تک شاخ برای ارزان ها می تازد

در چند سال گذشته به خصوص دو سال اخیر AMD عملکرد قابل قبولی در بخش پردازنده ها نداشت و هیچ گاه نتوانست به آن دوره طلایی اتلون ها بازگردد

در چند سال گذشته به خصوص دو سال اخیر AMD عملکرد قابل قبولی در بخش پردازنده‌ها نداشت و هیچ‌گاه نتوانست به آن دوره طلایی اتلون‌ها بازگردد. البته اینتل نیز در این شکست بی‌تاثیر نبود. به هر حال آنچه اتفاق افتاد این بود که محصولات AMD در مقابل اینتل توان رقابت بالایی نداشتند و حتی پس از ورود فنوم‌ها نیز این جریان به قوت قبل قابلی ماند. این مقدمه برای این بود که بدانیم تاثیر بازار AMD به طور مستقیم روی مادربوردها دیده می‌شود و بنابراین طبیعی است که تولیدکنندگان تراشه سرمایه‌گذاری زیادی روی این بخش نداشته باشند و این موج به تولیدکنندگان هم برسد. نتیجه آن می‌شود که مادربوردهای سازگار با پردازنده‌های AMD سهم اندکی از بازار را تشکیل می‌دهند که چندان قابل توجه نیست هرچند که حضور تراشه‌های انویدیا اخیرا جان تازه‌ای به بازار داد.

اسوس M۳N ۷۸ Pro از تازه‌واردهای بازار برای پردازنده‌های AMD است. این مادربورد از سوکت AM۲+ و پردازنده‌های فنوم پشتیبانی می‌کند هرچند که با تمام مدل‌های قبلی سوکت AM۲ مانند اتلون‌های ۶۴ بیتی نیز سازگار است.

● جیفورس ۸۳۰۰

از دیگر ویژگی‌های عمومی این تراشه می‌توان به خروجی‌های تصویر HDMI و DVI و همینطور خروجی قدیمی‌تر VGA اشاره کرد. در این مدل امکان اتصال کارت گرافیکی از طریق رابط ۱۶X سازگار با PCIe ۲ وجود دارد و پردازنده‌های AMD سوکت AM۲ و AM۲+ روی مادربوردهای حاوی این تراشه سازگار هستند.

نکته دیگر، ارتقای مسیرهای حافظه است که فرکانس ۱۰۶۶مگاهرتز نیز به انواع قدیمی‌تر ۸۰۰ مگاهرتز و پیش از آن اضافه شده است. تراشه ۸۳۰۰ برای ذخیره‌سازی ۶ پورت SATA و دو پورت PATA (Ultra DMA ۱۳۳) فراهم می‌کند و می‌توان هارددیسک‌ها را با استانداردهای Raid ۰,۱,۰+۱,۵ به یکدیگر متصل کرد. ۱۲پورت USB، شبکه گیگابایتی از دیگر امکانات این تراشه هستند.

جیفورس ۸۳۰۰ در قلب M۳N‌۷۸ Pro قرار دارد و ویژگی‌های زیادی را در اختیار اسوس قرار می‌دهد که شاید مهمترین آنها تراشه گرافیکی باشد. این پردازنده گرافیکی تشابه زیادی با ۸۴۰۰ GS دارد و ۱۶ واحد سایه‌زنی یکپارچه با فرکانس ۵۰۰ مگاهرتز نیز مشابه همان خصوصیاتی است که در تراشه جیفورس ۷۸۰a SLI دیده می‌شود.

تراشه‌های گرافیکی مجتمع یا همان گرافیک آنبورد با مخفف IGP شناخته می‌شوند که اخیرا به آنها MGPU هم گفته می‌شود با این حال در این مدل اسوس تصمیم گرفته این بخش را به نام iGpu نامگذاری کند. مهم نیست آن را چه می‌نامید فقط اطلاع داشته باشید که iGpu همان تراشه گرافیکی مادربورد است.

پردازنده‌های سازگار با سوکت AM۲+ مانند فنوم‌ها با این مادربورد هم سازگاری دارند و برای استفاده از آنها حتما لازم نیست یک مادربورد گران با چیپ حرفه‌ای مانند ۷۹۰ FX تهیه کنید. با این حال باید توجه داشت که برخی از مدل‌های فنوم خصوصا انواع جدیدتر آنها با تمام مادربوردهای سوکت AM۲+ سازگار نیستند و لیست آنها را می‌توانید از طریق سایت AMD یا انویدیا ببینید با این حال اسوس با قرار دادن برچسبی که روی آن ۱۴۰ وات قید شده اعلام کرد M۳N‌۷۸ Pro از مدل‌های فعلی پردازنده‌های فنوم پشتیبانی می‌کند.

