غزه, سنگ محکی برای

ظاهر اخبار نشان می دهد که پس از جنگی مهیب, خانمانسوز و غیرانسانی, اسرائیل در آغاز و حماس در ادامه و البته مشروط, آتش بس در غزه را پذیرفته اند

ظاهر اخبار نشان می‌دهد که پس از جنگی مهیب، خانمانسوز و غیرانسانی، اسرائیل در آغاز و حماس در ادامه و البته مشروط، آتش‌بس در غزه را پذیرفته‌اند.

این آتش‌بس پایانی است متزلزل بر نبردی بی‌حاصل و مردم‌سوز در انتها و آغاز سالی مسیحی. آن هم در نقطه‌ای که عیسی مسیح(ع) به دنیا آمده است. از تپه‌های جل‌جتا بالا‌ رفته و در بیت‌المقدس نماز خوانده است و در صباوت در مصر تربیت یافته و سرانجام در اورشلیم به صلیب کشیده شده است. جالب است؛ آغاز سال میلا‌دی و جنگی غیرانسانی و ضدبشری در منطقه‌ای که پیامبرش مهم‌ترین رسالت خود را عشق و صلح نامیده است، آن هم در منطقه‌ای که یک سویش دلگرم به تاریخ موسای پیامبر و هیکل سلیمان و صوت داوود و صبر ایوب است و در دیگر طرفش قبله‌گاه اول مسلمانان و محل عروج پیامبر عظیم‌الشأن اسلا‌م است؛ تلا‌قی ۳ دین بزرگ و رحمانی که از منشائی واحد برای نجات انسان‌ها و رستگاری‌شان آمده‌اند. ‌ اما این نقطه تلا‌قی به دلیل زیاده‌خواهی‌های رژیمی که در ارجاعی معیوب و ناقص به اسناد تاریخی و سوار بر خاطره‌ای تلخ از هولوکاست، جنایاتی را مرتکب می‌شود که با استناد به تن دادن به همان دست جنایت‌ها موضوعیت اشغال سرزمین فلسطینی‌ها را توجیه کرده است و از سراسر دنیا یهودیان را به قصد التقای این مفهوم سیاسی و مجعول دولت صهیونیستی جمع کرده، دولتی را پدید آورده که در ۶۰ سال گذشته عامل اصلی بحران خاورمیانه بوده است.

این هم طنزی جالب است؛ ملتی که مدعی است در اردوگاه‌های کار اجباری شکنجه ‌شده، هویت شهروندی‌اش، انکار گشته، به تبعید اجباری رفته، در کوره‌های آشویتس سوزانده شده و مستحق داشتن سرزمین و دولتی بوده، خود به رژیمی راسیست، نژادپرست، مهاجم و عامل هولوکاستی جدید بدل شده است. گیریم این ادعای رژیم صهیونیستی درست باشد که حملا‌تی سلا‌مت و امنیت شهروندانش را به خطر انداخته است! کدام عقل سلیم است که بپذیرد پاسخ یک سیلی، آن هم از سر ناچاری و ناتوانی، شلیک گلوله و پرتاب موشک و بمب است؟

آیا اسرائیل که مدعی است به دموکراسی پایبندی دارد، در ۳ سال گذشته از فرآیند دموکراتیک به قدرت رسیدن حماس استقبال کرده است؟‌آیا این اسرائیل نبود که تمام گذرگاه‌ها را به سوی غزه بست و حماس را در محاصره گرفت؟ آیا این اسرائیل نبود که از ورود غذا، دارو، مواد اولیه و کمک‌های اهدایی دولت‌های عربی در طول ۲ سال گذشته ممانعت به عمل آورد؟آیا این ارتش اسرائیل نبود که رهبران حماس را به انتخاب و به فرصت، یکی پس از دیگری ترور کرد؟ چرا دولتمردان اسرائیل صادقانه نمی‌پذیرند در پیدایش وضعیت موجود نقش داشته‌اند؟ چرا نمی‌گویند انتخاب حماس به مذاق‌شان خوش نیامده و در پشت صحنه با همکاری‌برخی رژیم‌های عربی و دولت خودگردان همه فشارها را به غزه اعمال کرده‌اند؟ آیا این درست است که دولت غاصب نیمی از نمایندگان مجلس ملی فلسطین را دستگیر و روانه زندان کرده و مجلس را از اکثریت انداخته است؟

به فرض صحت ادعای اسرائیل در مورد نحوه رفتار حماس، دولت اسرائیل به کدام‌یک از مقاوله‌نامه‌ها، پروتکل‌ها، قطعنامه‌های شورای امنیت و آرای مجمع عمومی پایبند بوده است؟در جنگ غزه بیش از یک هزار نفر که اکثریت آنان غیرنظامی بودند به قتل رسیدند. کودکان و زنانی در این نبرد کشته شدند که تنها گناه‌شان زندگی در غزه بود. هیچ انسان شرافتمندی نمی‌تواند فریاد استغاثه زنان و کودکانی را که فریاد می‌زدند، خدایا به کجا پناه ببریم، فراموش کند.حال چه نتیجه‌ای حاصل شده است. اسرائیل منفورترین موجود هستی برای مسلمانان و البته بسیاری از شهروندان غیرمسلمان شده است.آمریکا با افت محبوبیت عمیق روبه‌رو گشته و معضلی بزرگ برای رئیس‌جمهور جدید خود فراهم آورده است. گروه حماس و مجموعه‌هایی شبیه آن از قدرت و اثرگذاری مضاعفی بهره‌مند شده‌اند. دولت‌های نزدیک آمریکا که از نظر آنها معتدل و از نظر افکار عمومی مسلمانان سازشکار نامیده می‌شوند در میان ملت‌های خود زیر فشار شدید قرار گرفته‌اند. اسرائیل غزه را به خاک و خون کشید اما نتوانست جلوی شلیک موشک‌ها را بگیرد؛ شلیکی که گاهی بدیلی برای آن نمی‌توان یافت؛ با دولتی که خود دموکراسی را نپذیرفته، رفتارهای عقلا‌یی را لگدکوب کرده و همه طرق کاهش تنش را مسدود نموده است.اینک غزه بار دیگر سنگ محکی است برای قضاوت این مفهوم دوگانه و شکننده دموکراسی، آزادی‌خواهی، عدالت‌طلبی و حقوق بشر. سنگ محکی برای درک واضح‌تر توازن منطقه‌ای و توزیع عادلا‌نه نظم بین‌المللی! سنگ محکی برای انسان...

فیاض زاهد