فرصت طلایی برای رشد اقتصادی کشور

همواره در طول تاریخ برای ملل مختلف, شرایط ویژه ای پیش آمده که به لحاظ تاثیرات سیاسی و یا اقتصادی ژرف این موقعیت ها و چگونگی و نحوه برخورد آن ملت ها در خیلی از مواقع, تهدیدات و تنگناها به فرصت و راهکارهایی برای رشد و تعالی آن جامعه تبدیل شده است

همواره در طول تاریخ برای ملل مختلف، شرایط ویژه‌ای پیش آمده که به لحاظ تاثیرات سیاسی و یا اقتصادی ژرف این موقعیت‌ها و چگونگی و نحوه برخورد آن ملت‌ها در خیلی از مواقع، تهدیدات و تنگناها به فرصت و راهکارهایی برای رشد و تعالی آن جامعه تبدیل شده است. مطالعه اسناد تاریخی در کنار نیم‌نگاهی واقع‌گرایانه به ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم، درس‌های زیادی را به جهانیان می‌آموزد. در کشور جزیره‌ای ژاپن که برروی نوار زلزله قرار گرفته و سهم خیلی کمی هم از منابع و ذخایر طبیعی و مواد اولیه (نفتی) جهان را دارا بوده و مردم بر اثر جنگ در سخت‌ترین شرایط معیشتی قرار داشتند، ایجاد تفکر جدی، عزم راسخ ملی و روحیه متعالی برای رشد و توسعه فراگیر و فزاینده، باعث شد تا به یک خودباوری فردی و اجتماعی برای تبدیل شدن به غول اقتصادی آسیا و دنیا دست یابند و با برنامه‌ریزی‌های دقیق برروی سرمایه‌های انسانی فهمیم و پرکار، استفاده بهینه از حداقل امکانات و منابع موجود خود، اکنون برروی بام صنعت و اقتصاد دنیا ایستاده و جزو کشورهایی هستند که برای رسیدن به این درجه، تمام تلاش و مساعی خود را به کار برده‌اند تا امروزه از لحاظ درآمد سرانه در ردیف مرفه‌ترین و پردرآمدترین مردم دنیا باشد. البته نه از طریق استفاده بی‌رویه از منابع طبیعی و مواد خام متعلق به نسل‌های آینده، بلکه با هدف قرار دادن و محوریت بخشیدن به توجه و تلاش مستمر در راستای تامین منافع ملی به جای منافع شخصی و گروهی.

قدر مسلم هر کدام از ما، بارها از خود پرسیده‌ایم که چرا با داشتن این همه منابع، ذخایر و مواد اولیه نفتی و معدنی، برخورداری از شرایط مناسب و گستره وسیع اقلیمی و مساحتی و دیگر مزایا و امتیازات خدادادی، هنوز کشور ما را در گروه کشورهای جهان سوم در حال توسعه طبقه‌بندی می‌نمایند و کشورهای صنعتی و فراصنعتی جهان، با ولع زیادی بازار ایران را به عنوان یک کشور مصرف‌گرا، مورد توجه و هجوم قرار می‌دهند تا ما نتوانیم الگوهای تولیدگرایی و خودکفایی را از لابه‌لای صفحات شعارهایمان خارج کرده و به آن جامه عمل بپوشانیم. اکنون دیگر همه دنیا می‌دانند ملت مسلمان و غیرتمند ایران اسلامی که در تمامی صحنه‌های دفاع مقدس و شکوفایی انقلاب شکوهمند خود، همراه و همقدم بوده‌اند، درپی تقویت همدلی کامل برای تغییر الگوهای اقتصادی یعنی جایگزینی تولیدگرایی به جای مصرف‌گرایی هستند. در این راستا و با سهمیه‌بندی شدن مصرف سوخت در کشور، نگاه‌ها و صحبت‌های زیادی متوجه مقولات مهمی از قبیل ترافیک و حمل‌ونقل شهری، صنعت خودروسازی و چگونگی رشد اقتصادی آن و نهایتاً حفظ محیط زیست و منابع طبیعی همراه با بهینه‌سازی مصرف سوخت در کشور شده و ما در پی آنیم که به ساده‌ترین گویش، اثرات سازنده طرح سهمیه‌بندی سوخت را مورد بررسی قرار داده و انشاءالله تلاش کنیم که این موضوع به ظاهر تنگنا را به فرصتی طلایی برای کنترل هزینه‌ها و صرفه‌جویی منابع تبدیل نماییم. همانطور که همه می‌دانند، توزیع غیرمحدود و بدون سهمیه‌بندی سوخت در سنوات گذشته، باعث گردید تا علاوه بر اینکه ما از صرفه‌جویی و کنترل مصرف بی‌رویه و اسراف سوخت غافل نباشیم، بلکه دست خیلی از فرصت‌طلبان و قاچاقچیان بیت‌المال را بازگذاشتیم تا با قاچاق سوخت ارزان به کشورهای همسایه، مبلغ هنگفتی از سرمایه‌های کشور که حق مسلم تمامی مردم و علی‌الخصوص طبقات کم‌درآمد جامعه است را به تاراج و یغما برده و بخش عمده‌ای از درآمد ملی را که می‌بایستی در راه سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی و اشتغال‌زایی و رفاه عموم صرف شود، به راحتی از چرخه مالی کشور و دارایی‌های ملت مسلمان و صدیق ایران خارج گردند که این ارقام از دست رفته، خود جای تامل و افسوس بسیاری دارد. اولین تاثیر طرح سهمیه‌بندی سوخت برروی صنعت حمل‌ونقل می‌باشد.

