چراغ ها را من روشن می کنم

به بهانه هفتمین دوره جشنواره تئاتر بانوان

هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان در حالی در سالنها و فرهنگسراهای مختلف شهر تهران در حال برگزاری است که رفته رفته در میان جشنواره ها و همایشهای مختلف تئاتری کشور جایگاه تثبیت شده وکاملی پیدا کرده و با حضور و همکاری گروه های حرفه ای سراسر کشور و استقبال خوب مخاطبان همراه گردیده است.

شرط «کارگردان زن» یا «محوریت موضوعی زنان در نمایشها» مهمترین ویژگی موضوعیت این جشنواره را تعیین نموده است.

هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان همزمان با سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) و روز زن و با پیام محمد باقر قالیباف- شهردار تهران- کار خود را آغاز کرد.

در بخشی از این پیام آمده بود: «جای بسی خوشوقتی است که به اهتمام مجدانه هنرمندان متعدد تئاتر کشور و تولیت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و با حضور صمیمی و همدل هنرمندان این رشته، هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان با نام و یاد آن بانوی بزرگوار که همواره الگوی وفاداری، ایمان و پاکدامنی بوده دیگر بار رقم می خورد و اهل هنر به پاسداشت آن کانون رحمت، نقشی از رهپویی صراط شریفه آن سرور پاکدامنان و خوبان را به تشنگان فرهنگ حقیقی نوید می بخشد.»نکته مهمی که در مورد این جشنواره می توان به آن اشاره کرد، حضور گروه های نمایشی از شهرهای مختلف کشور است. شهرهایی مثل تربت حیدریه، رشت، کرمانشاه، ساری، لاهیجان، میناب و ارومیه هر کدام با نمایشهایی در این جشنواره شرکت کرده اند و هر یک از آنها هم جزء مدعیان خوب جشنواره بانوان هستند.

● پرشورتر از دوره های پیشین

دبیر هفتمین جشنواره تئاتر بانوان، با اشاره به همین نکته می گوید: «این دوره از جشنواره تئاتر بانوان به علت حضور پرشمار گروه های نمایشی از شهرهای مختلف کشور رنگ و بویی ویژه به خود گرفته و پرشورتر از دوره های پیشین در حال برگزاری است».

مریم معترف همچنین به کیفیت مطلوب آثار گروه های شهرستانی اشاره می کند و می افزاید: به عنوان یک فعال در عرصه تئاتر، سطح کیفی برخی از گروه های شهرستان را در مواردی حتی بهتر از برخی کارهای حرفه ای تهران می دانم.

وی با اشاره و تأکید به اینکه جشنواره تئاتر بانوان، مجالی مناسب را برای بانوان فعال نمایشی کشور فراهم کرده تا توانایی های خود را به منصه ظهور برسانند، می افزاید: هیأتهای انتخاب بخش خیابانی و صحنه ای از میان ۹۴ اثر راه یافته به بخش بازبینی ۲۱ نمایش را در بخش صحنه و ۱۷ نمایش برای بخش خیابانی مرحله نهایی و حضور در جشنواره انتخاب کردند.

وی درباره محل اجرای نمایش نیز گفت: آثار خیابانی در بوستانها و فرهنگسراهای تهران اجرا و کارهای بخش صحنه ای هم در تالار اصلی و تالار کوچک مولوی، تماشاخانه مهر و خانه نمایش اجرا می شوند.

هفتمین جشنواره تئاتر بانوان با محوریت «حضور و موضوعیت نقش زن در تئاتر» برگزار می شود و شروع این جشن هم ضمن همزمانی با روز زن، با چند تقدیر و تشکر و پاسداشت ویژه همراه بود.

در مراسم افتتاحیه این جشنواره که در موزه هنرهای ایرانی و با حضور ۳۸ گروه نمایشی از سراسر کشور برگزار شد، به پاس سالها تلاش صادقانه در عرصه فرهنگ و هنر کشور، از خدمات سه هنرمند زن تئاتر «مهین شهابی»، «پری امیر حمزه» و «ثریا قاسمی» تجلیل به عمل آمد.

● هنرمندان قدر مردم را بدانند

مهین شهابی که در سالهای حدود ۱۳۴۴ و با نمایش «طبقه ششم» اولین حضور بر روی صحنه تئاتر را تجربه کرده، اکنون پس از پنج دهه فعالیت در حوزه بازیگری مورد تجلیل قرار گرفته است.