از دیگر خصوصیات قابل توجه تراشه ۸۳۰۰ امکان استفاده از خروجی‌های HDMI، DVI و VGA است که از فناوری‌های انویدیا مانند Pure Video HD پشتیبانی می‌کنند و می‌توان تصاویر را به تلویزیون یا مانیتور انتقال داد اما این قابلیت به طور مستقیم در M۳N‌۷۸ Pro گنجانده شده به این صورت که اگر به پنل پشتی مادربورد دقت کنید، خروجی HDMI را خواهید دید. این خروجی را می‌توان به طور مستقیم به تلویزیون‌هایی که مجهز به رابط HDMI هستند، متصل کرد و حتی با کمک مبدل HDMI به DVI که در بین محتویات جعبه مادربورد موجود است این رابط را به DVI تبدیل کرده و سپس آن را به نمایشگرها انتقال داد.

همانطور که گفتیم این مادربورد هم مجهز به تراشه گرافیکی ۸۳۰۰ است و هم می‌توان از طریق شکاف PCIe یک کارت گرافیکی مستقل را روی آن سوار کرد. اگر به محتویات درون جعبه توجه کنید یک رابط VGA خواهید یافت که یک طرف آن به کانکتورهای روی مادربورد متصل می‌شود و طرف دیگر دارای یک پورت VGA است که در یکی از شکاف‌های PCI در پشت کیس نصب خواهد شد.

اسوس این مادربورد را برای رم‌های فرکانس ۱۰۶۶مگاهرتز پیشنهاد می‌کند به این صورت که ماژول‌های حافظه در این فرکانس عملکرد خود را حفظ خواهند کرد البته این مسئله به معنی عدم سازگاری با فرکانس‌های قبلی نیست و می‌توانید همچنان از ماژول‌های ۸۰۰ مگاهرتز روی این مادربورد استفاده کنید با این تفاوت که امکان اورکلاک آنها نیز وجود دارد و با افزایش فرکانس رم و ولتاژ آن می‌توان رم‌های ۸۰۰ مگاهرتز را به ۱۰۶۶مگاهرتز رساند تا در سرعت بالاتری اجرا شوند. فهرست ماژول‌های حافظه و تولیدکنندگان آنها که قادر به فعالیت در این فرکانس هستند را می‌توانید در سایت اسوس ببینید. البته این محصولات به طور پیش‌فرض در این فرکانس اجرا می‌شوند اما فرکانس‌های پائین‌تر را هم از طریق اورکلاک می‌توان افزایش داد. به علت اینکه کنترل حافظه در پردازنده‌های AMD درون CPU قرار دارد، امکانات ویژگی‌های مرتبط با حافظه در مقایسه با اینتل متفاوت‌تر است.

● سوکت AM۲+

سوکت AM۲+ نسل ارتقا یافته AM۲ است که به طور مقطعی جانشین AM۲ شد و این دوره تا زمان ارائه نسل AM۳ ادامه خواهد داشت. سوکت AM۲+ با تمام پردازنده‌هایی که با AM۲ فعال بودند سازگار است و می‌توان مدل‌های قدیمی‌تر مانند انواع اتلون‌های ۶۴ بیتی را روی این سوکت قرار داد با این تفاوت که مدل‌های جدید مانند فنوم قابلیت استفاده حداکثر از امکانات این سوکت را دارند. عمده‌ترین اختلاف‌هایی که میان این دو وجود دارد شامل پشتیبانی از مسیر هایپرترنسپورت۳ با افزایش فرکانس تا ۶/۲ گیگاهرتز و جداسازی منبع تغذیه هسته پردازنده و کنترل حافظه است. به این ترتیب می‌توان میزان مصرف هسته پردازنده را در حالت‌های مختلف به صورت جداگانه تغییر داد و این در حالی است که کنترل‌کننده داخلی حافظه (IMC) می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد. AMD اعلام کرده بود که پردازنده‌های سوکت AM۲+ می‌توانند با مادربوردهای AM۲ کار کنند با این تفاوت که ویژگی‌های نسل جدید در آنها غیرفعال باقی می‌ماند که این ویژگی‌ها نیز شامل همان مسیر هایپرترنسپورت که در AM۲ فرکانس یک گیگاهرتز دارند و تغذیه مستقل پردازنده از کنترل حافظه است. مشابه این جریان نیز برای سوکت AM۳ اتفاق خواهد افتاد به این شکل که پردازنده‌های سوکت AM۳ روی مادربوردهای سوکت AM۲+ فعال خواهند بود ولی پردازنده‌های AM۲+ را نمی‌توان روی مادربورد AM۳ قرار داد.

