این سه نفر چه دارند که اینقدر محبوبند

به فاصله ۳ روز, ۳نفر از اسطوره های سینما و تئاتر ایران تولدشان را جشن گرفتند عزت الله انتظامی وارد ۸۸ سالگی شد و رضاکیانیان ۶۱ سالگی اش را جشن گرفت و پرویز پرستویی پنجاه وپنجمین بهار زندگی اش را پشت سر گذاشت

به فاصله ۳ روز، ۳نفر از اسطوره‌های سینما و تئاتر ایران تولدشان را جشن گرفتند؛ عزت‌الله انتظامی وارد ۸۸ سالگی شد و رضاکیانیان ۶۱ سالگی‌اش را جشن گرفت و پرویز پرستویی پنجاه‌وپنجمین بهار زندگی‌اش را پشت سر گذاشت. این سه نفر از ستون​های سینمای امروز ایران هستند از دو نسل مختلف، اما در حد و اندازه​های «اسطوره​ها»

اگر بخواهیم از این ۳ نفر چیزی بنویسیم می‌شود صدها مطلب گفته‌و نگفته از زندگی، جوایز و نقش هایشان گفت و برای هر کدام مثنوی هفتادمن نوشت. هر ۳ نفر به اندازه سن‌شان نقش​های ماندگار داشته‌اند و می‌توان به راحتی آنها را به اسم شخصیت‌هایی که به آنها جان داده‌اند، صدا کرد. واقعا کسی هست «مش حسن» فیلم «گاو»، دکتر «سپیدبخت» «خانه‌ای روی آب» و «حاج کاظم» «آژانس شیشه‌ای» را به یاد نیاورد؟ هیچ دقت کرده‌اید که هر ۳ در عین نداشتن زیبایی​های ظاهری(در شکل و شمایل سوپراستارهای جوان آن سوی مرزها)، چقدر درعرصه بازیگری موفقند و چقدر طرفدار دارند حتی بیشتر از سوپراستارهایی که تهیه‌کننده ها برای راضی کردنشان ارقام نجومی را به کار می‌برند.

● عزت، آقای بازیگر

عزت‌الله انتظامی را «عزت» سینمای ایران نامیده‌اند و لقب «آقای بازیگر» به نام او گره خورده است، مردی که او را «استاد» همه بازیگران سینمای ایران می‌دانند، آنقدر نقش‌های بی‌نظیری بازی کرده است که همه ایرانی‌ها و بسیاری از ساکنان آن سوی مرزها، او را در خاطر خود دارند،‌ آقای بازیگر با بازی در فیلم‌های «گاو»، «آقای هالو»، «حاجی واشنگتن»، «دایره مینا»، «کمال‌الملک»، «اجاره‌نشین‌ها»، «هامون»، «بانو»، «خانه خلوت»، «روسری آبی» و... نامش را در تاریخ ایران و نه فقط در تاریخ سینمای ایران ثبت کرده است.

● استاد نقش‌های سخت

رضا کیانیان، از پدیده‌های بازیگری ایران است. تحصیلکرده حوزه علمیه مشهد و فارغ‌التحصیل تئاتر دانشکده هنری‌های زیبا با ستاره‌های معمول سینما فرق دارد، ۳۸ ساله بود که اولین فیلمش را بازی کرد اما پله‌های شهرت، محبوبیت و موفقیت را چند تا یکی طی کرد تا حالا از قله‌های بازیگری سینمای ایران باشد. استاد در نقش‌های سخت و پیچیده و متفاوت در «آژانس شیشه‌ای»، «روبان قرمز»، «بوی کافور»، «عطر یاس»، «ماهی‌ها عاشق می‌شوند»، سریال «مختارنامه» و... که حالا سریال «راه طولانی» را روی پرده‌های کوچک خانگی دارد بازی کرده؛ کمدی، تراژیک، انتقادی، مثبت، منفی و... همه آنها را هم با استادی باورپذیر کرده و در همه آنها متفاوت بوده، او استاد بی‌نظیر در آوردن نقش‌های سخت است.

● او «ستاره» است، حتی اگر خودش نخواهد

پرویز پرستویی از کشف‌های بزرگ سینمای ایران در سال‌های اخیر بوده او در سال ۱۳۷۳ با بازی در آدم‌برفی پس از ۱۰ سال بازیگری سرانجام آن جهشی را که استحقاقش را داشت انجام داد و از آن به بعد به فوق‌ستاره‌‌ای بدل شد که نقش‌های او مورد استقبال همه قرار می‌گرفتند، پرستویی هیچ‌وقت بازیگری نبوده که در فیلم‌های پرفروش بازی کند اما بسیاری از فیلم‌هایش پرفروش شده‌اند و سهم او در این میان غیرقابل انکار است. چهره‌اش شباهتی به فوق‌ستاره‌ها ندارد، جاه‌طلب هم نبوده، ادا و اطوارهای ستار‌ه‌ها را هم نداشته اما با وجود این ستاره‌ای غیرقابل انکار است، در ماه‌ها و سال‌های اخیر کم‌کار بوده اما چهره او از حافظه ما پاک نمی‌شود، نقش‌های او در «آژانس شیشه‌ای»، «مومیایی ۳»، «مارمولک»، «لیلی با من است» و... محال است فراموش شوند.

