چهره واقعی حاجیان در حج

عده‌ای از اصحاب و شاگردان ائمه (علیهم السلام) به کشف و شهود راه یافته‌اند و باطن کسانی را که در سرزمین عرفات و غیر عرفات بسر می‌بردند دیده‌ا‌ند. زائر بیت الله باید با باطنی روشن …

عده‌ای از اصحاب و شاگردان ائمه (علیهم السلام) به کشف و شهود راه یافته‌اند و باطن کسانی را که در سرزمین عرفات و غیر عرفات بسر می‌بردند دیده‌ا‌ند. زائر بیت الله باید با باطنی روشن این سفر را طیّ کند وگرنه ممکن است خدای ناکرده باطن حیوانی داشته باشد و اهل باطن با چشم ملکوتی واقعیت آنها را ببینند.

امام سجاد(علیه السلام) از زهری پرسید: به نظر تو جمعیت زائر امسال چقدر است؟ زهری عرض کرد: چهارصد هزار یا پانصد هزار. حضرت با اشاره‌ای، گوشه‌هایی از ملکوت را بر وی روشن ساخت و او باطن بسیاری از افراد را دید که به صورت حیوان بودند.

آنگاه امام فرمود: حج‌گزار کم است و سر و صدا و ناله زیاد. این سر و صداها، سر و صدای حاجیان راستین نیست. حاجیان راستین بسیار کم هستند که به صورت انسان، آنان را می‌بینی. کسانی هستند که به قرآن و عترت و وحی و رسالت معتقدند و به تمام چیزهایی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) درباره اصول و فروع دین، به خصوص امامت و ولایت آورده‌اند معتقدند و عمل می‌کنند.

امام فرمود: حج‌گزار کم است و سر و صدا و ناله زیاد. این سر و صداها، سر و صدای حاجیان راستین نیست. حاجیان راستین بسیار کم هستند که به صورت انسان، آنان را می‌بینی. کسانی هستند که به قرآن و عترت و وحی و رسالت معتقدند و به تمام چیزهایی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) درباره اصول و فروع دین، به خصوص امامت و ولایت آورده‌اند معتقدند و عمل می‌کنند.

باطن این گروه همانند ظاهرشان انسان است. و دین، وجودشان را احاطه کرده است. اما کسانی که بسیاری از مسائل را نپذیرفته‌اند و می‌گویند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در تعیین رهبری اجتهاد کرده و این تعیین رهبری به دستور خداوند متعال نبوده است! اینها قائل به جدایی قرآن و عترتند، در حالی که قرآن و عترت یک نور و از هم جدایی ناپذیرند. اگر کسی به قرآن تمسک کند و عترت را نپذیرد در حقیقت قرآن منهای قرآن را برگزیده است. نمی شود که انسان بخشی از حقیقت را بپذیرد و بخشی دیگر را رها سازد؛ «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» نمی‌شود.

کسانی که «یریدون أن یتخذوا بین ذلک سبیلا»(نساء: ۱۵۰)؛ خواسته‌اند راه نزدیکتری انتخاب کنند، بیراهه رفته‌اند و در حقیقت باطن اینها، جحود و انکار حقّ است و جحود و انکار حقّ به صورت حیوانیت و درنده‌خویی ظهور می‌کند.

اگر انسانی حیوان شود، بد است وگرنه حیوانی که انسان نبوده و خودش در حدّ حیات حیوانی خلق شده است، مذموم و معاقب نیست و او را به جهنم نمی‌برند زیرا مکلّف نبوده است.

منبع:

برگرفته از عرفان حج، آیهٔ الله جوادی آملی .