زبان میراث ماندگار ملتها

زبان سنگسری به عنوان بنای ادبی تاریخی و میراث فرهنگی این منطقه می تواند جاذبه گردشگری ادبی و زبان شناسی ادبی باشد

زبان سنگسری به عنوان بنای ادبی تاریخی و میراث فرهنگی این منطقه می تواند جاذبه گردشگری ادبی و زبان شناسی ادبی باشد.

سنگسر که در حال حاضر مهدی شهر خوانده می شوداز تاریخی کهن برخوردار می‌باشد و سابقه تاریخی آن به پیش از اسلام و هزارهٔ دوم قبل از میلاد میرسد. بطوریکه باستانشناس فرانسوی بنام گیرشمن در کتاب مشهور خود بنام ایران آورده: آریائیها از هزاره دوم و سوم پیش از میلاد برای یافتن چراگاه‌های بهتر و بیشتر به ایران روی آوردند و سپس در یک هجوم عمومی آنها به ایران و اشغال این سرزمین از شاخه بزرگ خاوری آریائیها یک شاخه کوچک‌تر منشعب و تا دامغان پیش آمده و بومیان آنجا را از میان بردند.

احمد کسروی محقق ایرانی در کتاب شهرها و دیه‌هایی ایران درباره سنگسر چنین نگاشته‌است : سنگسر نزدیکی سمنان را تازیکان «رأس الکلب» ترجمه کرده‌اند که از اینجا باید گفت در آغاز اسلام این نام را سگسر یا (سکسر) بر زبان می‌رانده‌اند نه (سنگسر) و این آبادی نیز از نشیمنهای (سکان) سکاها بوده‌است و چون سنگسریان زبانی ویژه خودشان را دارند اگر این زبان با زبان سیستان نزدیک باشد این یقین خواهد بود که اصل نام بدان سان که تازیان ترجمه کرده‌اند (سکسر) بوده و سنگسر تحریف شده آن نام است.

سنگسریها از اولین دسته‌های آریایی هستند که به ایران آمده‌اند و هنوز گویش باستانی ویژه خود را حفظ نموده و به سنن باستانی پایبند هستند. زبان سنگسری زبانی مخصوص (احتمالاً نوعی زبان سکایی) و عضوی از شاخهٔ غربی ، شمال‌غربی زبان‌های ایرانی است. و آن نیز به‌ نوبه‌ خود شاخه‌ای از زبان‌های هند واروپایی است همچنین زبان سنگسری در موارد عدیده مشابهت به خوارزمی قدیم دارد زبان و گویش سنگسری را محققین ایرانی و مستشرقین، یادگار زبان باستانی می دانند.

محقق در این مقاله با استناد از چند منبع به برر سی زبان و گویش سنگسری پرداخته و براساس مستندات می توان فهمید که زبان سنگسری یک زبان کاملا مستقل می باشد و به عنوان یک زبان زنده در دنیا به حساب می آید و دلیل زنده بودن آن آموزش این زبان در خانواده ها در دوره معاصر می باشد.

عنوان	فایل
زبان میراث ماندگار ملتها	application/pdf sangesar.pdf 176 KB	دانلود

صدیقه ملائیان