همسرم ! به دستهایت رحم کن

وسواس در زنان معمولا در بزرگسالی و پس از یک رویداد تنش زا مثل نازایی، سقط، مرده زایی، حتی بارداری موفق، زایمان، کشمکش خانوادگی، طلاق و یا مشکلات شغلی بروز می کند. دوران بارداری …

وسواس در زنان معمولا در بزرگسالی و پس از یک رویداد تنش زا مثل نازایی، سقط، مرده زایی، حتی بارداری موفق، زایمان، کشمکش خانوادگی، طلاق و یا مشکلات شغلی بروز می کند. دوران بارداری و قبل و بعد از زایمان یک دوران بحرانی و ویژه برای خانمها محسوب می شود. در این دوران نیاز به حمایت و توجه و محبت بیشتر اطرافیان به خصوص همسر دارد. اگر این نیاز عاطفی و حمایتی از طرف همسر برآورده نشود، عوارض روحی و عاطفی در پی دارد که خیلی وقتها جبران ناپذیر است و لطمه شدیدی به کانون خانواده و فرزندان وارد می شود. گاهی به صورت افسردگی و گاهی به صورت وسواس بروز می کند. دوران بارداری با مسائل پیرامون آن (نازائی- سقط- مرده زائی و غیره) دوران پراسترس و اضطرابی است. و شخص برای فرار از استرس به وسواس روی می آورد. از نظر روانشناسی استرس یکی از مهمترین دلایل ایجاد وسواس است. وسواس علاوه بر اینکه بر زندگی خود فرد مبتلا تأثیر می گذارد، گاهی باعث مشکلات خانوادگی نیز خواهد شد و چنان رنج و عذاب قابل ملاحظه ای برای فرد به وجود می آورد به طوری که گاه زندگی عادی او را فلج کرده و در هر جمعی انگشت نما می شود. این بیماری حتی روی روابط زن و شوهر، مادر یا پدر با فرزند تأثیر چشمگیری دارد. پس بیائیم از بروز آن باتوجه و محبت بیشتر در زمانهای بحرانی به همسران پیشگیری کنیم.

وسواس چیست؟

وسواس یک نوع بیماری روانی است و کسانی که به این بیماری مبتلا هستند ناخواسته افکاری دارند و یا کارهای ویژه ای را بارها و بارها تکرار می کنند همه شما در زندگی روزمره تان، کارهای مخصوصی را انجام می دهید. مثلا حمام می کنید ولی در این افراد این عادات و کارهای مخصوص آنقدر ناخواسته تکرار می شود که در روند طبیعی زندگیشان اختلال به وجود آمده و هر کس که از بیرون به آنها نگاه کند، متوجه خواهد شد که این افراد در زندگی خود با مشکلی روبه رو هستند. جالب اینجا است که بیشتر افراد وسواسی خودآگاهند که افکار و اعمالشان کاملا بی معنا و غیرضروری است اما نمی توانند از انجام آنها چشم پوشی کرده و آن اعمال تکراری را انجام ندهند. این بیماری بین سنین ۲۲ تا ۳۶ سالگی بروز می کند گرچه در هر شرایطی که فشار و استرس بر فرد دارای زمینه وسواس وارد شود، امکان بروز آن وجود دارد و بیشتر قربانیان آن را زنان تشکیل می دهند. کارشناسان اعتقاد دارند در بسیاری موارد وسواس ریشه در پریشانی و ناراحتی هایی دارد که میان آنان و همسرانشان وجود دارد در واقع این بیماری جایگزینی برای کشمکش های زناشویی است. محیط اجتماعی نیز در وسواسی شدن فرد تأثیر دارد. وقتی کودک از محیط خانواده اش که همیشه در آن با مادری وسواسی با تمیزی زیاد خانه روبه رو است بیرون می آید در وارد شدن به محیط های دیگر و عدم تطابق آن با محیط خانه خود دچار مشکل عدم تطابق شده و به سوی وسواسی شدن گام برمی دارد.

گاهی فرد مبتلا به یک سری افکار وسواس گونه است به عنوان مثال همواره از میکروب و کثیفی در هراس است و همه محیط اطراف خود را آلوده و ناپاک می داند. در برخی از افراد وسواس فکری به شکل اهمیت دادن زیاد به نظم و دقت و درستی بروز می کند. گاهی ترس از افکار شیطانی و گناهکارانه در ذهن او وجود دارد و یا از صدمه زدن به یکی از اعضای خانواده یا دوستان می هراسد ولی برای عده ای وسواس در انجام کارهای روزانه نماد پیدا می کند کسانی که مداوم قفل در و پنجره را چک می کنند، شستن و تمیز کردن مداوم دست ها و صورت و بدن، دست زدن به یک وسیله به خصوص برای دفعات زیاد و حساب کردن مداوم اعدادی مشخص نشانه هایی از وسواس عملی هستند.

راه حل

اولین و مؤثرترین راه حل، درک کردن احساسات همسر در موقعیت های بحرانی بوسیله همسر می باشد.

فرد مبتلا به این بیماری در یک برهه ای از طی مسیر این اختلال متوجه می شود که وسواس های فکری یا عملی وی مفرط و غیرمنطقی هستند و برای درمان آن باید به روان پزشک مراجعه کند. این زمان، بهترین زمان برای شروع درمان است. یک راه درمان، دارو درمانی است که متخصص شروع می کند و در کنار آن رفتار درمانی را نیز آغاز می کند. و با انجام تمرینات و راه کارهای ویژه ای به ریشه کن شدن وسواس کمک می کند. در رفتاردرمانی، فرد مبتلا با موقعیت هایی روبه رو می شود که اضطراب و وسواس فکری او افزایش می یابد. بعد متخصص او را تشویق می کند تا دست به اعمال وسواسی نزند و احساسات عصبی خود را کنترل کند. مثلا کسی که وسواس فکری درباره میکروب کثیفی دارد به استفاده از دستشویی عمومی و فقط یک بار شستن دست ها ترغیب می شود. برای رفتار درمانی می توان از یک تیم درمانی شامل مشاور، روانشناس و روان پزشک استفاده کرد. و در این میان محبت و توجه به این افراد از سوی افراد دیگر خانواده به خصوص همسر گامی مؤثر در راه بهبودی آنهاست باید در احساسات آنها خود را سهیم کرد و آنان را به خاطر نقطه ضعفی که دارند مورد سرزنش قرار نداد.