«نسل اینترنت» وارد می شود

فرض کنید رییس یک شرکت هستید و یکی از آن کارمند های جوان و با استعداد تان به شما مراجعه می کند و می پرسد «برای اینکه مدیر عامل شوم چه کار باید بکنم » احتمالا از این پرسش غیر منتظره جا می خورید و در جواب می گویید «مگر اینکه از روی جنازه من رد شوی »

فرض کنید رییس یک شرکت هستید و یکی از آن کارمند‌های جوان و با استعداد‌تان به شما مراجعه می‌کند و می‌پرسد: «برای اینکه مدیر‌عامل شوم چه کار باید بکنم؟». احتمالا از این پرسش غیر‌منتظره جا می‌خورید و در جواب می‌گویید «مگر اینکه از روی جنازه من رد شوی!»

این کارمند جسور، یک نمونه بارز از فرزندان نسلی است که Baby Boomer نامیده می‌شود، Baby Boomer‌ها افرادی هستند که پس از جنگ جهانی دوم، یعنی پس از سال ۱۹۴۶، تا اواسط دهه ۱۹۶۰ به دنیا آمده‌اند. این در حالی است که فرزندان آنها هم‌اکنون در دهه سوم زندگی خود به سر می‌برند و وارد بازار کار شده‌اند و با خواسته‌ها و نیاز‌های خاص خود، چارچوب‌های گذشته محیط کار را برهم زده‌اند.

یک کنسرسیوم دفاع از حقوق کارفرما در ایالات متحده ادعا می‌کند که نسل جوان آمادگی کافی برای برعهده گرفتن مسوولیت کار‌های گوناگون را ندارد؛ اما بسیاری از آمریکایی‌ها بر این باورند که جوانان، حتی بدون تمرین برای انجام هر کاری مناسب هستند.

چنین مساله‌ای را نمی‌توان تضاد نسل‌ها نامید؛ چون برای مثال اکثر بچه‌ها به همان موسیقی که پدر و مادرشان گوش می‌کنند، علاقه دارند.

علاوه بر این گروهی از فرزندان برای پیدا کردن کار و مذاکره بر سر مسایل مالی به والدین‌شان تکیه می‌کنند. بنابراین بهتر است بگوییم در «چگونگی» انجام کار میان دو نسل متفاوت، تضاد وجود دارد.

فرزندان Baby Boomer‌ها را همچنین می‌توان «نسل اینترنت» خواند، چون آنها نخستین کسانی هستند که در عصر دیجیتال پرورش یافته‌اند.

اعضای این نسل توسط اینترنت و دستگاه‌های الکترونیکی گوناگون احاطه شده‌اند و از این رو مهارت لازم برای تعاملات آنلاین را به دست آورده‌اند.

همین هفته گذشته یک نمونه برجسته از کار‌هایی که نسل اینترنتی قادر به انجام آن هستند را شاهد بودیم. آنها باراک اوباما را با بهره‌گیری از قدرت انسجام شبکه‌های اجتماعی مانند MySpace و Facebook در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به پیروزی رساندند.

نسل اینترنتی قواعد سیاست را برهم زده است، بنابراین می‌تواند بازار کار را هم به همین ترتیب دگرگون کند. فرهنگ آنها در کار چالش برانگیز است و در واقع برای بقا در بازار‌های قرن بیست و یکم باید همین طور عمل کرد.

افراد نسل اینترنتی که سن‌شان به زور به ۳۰ سال می‌رسد، با نگرشی کاملا متفاوت مشغول کار می‌شوند. در میان اعضای نسل اینترنتی، از هر ۱۰ نفر، ۷ نفر تمایل دارند زمان و مکان انجام شغل‌شان را خودشان انتخاب کنند، این در حالی است که از هر ۱۰ Baby Boomer‌ تنها ۴ نفر چنین طرز تفکری دارند. این بدان معناست که Baby Boomer‌ها برخلاف فرزندان‌شان، به شرایط کاری تن در می‌دهند و سعی می‌کنند با آن وفق پیدا کنند.

نسل اینترنتی همچنین کارمندان پرتوقعی هستند. تحقیقات نشان می‌دهد حدود ۶۰ درصد از جوانان نسل اینترنت تمایل دارند به طور روزانه در محیط کار با رییس خود در تعامل باشند و ۳۵ درصد آنها دوست دارند در روز چندین مرتبه با کارفرمایشان تماس داشته باشند و به طور مستمر با او در ارتباط باشند.

نسل اینترنتی‌ها افراد پیگیر و مصری هستند که حتی ممکن است کارفرمای خود را کلافه کنند. شنیدن جمله «همین امروز صبح گفتم کارت را خوب انجام می‌دهی!» از زبان یک کارفرما به کارمند جوان و با‌انگیزه خود جای تعجب ندارد.

فرزندان Baby Boomer‌ها در انجام وظیفه شغلی خود جدی و سخت‌کوش هستند. براساس تحقیقی که از افراد ۱۸ تا ۳۴ ساله در کانادا صورت گرفته حدود نیمی از آنها تا سن ۲۷ سالگی پنج کار تمام وقت را تجربه کرده‌اند. همچنین نسل اینترنتی‌ها افراد وفاداری هستند، به طوری که اکثر آنها اذعان می‌کنند در طول دوره کاری خود ترجیح می‌دهند تنها برای یک یا دو کارفرما کار کنند با این وجود، این نسل به طور کلی در یک موقعیت شغلی ثابت زیاد دوام نمی‌آورد و پس از یکی، دو سال به کار دیگری مشغول می‌شود.

