چرا ستارگان رنگ‌های مختلفی دارند

اگر با دقت حتی بدون تلسکوپ به آسمان نگاه کنید ردیفی از رنگ مایل به قرمز تا مایل به زرد و مایل به آبی را در ستاره‌ها خواهید دید. رنگ ستاره به دمای سطحش بستگی دارد. ستاره‌شناسان دمای …

اگر با دقت حتی بدون تلسکوپ به آسمان نگاه کنید ردیفی از رنگ مایل به قرمز تا مایل به زرد و مایل به آبی را در ستاره‌ها خواهید دید. رنگ ستاره به دمای سطحش بستگی دارد. ستاره‌شناسان دمای ستاره را با واحد «کلوین» در واحد متر یک اندازه‌گیری می‌کنند.

یک کلوین معادل درست یک درجه سانتی‌گراد یا سلسیوس یا ۸/۱ درجه فارنهایت است. مقیاس‌های کلوین و سلسیوس از نقاط مختلف شروع می‌شوند. مقیاس کلوین در نقطه ۱۵/۲۷۳ـ درجه سانتی‌گراد شروع می‌شوند. بنابراین دمای صفر کلوین معادل ۱۵/۲۷۳ـ درجه سلسیوس یا ۶۷/۴۵۹ـ درجه فارنهایت است. دمای صفر درجه سلسیوس یا ۳۲ درجه فارنهایت معادل ۱۵/۲۷۳ کلوین است.

دمای سطح ستارگان قرمز حدود ۲۵۰۰ کلوین است. دمای سطح یک ستاره قرمز روشن حدود ۳۵۰۰ کلوین است. دمای سطح خورشید و سایر ستارگان زرد حدود ۵۵۰۰ کلوین است. دمای سطح ستارگان آبی از حدود ۱۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ کلوین است.

اگرچه با چشم غیرمسلح چنین به نظر می‌رسد که تنها یک رنگ از یک ستاره خارج می‌شود اما در واقع طیفی از رنگ‌ها از ستاره خارج می شود. شما با استفاده از طیف نما که رنگ‌های نور خورشید را جدا می‌کند و گسترش می‌دهد می‌توانید ببینید که نور ستاره شامل تعداد زیادی از رنگ‌هاست. در حالی که به عنوان مثال خورشید بدون تلسکوپ یک ستاره زرد به نظر می‌رسد. طیف قابل مشاهده شامل همه رنگ‌های رنگین کمان است. این ردیف رنگ‌ها از قرمز که به وسیله فوتون‌ها (ذرات نور) با حداقل انرژی تولید می‌شود تا بنفش که به وسیله فوتون‌هایی که بیشتر انرژی را دارند تولید می‌شود را در خود دارد.

نور قابل مشاهده تنها یکی از شش نوار تابش الکترومغناطیس است. طیف الکترومغناطیس، انرژی‌های تابشی از حداقل انرژی تا بیشترین انرژی را شامل می‌شود. این نوارها عبارت از: امواج رادیویی، اشعه مادون قرمز، نور قابل مشاهده، اشعه ماورای بنفش، اشعه ایکس و اشعه گاما هستند. ترکیب همه شش نوار به عنوان طیف الکترومغناطیس شناخته می‌شود.