او در مورد اینکه این گونه پاسداشتها تا چه حد می تواند برای دیگر بازیگران تئاتر انگیزه ایجاد کند، می گوید: بدون تردید کسی که اکنون کار تئاتر می کند و کمی جوانتر است اگر چنین مراسمی را ببیند خواهد فهمید روزی زحمات و تلاشهایش ارزش پیدا می کنند و مورد توجه قرار می گیرند. پس طبیعی است مسأله انگیزه و اهمیت کار تئاتر را برای جوانترها دو چندان می کند. این حرکت دوستان باعث دلگرمی هنرمندان می شود.

باور کنید من وقتی هم که در کوچه و خیابان هستم، خودم را روی صحنه حس می کنم. این مردم عزیز و شریف آن قدر برخوردهای خوب و پر لطفی با من دارند که واقعاً شرمنده آنها می شوم. اکنون مردم ما خیلی خیلی زیاد هنرمندانشان را دوست دارند و واقعاً به ما محبت می کنند. امیدوارم هنرمندان ما هم قدر این همه لطف و محبت را بدانند و بتوانند با کارهای خوب، پاسخگوی آنها باشند.

● این کار طاقت فرسا...

ثریا قاسمی هم که کارهای هنری اش را از سال ۱۳۴۵ و با دوبله در رادیو شروع کرده و علاقه و دغدغه اول و اصلی اش را اجرای تئاتر رادیویی معرفی می کند، در مورد تقدیر از بزرگان و پیشکسوتان عرصه های مختلف هنر می گوید: انسان از کودکی جایزه و جشن را دوست دارد. بخصوص هنرمند با آن روح ظریف و نکته بین که اگر به خاطر زحماتش از او قدردانی شود، به پرواز در می آید. خوشبختانه طی سالهای اخیر این فرهنگ در مجامع فرهنگی و هنری ما کمی جا افتاده و به هنرمندان، رو در رو احترام گذاشته می شود.

چنانچه یک هنرمند اصیل باشد با این حرفها و کارها نه تنها دچار غرور نمی شود، بلکه شانه هایش سنگین تر هم می شود و احساس مسؤولیت بیشتری می کند، اما چون ما در جامعه ای زندگی می کنیم که هنوز قوانین کاری و مالی برای هنرمندان معین نشده، بهتر است در کنار این جشنها و جایزه ها و تجلیل ها، به فکر گذران زندگی آنها هم باشیم به ویژه هنرمندانی که دیگر قادر به کار کردن نیستند.

قاسمی در پایان صحبتهایش کار در تئاتر را کاری همواره پر زحمت، طاقت فرسا و نفسگیر معرفی می کند و می افزاید: اما این کار طاقت فرسا در عین حال شیرین و جذاب و دل انگیز هم هست.

● تبدیل شدن به یک جریان

هایده حائری، هنرمند دیگری که فعالیتهایش را در حوزه بازیگری تئاتر از دهه ۴۰ آغاز کرده در مورد احتمال تأثیرگذاری جشنواره تئاتر بانوان می گوید: این جشنواره با هدف ارتقای جایگاه تئاتر بانوان و موضوعیت یافتن مسائل زنان در تئاتر برگزار می شود، اما واقعیت این است که باز هم با مشکلات و مسائلی همراه است.

جشنواره تئاتر بانوان قابلیت تبدیل شدن به یک جریان را دارد، اما برای رسیدن به این جایگاه باید با برنامه ریزیهای درستی هم همراه شود.

جشنواره تئاتر بانوان اگر بتواند شرایط اجرای مطلوبی را فراهم کند و به یک جشنواره بین المللی تبدیل شود بدون تردید جایگاه متفاوت و مطلوبی به دست خواهد آورد، ضمن اینکه باید تئاترهایی با کیفیت و محتوای بالاتر در این جشنواره ارائه شوند. این فرآیند در یک پروسه یک ساله قابل دستیابی نیست و هر حرکتی به زمان نیاز دارد.

گفتنی است، هفتمین جشنواره تئاتر بانوان از پنجم تا پانزدهم تیرماه در فرهنگسراها و تالارهای نمایش شهر تهران برگزار می شود.

آی سان نوروزی