اما اشکال کار کجاست؟ نسل اینترنتی‌ها مانند نیروی قوی و مهار‌نشدنی هستند که به یک مانع غیر قابل نفوذ برخورد می‌کنند. این افراد نوگرا و پیش‌رو دوست دارند ابزار شبکه‌های اجتماعی را برای کمک به مجموعه کاری خود و بهبود کیفیت کاراش استفاده قرار دهند. به گفته نسل اینترنتی‌ها، فناوری‌هایی که در شغل خود با آن سروکار دارند، ابتدایی‌تر از چیزی است که در مدرسه و سنین پایین‌تر شاهد آن بوده‌اند.

بسیاری از شرکت‌ها و سازمان‌ها هنوز تصور می‌کنند که اینترنت تنها درگاهی برای دریافت اطلاعات است، در صورتی که همین ابزار به ظاهر محدود برای نسل اینترنتی‌ها یک پلات‌فورم تعاملی و کار‌آمد به نام وب‌ ۲ فراهم کرده است. حتما شنیده و دیده‌اید که سازمان‌ها از ترس اینکه مبادا کارمندانشان در حین کار در شبکه‌های اجتماعی به گشت‌وگذار بپردازند یا با دوستان خود چت کنند، دسترسی به این ابزار‌های آنلاین را مسدود می‌کنند. اما آنها باید آگاه باشند که محدود کردن نسل اینترنت برابر با خروج آنها از محیط اداری انعطاف‌ناپذیر است.

اما این امر تنها به مشکلات فنی محدود نمی‌شود. بسیاری از سازمان‌ها همچنان با همان سیستم‌ طبقه‌بندی سنتی کار می‌کنند که مردم را به دو دسته فرمانده و فرمانبر تقسیم می‌کند. این ساختار شغلی به طور کلی در بین افراد بالای ۴۰ سال پذیرفته شده است.

Baby Boomer‌ها در خانه، مدرسه و محل کار با نظام طبقه‌بندی بزرگ شده‌اند که هدف در این نظام ارتقا به طبقه بالاتر و دریافت گزارش از تعداد بیش‌تری از زیر‌دستان است.

اما به گفته تامارا اریکسون (Tamara Erickson) متخصص شناخته شده مسایل سازمانی و نیروی کار، عنوان یا طبقه‌بندی برای نسل جدید معنایی ندارد.کسانی که در حال حاضر در دهه سوم زندگی خود به سر می‌برند آمادگی زیادی برای پذیرش کار زیاد و طاقت‌فرسا دارند، اما لزوما به مسوولیت‌ها و عناوین سازمانی علاقه‌ای ندارند.

اریکسون می‌گوید: شغل رویایی آنها چنین‌ چیزی است: کاری که چالش یا مشکلی داشته باشد که هیچ کس از پس آن برنیاید و در عین حال در کنار افراد روبه رشد و مستعدی مثل خود کار کنند.

نسل اینترنت دوست دارد کار خود را با تعامل و همکاری به پایان برساند.این ویژگی از تربیت دیجیتال به ارث رسیده است. فرزندان نسل اینترنت می‌خواهند پا به پای دیگران و به همراه آنها به هدف برسند، نه اینکه امر و نهی کنند تا بقیه، کار شان را انجام دهند.

یکی دیگر از ویژگی‌های نسل اینترنت دیدگاه متفاوت آنها نسبت به کار و تفریح است. در حالی که برای Baby Boomer‌ها کار و تفریح زمان جداگانه‌ای دارد، نسل اینترنتی‌ها تفریح و کار را با هم در‌آمیخته‌اند.

به تازگی نایب رییس یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های دنیا از گروهی از نسل اینترنتی‌ها این سوال را پرسید که برای دلپذیر‌تر بودن محیط کار چه کاری می‌توان انجام داد. افی سید‌برگ یک جوان ۲۳ ساله در پاسخ می‌گوید: محل کار باید جایی برای تفریح و سرگرمی باشد و اینکه از صبح تا شب فقط کار کنید به مذاق من خوش نمی‌آید.

این در حالی است که چنین تفکری در میان Baby Boomer‌ها عجیب است. به اعتقاد آنها، شما کار می‌کنید و در خانه به استراحت و تفریح می‌پردازید یا پس از اینکه بازنشسته شدید تفریح کردن را آغاز می‌کنید.

از هر سه عضو نسل اینترنتی ۲ نفر اعتقاد دارند که کار و تفریح باید یک چیز باشد. این بدان معنا نیست که مام روز را به تفریح و خوشگذرانی سپری کنید، بلکه خود کار باید جذاب و سرگرم کننده باشد.

تفکر نسل اینترنتی‌ها حاصل سال‌ها تعصب و محافظه‌کاری است؛ سال‌هایی که کارمندان از استفاده از ایمیل محروم بودند، شرکت‌ها کامپیوتر در اختیار کارکنان‌شان قرار نمی‌دادند و از ترس اینکه کارمندان وقت‌شان را بیهوده بگذرانند یا به سایت‌های غیر‌اخلاقی بروند، اینترنت قدغن بود. اما یک دیدگاه متفاوت به کارکنان می‌گوید که وارد اینترنت شوند و حتی وقت‌شان را تلف کنند، این طور بهتر نیست؟

به عبارت دیگر این نیروی کار پرانرژی و جاه‌طلب می‌بایست گریزی به شبکه‌های اجتماعی بزند تا کار را از سر بگیرد.

در عصر حاضر کارکردن پیچیده‌تر و گروهی شده است و تکیه بیش‌تری روی مهارت‌های اجتماعی دارد. از سوی دیگر، شغل‌ها کمتر به حضور فیزیکی و بیش‌تر بر رقابت فناورانه استوار است.

ترجمه: ارسلان شهلا