اسلام‌گرایی و انقلاب اسلامی ایران

از لحاظ تاریخی در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ میلادی)، لحظه پیروزی انقلاب اسلامی در ایران است. در چنین روزی رژیم شاهنشاهی پهلوی با انقلاب براندازی شده و زمینه برای تأسیس یک دولت …

از لحاظ تاریخی در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ میلادی)، لحظه پیروزی انقلاب اسلامی در ایران است. در چنین روزی رژیم شاهنشاهی پهلوی با انقلاب براندازی شده و زمینه برای تأسیس یک دولت دینی و اسلامی با رهبری امام خمینی(ره) فراهم گردید. اصولاً وقوع انقلاب‌ها برای همه ملل و مردم جهان، اندیشمندان و پژوهشگران یک اتفاق عظیم و به یاد ماندنی است، لکن انقلاب اسلامی ایران به لحاظ شرایط زمانی و مکانی و ماهیت و ابعاد آن از اهمیت و اولویت بسیار بالایی برخوردار بوده و هست و به همین لحاظ شناخت آن برای عالمان و عاملان آن جذابیت و مطلوبیت دارد. این رخداد عظیم اگرچه در حوزه‌ جغرافیایی مشخص به وقوع

پیوست، اما در اندک زمانی توانست با طراح و بیان شعارهای حق طلبانه و اسلامی و همچنین مخالفت جدی با نظام دو قطبی حاکم جهانی شده و تأثیرات بسزایی از خود در کشورهای مختلف بر جای بگذارد.‏

در واقع پیروزی انقلاب اسلامی ایران، دو پدیده مهم و مرتبط با یکدیگر را به وجود آورد؛

اول تأسیس نظام مبنی بر آموزه‌های اصیل اسلام.‏

دوم آغاز جنبش نو احیای اسلام در سراسر جهان.‏

لذاست که بر اساس این دو اصل مذکور هر موفقیت حکومت اسلامی در ایران به جنبش نو احیای اسلام روحی تازه می‌بخشید و جریان اسلام‌گرایی را در بسیاری از کشورهای منطقه که به صورت بالقوه وجود داشت به فعلیت می‌رساند. بسیاری از مخالفین وقوع انقلاب اسلامی ایران و اندیشمندان مختلف تأکید کرده‌اند که اگر انقلاب اسلامی ایران در اواخر دهه۷۰ رخ نمی‌داد شاید پیشرفت جریان اسلام‌گرایانه و حرکت‌هایی که در دو دهه گذشته از سوی اسلام‌گرایان در کشور‌های مختلف اتفاق افتاد، به این شدت و گستردگی به وقوع نمی‌پیوست.‏

از آنجا که این حکومت از سرچشمه زلال اندیشهٔ سیاسی اسلام سیراب می‌شد، در زمان کوتاهی مرزهای محدود جغرافیایی را درهم نوردید و پیام اصلی انقلاب اسلامی ایران را به دورترین نقاط دنیا رساند. صداقت و خلوصی که در بطن این اندیشه الهی نهفته بود، بزودی افراد بسیاری را اعم از شیعه و سنی و حتی غیر مسلمان را به سوی خود جلب و آنان را تهییج کرد تا برای احقاق حقوق از دست رفته خود به پا خیزند.

ر.سعیدی