● ستارگان موفق خیلی هم خوش​تیپ نیستند

بسیاری از جوانان رؤیای ستاره شدن و درخشیدن را در سر می‌پرورانند و بسیاری به این قصد در این راه قدم می‌گذارند. اما به راستی راز ستاره شدن چیست؟

اگر از شما بخواهند که از بهترین بازیگران سینمای ایران چند نفر را نام ببرید، مطمئنا نام رضا کیانیان، عزت‌الله انتظامی و پرویز پرستویی در میان آنها خواهد بود. اما چه چیزی باعث می‌شود، یکی را به عنوان بازیگر واقعی نام ببریم و دیگری را به عنوان بازیگر تجاری بشناسیم؟

خیلی‌ها گمان می‌کنند داشتن چشم رنگی یا چهره زیبا می‌تواند مجوز ورود به دنیای ستارگان باشد. این طرز فکر از تعریف اشتباهی که این افراد درباره ستاره‌شدن دارند نشأت می‌گیرد. بازیگری شاید همه چیز باشد جز داشتن چهره بی‌عیب و نقص و زیبا. بازیگری یک تکنیک است. اینکه چشم‌های شما به عنوان یک بازیگر چه رنگی است برای کارگردان مهم نیست. آنچه اهمیت دارد نحوه به کارگیری چهره‌تان است. ستاره شدن در سینما و تلویزیون، یعنی وقف کردن چهره و شخصیت‌تان در عرصه بازیگری. شاید این نکته را بتوان برگ برنده چهره‌هایی مثل این ۳ نفر نسبت به ستاره‌ها دانست. البته این به آن معنا نیست که یک «بازیگر» نمی‌تواند تجاری هم باشد. همه شما بازی رضا کیانیان را در «نیش و زنبور» به یاد دارید! علاوه بر عشق و تعهد که مهم‌ترین وجوه موفقیت برای دو شخص به شمار می‌‌آید، توفیق در هر کار به خصوص بازیگری به «ذات» هم وابسته است اما نه آنقدر که همه چیز بر همین مبنا پیش برود. بیشتر نامداران و جذاب‌ترین‌های تاریخ سینما، آنقدر هم خوش‌قیافه نبوده‌اند.

● شما باید ریسک‌پذیر باشید

وقتی بازیگری نقشی را می‌پذیرد باید به گریم مخصوص آن نیز تن دهد. من در یکی از فیلم‌هایی که در سال ۹۰ اکران شد، طراح گریم بودم. یکی از بازیگران جوان آن فیلم بعد از اجرای گریم مورد نظر به اتاق دیگری می‌رفت و گریمش را پاک می‌کرد و حتی گاهی نیز مانع از اجرای گریم روی صورتش می‌شد. (از عنوان کردن نام هنرپیشه‌ها معذوریم) حال نگاهی بیندازیم به گریم رضا کیانیان در فیلم مختار. با این مقایسه متوجه می‌شویم تفاوت‌ها در کجاست. این در حقیقت یک تعهد کاری است که کیانیان، انتظامی و پرستویی را از برخی ستارگان سینمای تجاری جدا می‌کند.

● داشتن یک چهره خنثی به شما کمک می‌کند

به عنوان بازیگر، چهره خوب چهره‌ای خنثی است که بتوان آن را با گریم‌های متفاوت شخصیت بخشید. این همان عاملی است که باعث شده پرویز پرستویی در مارمولک با پرستویی در آژانس شیشه‌ای متفاوت باشد و این تفاوت‌هاست که نقش او را در فیلم«۱۳۵۹» کاملا باورپذیر کرده است.

● ما با خودمان رقابت می‌کنیم

پذیرش ریسک بازی در نقش​های مختلف با گریم​های متفاوت از اساسی‌ترین پایه‌های هنرپیشگی است. بازی فراموش‌نشدنی عزت‌الله انتظامی در فیلم بیتا همه را به پرده‌های سینما و صفحه تلویزیون میخکوب می‌کند؛ نه ترسی از گریم صورت و نه ترسی از شخصیت عقب‌افتاده با معلولیت ذهنی. انتظامی به زیبایی این نقش را بازی کرد و ترسی از زشت شدن چهره‌اش در این فیلم نداشت.

● و اما آخرین نکته

هر یک از این سه بازیگر، در جای خودشان ایستاده‌اند و تکنیک‌های مختص به خودشان را در بازی‌هایشان استفاده می‌کنند و از هیچ کس دیگری هم تقلید نمی‌کنند. فراموش نکنید که تقلید همیشه ساده‌ترین و سست‌ترین روش برای رسیدن به خواسته‌هایتان است. اگر می‌خواهید به یک ستاره تبدیل شوید باید منحصربه‌فرد باشید.