دلهره و اضطراب نیروهای کار با فرا رسیدن سال نو افزایش می یابد

چراعده ای از کارفرمایان واحدهای تولیدی بخش خصوصی قبل از آغاز سه ماهه پایانی سالی مالی اقدام به تعدیل نیروهای تولیدی خود می نمایند

چراعده ای از کارفرمایان واحدهای تولیدی بخش خصوصی قبل از آغاز سه ماهه پایانی سالی مالی اقدام به تعدیل نیروهای تولیدی خود می نمایند؟

معمولا"بنگاههای تولیدی بخش خصوصی درحدود شش ماهه اول هرسال مالی ازبازارداخلی مناسبتری جهت عرضه تولیدات خود برخوردار هستند واین موقعیت بعلت شرایط آب وهوائی مساعدی است که عاید آنان گردیده است وباآغاز نیمه دوم سال بجهت کاهش سفارشات خرید کالا وفقدان بازار مناسب داخلی جهت فروش کالاهای تولید ی ، این کارفرمایان لاجرم درجهت تعدیل نیروهای کارخود اقدام می کنند ، تا بدینوسیله ازافزایش زیانهای حاصله جلوگیری نمایند.واین روند کاهش نیرو تا پایان سال مالی ادامه پیدا نموده وپس از گذشت حدود یکماه از سال جدید یعنی از اردیبهشت ماه سال مالی جدید اقدام به جذب نیروی کار جدید می نمایند.

نیروهای تولیدی این قبیل بنگاهها بطور مستمر دردلهره واظطراب بسر می برند ، زیرا که هرلحظه دراین اندیشه هستند که کارفرمایان با صدورحکمی ازحضورآنان درمحل کارشان ممانعت بعمل آورند.کارگران اینگونه واحد های تولیدی به این منظور که مدت زمان بیشتری را بتوانند به کار خود ادامه دهند ممکن است به هر وسیله ناشایستی وحتی نسبت به تخریب دیگر همکاران خود مبادرت نمایند تا بدین طریق مراتب وفاداری خویش را به کارفرمایان خود اثبات نمایند.

این عده ازکارفرمایان تولیدی نیز از موقعیت ایجاد شده سوء استفاده نموده وبراثرعدم هماهنگی وتفاهم بین نیروهای کار بر علیه منافع آنان اقدام می نمایندوبه اهداف مورد نظر نائل می گردند. براثر این کاهش نیروهای کار ، کارفرمایان برای مدت کوتاهی ازبحران (ناشی از عدم دسترسی به بازارتولیدات خود ) رهائی یافته وپس از سپری شدن تعطیلات سال جدید ، معمولا" از آغاز اردیبهشت ماه مجددا" به استخدام نیروی کار بصورت قرارداد موقت اقدام می نمایند.

این شکل ازجذب نیروی کار امری عادی برای عده ای از کارفرمایان بخش خصوصی گردیده است که با استفاده از امتیازبهره برداری از قرارداد موقت ، هرزمان که اراده نمایند از کارگران خود استفاده نموده وزمانی که نیازی به وجودشان احساس ننمایند ، با اندک بهانه ای اقدام به لغو قراداد فی مابین می نمایند وبدینوسیله ضمن افزایش نارضایتی اجتماعی ، هزینه هائی را ازبابت پرداخت غرامت ایام بیکاری متوجه سازمان تامین اجتماعی می نمایند.

بایستی اذعان شود که این طریق جذب نیروی کار، نمیتواند منافع کارفرمایان را بخوبی تامین نماید، زیرا مادامی که نیروهای کار ازنظر شغلی احساس امنیت ننماید نه تنها سبب افزایش بهره وری نمیشوند ، بلکه با تولید کالاهای بی کیفیت ، بی رغبتی خریداران را فراهم می نمایند. که اگربهمین طریق ادامه یابد این نوع بنگاهها با تولیدات بی کیفیت بتدریج ازگردونه رقابتها خارج شده و ورشکست خواهند گردید. بایستی ازتجارب حاصله بنحو احسن استفاده نموده وبه یاد داشت که قرارداد های کار موقت نه تنها منافع کارفرمایان ونیز کارگران را تامین نمی کند بلکه موجبات کاهش بهره وری را فراهم می نماید که از این بابت نه تنها نیروهای کار بلکه کارفرمایان نیز متضرر میگردند.

با این توصیف راهکارچیست؟ چه راهی میتواند منافع نیروهای کار ونیز کارفرمایان را بخوبی تامین نماید، که ضمن افزایش تولید کالاهای با کیفیت ، زمینه مناسب اینگونه تولیدات را دربازار های جهانی فراهم نماید؟ پاسخ به این پرسش به این نحو است که کارفرمایان ونیز نیروهای کار به این واقعیت برسند که با همفکری وتفاهم میتوانند هرگونه موانع را ازمقابل خویش برداشته وبا تولید کالاهای با کیفیت بازار مناسب داخلی وخارجی را برای این محصولات فراهم نمایند، تا آینده ای روشن برای این بنگاههای تولیدی فراهم گشته ،که ازاین بابت هم کارفرمایان سود خواهند برد وهم این روند افزایشی تولید موجب میگردد که کارفرمایان ازنیروهای کارخودبخوبی صیانت نموده وبه این موضوع آگاه شوند که بدون داشتن نیروهای کار ماهر هرگز موفق نخواهند شد. اگرتقابل بین کارگروکارفرما به تفاهم وهمکاری صمیمانه تبدیل شود آنگاه نه کارگران نگران ازدست دادن شغل خود خواهند بود ونه اینکه کارفرما یان درصدد اخراج بی رویه آنان بعنوان تنها راه پیشرفت شان خواهند گردید.بدین ترتیب ازدلهره واضطراب نیروهای کار کاسته شده وموجبات افزایش بهره وری فراهم میگردد ، که ازمنافع آن نه فقط کارگر وکارفرما بلکه همگان بهره مند خواهند گردید.

محمدرضا عادلی مسبب کودهی