این امر در مراحل اولیه، اختلالات و یا مشکلاتی را در ناوگان حمل‌ونقل باری و مسافربری ایجاد می‌نماید که با یک برنامه‌ریزی دقیق از سوی مسوولان امر و تقویت منابع و افزایش امکانات مرتبط، به تدریج از حجم و فشار مشکلات و نارسایی‌ها کاسته شده و روند فعالیت و حرکت ناوگان حمل‌ونقل کشور به سوی ارتقا و ایجاد تعادل پیش خواهد رفت. اطلاع‌رسانی شفاف و دقیق مسوولین، دست‌اندرکاران و متخصصین از مزایا و منافع طرح سهمیه‌بندی سوخت، در کاهش حجم ترافیک، کنترل و کاهش آلودگی هوا، صرفه‌جویی حجمی و ریالی از منابع سوختی، ایجاد امکان سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی برای افزایش رفاه عمومی از محل صرفه‌جویی‌های انجام شده، امکان افزایش تعداد وسائط نقلیه عمومی پیشرفته با سوخت گاز و ارتقا کمی و کیفی ناوگان حمل‌ونقل درون‌شهری و برون‌شهری (جاده‌ای، ریلی و هوایی) و نهایتاً انجام برنامه‌ریزی‌ و اجرای آموزش‌های همگانی جذاب و کارآمد در زمینه مدیریت صحیح و بهینه‌سازی مصرف سوخت در افراد و خانواده‌ها، همگی باعث خواهد شد که تمام آحاد مردم با یک اطمینان ویژه، از این طرح حمایت نمایند. قدر مسلم با اجرای سهمیه‌بندی در مصرف سوخت، خیلی از مردم دقت بیشتری در برنامه‌ریزی سفرهای درون و برون‌شهری خود خواهند داشت و میزان استفاده و حرکت غیرضروری خودروهای شخصی تک سرنشین به حداقل خواهد رسید و این امر در کنار ایجاد زمینه‌ها و ملزومات مناسب حمل‌ونقل جامعه ایجاد و نهادینه شود.

مواردی همچون: انجام پیاده‌‌روی در مسیرهای کوتاه، استفاده بیشتر و جدی‌تر از دوچرخه و تقویت فرهنگ و روحیه دوچرخه‌سواری، توجه به افزایش کمی و کیفی استفاده از تاکسی‌های گازسوز در سفرهای کوتاه، تقویت روزافزون فرهنگ استفاده از خودروهای ون مسافربری گازسوز الزام استفاده از خودروهای مینی‌بوس، میدی‌باس و اتوبوس با قابلیت تردد در مسیرهای ویژه و محدود طرح ترافیک با سوخت گاز یا انرژی برق و همچنین استفاده بهینه از قطار شهری. سریع‌ترین و موثرترین راه برای تقویت و ارتقا ناوگان حمل‌ونقل عمومی و ایجاد رفاه هرچه بیشتر برای هموطنان عزیز، همانا تامین تاکسی، مینی‌بوس و اتوبوس‌های گازسوز مدرن و دارای امکانات رفاهی کامل از محل تولید خودروسازان داخلی است که در کنار آن انجام برنامه‌ریزی حرکتی دقیق و بدون وقفه در ایستگاه‌های انتظار مسافران و همچنین افزایش جایگاه‌های سوخت‌رسانی مدرن و پاسخگو، هم رشد صنعتی و اقتصادی صنایع و تولیدکنندگان داخلی را می‌تواند تامین نماید و هم به حمل‌ونقل عمومی سرعت خواهد بخشید تا هموطنان عزیز به راحتی امورات و برنامه‌های خود را دنبال نمایند و با ایفای نقش سازنده خود را در اقتصاد ملی، با روحیه‌ای مضاعف آبادانی و بالندگی روزافزون ایران اسلامی را نظاره‌گر باشند.

حسن محمدی، کارشناس اقتصادی