ادغام معاونت های آب و آب و فاضلاب

تصمیمی را یک ارگانی اتخاذ می کند بدون هماهنگی با ارگان موازی بعد از یادآوری مردم و یا بروز مشکلات به فکر چاره جوئی افتاده و خود را همراه اعتراضات می کند در حالی که این همراهی نوشدارو بعد از مرگ سهراب است و به جزء تأخیر در اجراء کار کمتر بهبود آن را شاهد بوده ایم

● تهدید یا فرصت

بالاخره پس از ماه‌ها بحث و بررسی، وزارت نیرو معاونت‌های آب و آب و فاضلاب را به‌عنوان تعدیل و یا کوچک‌سازی در رأس هرم در یکدیگر ادغام کرد. یکی از مشکلات اساسی که جامعه ما با آن روبه‌رو است عدم هم‌سوئی فعالیت‌ها در بخش‌های مختلف است. تصمیمی را یک ارگانی اتخاذ می‌کند بدون هماهنگی با ارگان موازی بعد از یادآوری مردم و یا بروز مشکلات به فکر چاره‌جوئی افتاده و خود را همراه اعتراضات می‌کند در حالی‌که این همراهی نوشدارو بعد از مرگ سهراب است و به‌جزء تأخیر در اجراء کار کمتر بهبود آن را شاهد بوده‌ایم. ملموس‌ترین این حرکت فعالیت‌هائی است که در برخی از شهرها توسط شهرداری و سایر سازمان‌ها مشاهده می‌کنیم. شهرداری تصمیم می‌گیرد خیابانی را برای رفاه عموم آسفالت یا گل‌کاری، تزئین یا فعالیت‌های دیگری را انجام دهد پس از اتمام کار ناگهان با هجوم سایر سازمان‌های خدماتی مواجه می‌شویم.

یکی اصلاح شبکه دارد، سازمان دیگر کابلش ایراد پیدا کرده، دیگری خطوط خود را اشتباه اجراء کرده و باید تغییر بدهد و... فقط مردمی که مدت‌ها به‌دلیل آسفالت و یا هر موضوع دیگر روز راحت و آسایش و خواب نداشته‌اند بار دیگر با مشکلات روبه‌رو می‌شوند. همین موضوع را در برخورد با اجراء شبکه آبیاری بین وزارت نیرو و وزارت جهادکشاورزی در نظر بگیریم. همین رابطه را بین برق و انرژی بررسی کنیم و یا مسائل جاری بین وزارت بازرگانی و وزارت صنایع یا وزارت جهادکشاورزی.

تغییر ساختار برای بهبود و توسعه فعالیت‌ها بسیار خوب و حائز اهمیت است ولی به چه قیمتی، آیا واقعاً می‌توانیم سیستمی را که تأمین و توزیع مهم‌ترین ماده حیاتی مردم را در اختیار دارد هر روز دچار چالش کنیم و به‌جای پرداختن به اصل موضوع هر روز شاهد جابه‌جائی اثاثیه و تغییر اتاق کارشناسان و مدیران باشیم.

تأسیس شرکت‌های کوچک آب و فاضلاب از درون شرکت‌های آب و فاضلاب استانی و سپس پشیمان شدن و یکی کردن آن یا تأسیس شرکت‌های آب و فاضلاب شهری در کنار شرکت‌های آب و فاضلاب استانی و تقسیم مسئولیت‌ها و ایجاد نوعی سردرگمی و بلاتکلیفی برای مردم.

در حالی‌که دو معاونت ادغام می‌شود در ماه گذشته مشاهده کردیم آخرین شرکت آب استان تشکیل و سازمان‌های آب منطقه‌ای که مسئولیت حفظ و حراست حوضه‌های آبریز (نه حوزه‌های آبریز) را به‌عهده داشتند جمع و مسئولیت آن را گویا، به بخش‌های دیگری محول کرده‌اند. این موضوع در حالی اتفاق افتاده که وزارت نیرو خود نیز مخالف ایجاد شرکت‌های آب استانی بوده و (امری عادی که در سراسر جهان برای حفظ حوضه‌های آبریز انجام می‌شود.) قطعاً وقتی موضوعی را به آن اعتقاد نداریم ولی نظارت آن را بر عهده بگیریم چالش‌های جدید به‌وجود خواهد آمد و مشکلات متعددی را پیش روی ما قرار خواهد داد.

برای ادغام یا جداسازی، هر کتاب مدیریت را که باز کنیم الفبای تصمیم‌گیری در آن مشهود است.

۱) آیا اگر اقدامی نشود وضعیت وخیمی ایجاد می‌شود. (بله، خیر)

۲) اگر یک دلیل قانع‌کننده مخالف داشته باشیم عواقب وخیمی خواهد داشت. (بله، خیر)

۳) آیا احتمال دارد که با تلاش و بررسی بیشتر موقعیت بهتری فراهم شود یا عواقب وخیمی خواهد داشت. (بله، خیر)

۴) آیا زمان کافی برای تحقیق و تأمل در مورد مسئله به‌وجود آورده‌ایم. (بله، خیر)

و آنگاه تصمیم‌گیری کنیم، شاید تصمیم منطقی‌تر باشد و سال‌ها بتوانیم از راهی که باز کرده‌ایم بهره کافی ببریم و نه به دلایل شخصی و برخورد سلیقه‌ای یا خدای نکرده براساس ایجاد فشار از طرف برخی افراد که صلاحیت نداشته‌اند. تغییر ساختار را به‌وجود آورده که قطعاً عواقب ناگوار بعدی آن دامنگیر دست‌اندرکاران و مردم خواهد شد. ضمن تبریک مجدد، این ادغام را به فال نیک گرفته که می‌تواند نظارت بر تأمین و توزیع آب را یکپارچه نماید و آرزو داریم برای ایجاد فرصت‌های مؤثر، جامع‌نگری و مدیریت یکپارچه حداقل در این بخش فراموش نشود.

خسرو رفیعی