اهمیت اتاق های فکر

انسان از قدیم الایام همواره نیازمند اتخاذ تصمیمات صحیح، خلق فرصت های نوین و افزایش قدرت برای بقا و ارتقای وضعیت و کیفیت زندگی خود و جامعه اش بوده است. با تغییر ساختار سیاسی، …

انسان از قدیم الایام همواره نیازمند اتخاذ تصمیمات صحیح، خلق فرصت های نوین و افزایش قدرت برای بقا و ارتقای وضعیت و کیفیت زندگی خود و جامعه اش بوده است. با تغییر ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در قرن جدید و پیچیده شدن هرچه بیشتر شرایط، این نیازها افزون تر و پاسخگویی بدان ها نیز پیچیده تر گردید. این نیازها باعث شد سیستمی اثربخش به نام «کانون فکر» یا به تعبیر خودمانی تر همان «اتاق های تفکر» ایجاد شوند. برخی از اندیشمندان، کانون های تفکر را جذاب ترین نوآوری فکری عصر ما توصیف می کنند. کانون های تفکر، حلقه مفقوده سیاستگذاری ها و تصمیم گیری کلان جامعه هستند.

مدیران، عمدتا با گستردگی، تنوع و تخصصی بودن اطلاعات و کمبود وقت روبرو هستند. در کشورهای در حال توسعه مدیران به دلیل کار زیاد و لزوم شرکت در جلسات متعدد، فرصت چندانی برای فکر کردن پیدا نمی کنند و در خارج از جلسات نیز ناچارند دو یا سه کارتابل پر از نامه را پاسخ دهند. جوابگویی به مدیران بالادست، پاسخ به ارباب رجوع، هدایت مجموعه زیردست، تلفن ها، بحث با مشاوران و پیگیری برنامه ها نیز فرصت فکر کردن و ایجاد طرح و برنامه را از آن ها می گیرد و اجازه نمی دهد که تصمیمات کلان را با مطالعه بگیرند. مطالعه ایشان حداکثر مبتنی بر بحث با کارشناسان و مشاوران است لذا فلسفه وجودی کانون های تفکر، محصول این مشکل است. وجود این کانون ها به منظور بالا بردن قدرت تصمیمات مدیران و افزایش ضریب اطمینان تصمیمات آنان ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

نگاهی به این مهم ایجاب می نمود در مقطع حساس کنونی که کشور ما ایران، برای رسیدن به قله های علم و دانش نیازمند ایده های ابتکاری و تازه است سال ۸۷ ازسوی رهبر معظم انقلاب به عنوان سال نوآوری و شکوفایی معرفی گردد. بی شک مقدمه نوآوری، خلق ایده های تازه است که جز از مجموعه هایی با کارکرد مشابه کانون های تفکر ساخته نیست.

نگاهی گذرا به مدیریت های موفق، نشانگر وجود کانون های فکر قوی و کارآمد در کنار این مدیران باتجربه است که توانسته اند با خلق ایده های نو و طراحی های تازه، مسیر مناسب تری را برای پیشبرد امور طراحی نمایند.

آنچه که در این رابطه قابل ذکر است اینکه نباید کانون های تفکر که اخیرا مورد توجه بسیاری از مدیران قرار گرفته سیستمی زائد تلقی شده و محصولات فکری این مجموعه ارزشمند از بیم عدم موفقیت احتمالی آن به دست فراموشی سپرده شود.

کانون های تفکر، باید معدن ارزشمندی باشند که با استفاده از کیمیای خلاقیت، راه عبور ازمشکلات را به مدیران نشان دهند و آنان را در پشت سر گذاشتن عقبه های دشوار این راه یاری نمایند.

لازم است مدیران محترم استانی و شهرستانی ضمن تشکیل مجموعه های کارآمد فکری در کنار خود و تحت حمایت جدی مادی و معنوی خود، از همه نظرات و طراحی هایی که در این مجموعه ها تولید می شود استقبال و به دقت نسبت به تجربه عملی آن اقدام نمایند. بی شک هر ایده ای هرچند کوچک و پیش پا افتاده می تواند سر منشا خیر برای ایجاد اندیشه ای بزرگ و ایده ای کارآمد شود.

محمدحسین ناظری