد و مومنان چشم به راه بودند که یا کشته یا رانده و یا آواره شوند و دشمنی نبود که آشکارا عقاید خویش نگوید و بدعت و ضلالت خویش رو نکرده باشد . (تاریخ سیاسی صدر اسلام ص ۳۹۶ ـ۳۹۲ به نقل از موج در موج ص ۳۹ ـ۳۷ )

حاکم و نماینده معاویه در کوفه و بصره و سایر مناطق عراق به تعقیب شیعیان علی (ع ) روی آورد و به کشتار آنان پرداخت . او گروهی را بی خانمان و آواره کرد دست و پای بسیاری را برید و بر درختان خرما به دار آویخت و چشمانشان را درآورد و بقیه را فراری نمود

دشمنان اهل بیت (ع ) در دستگاه بنی امیه به جعل احادیث دروغین و ساختگی پرداختند تا مردم جامعه را براساس همین دروغ ها تربیت کنند. قاضیان و کارگزاران و فقیهان اموی بر این سنت آمدند و رفتند » !