سینمای سالم

● نگاهی به فیلم "سعادت آباد"
فیلم میری از نظر تمرکز دراماتیک و وحدت زمان و مکان تا حد زیادی یادآور مدل فرهادی‌ست. سه زوج، یک مهمانی و تداخل روابط میان آن‌ها؛ دروغ و پنهان‌کاری …

نگاهی به فیلم "سعادت آباد"

فیلم میری از نظر تمرکز دراماتیک و وحدت زمان و مکان تا حد زیادی یادآور مدل فرهادی‌ست. سه زوج، یک مهمانی و تداخل روابط میان آن‌ها؛ دروغ و پنهان‌کاری و حرف‌های ناگفته؛ نگاه و حسرت و سکوت. این‌جا برخلاف مدل فرهادی که («اگر تفنگی روی دیوار است حتما شلیک می‌شود»)، اغلب مایه‌ها به بیرون قاب روایت سوق داده می‌شوند و حل‌نشده باقی می‌مانند. طراحی شخصیت‌ها کم‌وبیش متنوع و بازی‌ها متعادل است؛ بازیگران در یک طیف قرار می‌گیرند از بازی کاملا بیرونی و جلب نظر کننده‌ی حامد بهداد تا بازی کاملا درونی لیلا حاتمی. این میان مهناز افشار موفق می‌شود در میان دیگران اعتبار قابل توجهی به دست آورد. قاضیانی، یاری و آقایی هم کم و بیش قابل قبول‌اند.

نکته‌ی قابل توجه موضع مترقی فیلم است نسبت به مفاهیمی مثل «بددلی»، «دروغ» و «ریاکاری» که در مقایسه با فیلم‌های فرهادی نسبت به این‌ جور مسائل مصمم‌تر و واضح‌تر است، بی‌آن‌که بی‌طرفی را فدا کرده باشد.

"سعادت‌آباد" سینمای سالمی‌ست. میری با این فیلم از فیلم‌هایی نظیر "پاداش سکوت" به‌سرعت فاصله گرفته است و این را باید به فال نیک گرفت.

مجید اسلامی

منبع: وبلاگ "هفت و نیم"