دوشنبه, ۲۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 13 May, 2024
آنها یادشان رفته بخندند
خنده یادشان رفته؛ وقتی میخواهند لبخند بزنند، صورتهایشان کشیده میشود به دو سو. لبها کش میآید اما خنده، نه. انگار صورتهایشان یخزده است.
دستهایشان بزرگ و زمخت است و با همان دستها، کیسهای، ساک سفری، چیزی را محکم گرفتهاند؛ یعنی همه داراییشان را. مردها خستهاند، بوی کوچه پس کوچههای شهر روی لباسهایشان است؛ بوی ماندگی میدهند. پاهایشان ورم کرده و تاولزده و توی جورابهای کهنه و سوراخ قایم شده است. اما اکنون آنان در این شبها، در گرمخانههای شهرداری، وضعیت بهتری دارند. به قول سهراب سپهری؛ اجاق شقایق، آنان را گرم کرده است.
غریبهاند با همه کس؛ حتی وقتی زاده همین تهران باشند. خیلی از روزهای عمرشان اینطور گذشته؛ یعنی بعد آن اتفاق که بیخانه و کاشانهشان کرده، راه افتادهاند توی شهر دنبال تکه زمینی، قد پهن کردن کارتنی برای خواب.
مردها خستهاند از روزها و شبها، و آیندهای که هنوز نیامده، عاصیشان کرده است. ۲ سال قبل وقتی تنهای بیجانشان را از گوشه و کنار پایتخت جمع کردند، شهرداری تهران به فکر افتاد. بعد گرمخانهها آمدند. از همان چادرهای برزنتی شروع شد تا امروز، ۳ گرمخانه در ۳ گوشه شهر برای شبهای سرد مردهای بیخانمان تا آنها شب تا صبح، خیره به آسمان، گذشته و آینده نامعلومشان را دوره نکنند. گرمخانهها جایی شدند برای رهایی از مرگ ۳۳۰۰ مرد در هر سال.
رو به مردها میگویم: «هرکسی هر حرفی خواست، بزند.» صدایشان پخش میشود توی فضا. هرکدام ماجرایی تعریف میکند: «از شهرستان آمدم اینجا. تصادف کردم و زنم طلاق غیابی گرفت. حالا ۲ سال است نمیتوانم برگردم خانه.»
برمیگردم. آن طرفتر ایستاده؛ مرد کلاهپشمی قدبلند و چهارشانه. نگاهش را دوخته به زمین، به موزائیکهای جرمگرفته سالن؛ «همه از من بدشان میآید. بچههایم دوستم ندارند. میخواهند بمانم همینجا.» یک لحظه سکوت و بعد میپرسد: «ترسناکم؟»
هر روز صبح، وقتی هنوز آفتاب پهن نشده و گرمای نیمهجانش به تن خیابانهای پایتخت ننشسته، درهای گرمخانه باز میشوند. کلانشهر، مردهای بیخانمان را میبلعد.
خیلیهاشان-آنها که در حال ترک با متادون هستند- میروند مراکز دیجیسی (مرکز کاهش آسیب و اعتیاد) همان جا هم ناهار میخورند. بقیه چرخ میخورند توی خیابانهای انگار بیانتها. گم میشوند میان هزار آدم دیگر و شب راه میافتند سوی گرمخانه. این ۱۲ ساعت صبح تا شب، بیکاری روزها، بیپولی، فکر و خیال آینده و هزار خراش دیگر روی فکر و روحشان، باعث میشود خیلی از آنها که موادمخدر و بزهکاری را ترک کردهاند، برگردند و دوباره... بعضی هم دفعه اولشان است، اصلا نمیخواهند... اما بیپولی، گرسنگی و....
صورت مردها در سوز و سرمای زمستانها، گرمای بیانتهای تابستانها و در همین شهر، میان ما. شهروندان شبهمدرن، سخت و سنگ شدهاند انگار. نگاهت نمیکنند، لبخند نمیزنند و همهشان به جایی خیره هستند؛ شاید به آینده غریب و مبهمشان.
حدیث نبیزاده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران رهبر انقلاب شورای نگهبان مجلس مجلس شورای اسلامی صادق زیباکلام دولت مجلس دوازدهم انتخابات انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم دولت سیزدهم
هواشناسی تهران شهرداری تهران قتل بارش باران حج تمتع سیل سلامت سازمان هواشناسی زلزله پلیس وزارت بهداشت
خودرو قیمت دلار قیمت طلا سایپا قیمت خودرو بانک مرکزی بازار خودرو مسکن بورس گاز ایران خودرو حقوق بازنشستگان
نمایشگاه کتاب کتاب تئاتر نمایشگاه کتاب تهران سالار عقیلی تلویزیون سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران رضا عطاران دفاع مقدس سریال سینما
خورشید دانشگاه تهران کره زمین
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین جنگ غزه حماس روسیه آمریکا افغانستان سازمان ملل نوار غزه اوکراین
استقلال فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس لیگ برتر فولاد خوزستان رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران بازی لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس هوادار
هوش مصنوعی شفق قطبی تبلیغات ایرانسل نوآوری دبی گوگل ایلان ماسک ناسا اپل
ویتامین خواب کودک تجهیزات پزشکی شیر کاهش وزن افسردگی فشار خون درمان ناباروری بارداری زایمان