● بررسی بورد M۳N ۷۸ Pro

در مقایسه با سایر مدل‌های اسوس که برای پردازنده‌های AMD تولید شده بودند M۳N ۷۸ Pro اندکی با سایران متفاوت است. رنگ این بورد ترکیبی از طیف‌های قهوه‌ای است و قهوه‌ای تیره، رنگ غالب آن است. محل قرار گرفتن CPU و رم اندکی به حاشیه سمت راست کشیده شده و نسبت به قبلی‌ها با پنل پشت مادربورد فاصله بیشتری دارد. با این حال فضای اندک میان سوکت پردازنده و رم‌ها، قرارگرفتن سینک‌های بزرگ خنک‌کننده را با مشکل مواجه خواهد کرد. در زیر پردازنده و پشت بورد نگهدارنده‌های آلومینیومی سوکت را خواهید دید که به دفع گرما هم کمک می‌کنند.

پنل پشتی این مدل تقریبا مشابه اغلب مادربوردهای رایج است که روی آن یک پورت PS۲، ا۶ پورت USB، یک شبکه گیگابایتی، پورت فایروایر و محل اتصال جک‌های صدا خروجی HDMI و پورت S/PDIF قرار دارد.

خروجی VGA را در این قسمت مشاهده نخواهید کرد. این پورت به جای اینکه در پنل پشتی قرار داشته باشد به صورت مستقل در یکی از شکاف‌های PCI جای می‌گیرد به این صورت که در بسته‌بندی M۳N‌۷۸ Pro یک رابط VGA خواهید یافت این رابط به شکاف مخصوصی در پائین اسلات‌های PCIe متصل خواهد شد و از طریق آن می‌توان تصاویر خروجی تراشه ۸۳۰۰ را مشاهده کرد.

تمام خازن‌های استفاده شده روی مادربورد از نوع جامد هستند که دوام و کیفیت مناسب‌تری در مقایسه با انواع قبلی خود دارند. اسوس حتی برای بخش‌های صوتی و شبکه نیز از این خازن‌ها استفاده کرده است. تغییری که در بخش ماژول‌های حافظه دیده می‌شود نحوه قرارگیری حافظه‌ها برای فعال شدن Dual Channel است. پیش از این معمولا اسلات‌های ۱ و ۳ و یا ۲ و ۴ برای این فناوری استفاده می‌شد در حالیکه این شکاف‌ها اکنون در کنار یکدیگر قرار دارند و می‌توان ماژول‌ها را کنار هم قرار داد و به این ترتیب شکاف‌های شماره ۱ و ۲ با رنگ زرد و شکاف‌های ۳ و ۴ با رنگ سیاه مشخص شده‌اند. روی این مدل می‌توان ۸ گیگابایت حافظه نصب کرد.

از دیگر بخش‌های این مادربورد می‌توان به دو اسلات ۱X در کنار ۳ اسلات PCI اشاره کرد که همراه با یک شکاف PCIe برای کارت گرافیکی قرار دارند.

به هر صورت فضای نسبتا باز بورد امکان استفاده از ۳ شکاف PCI و دو شکاف PCIe ۱X را فراهم کرده که در اغلب محصولات امروزی کمتر دیده می‌شود. از نکات جالب MSN‌۷۸ Pro قرار گرفتن ردیفی از پورت‌ها و خروجی‌ها در حاشیه بورد است که به آنها اشاره خواهیم کرد اما بی‌سلیقگی اسوس در محل قرارگیری کانکتور ۲۴پین تغذیه کمی عجیب است. این کانکتور که در اغلب مدل‌ها در کناره‌های مادربورد قرار می‌گرفت، اکنون به وسط منتقل شده یعنی جایی بین پنل پشتی و سینک خنک‌کننده که از یک طرف نیز با شکاف PCIe X۱ محصور شده است. به این ترتیب سیم‌های تشکیل‌دهنده کانکتور ۲۴ پین را باید بر فراز پردازنده عبور دهید و در نهایت کنار هیتسینک چیپ آن را نصب کنید. البته این مسئله قبلا در یکی از مدل‌های چیپ P۳۵ فاکسکان نیز دیده شده بود.

برای معرفی پورت‌ها از پائین مادربورد و از سمت چپ به راست شروع می‌کنیم اولین قسمت یک بخش ۹ پین برای اتصال صدای پنل جلویی است و قسمت دوم نیز به خروجی S/PDIF ارتباط دارد. در بخش سوم می‌توان محل اتصال رابط فلاپی را دید و پس از آن نیز خروجی COM و سپس فایروایر دیده می‌شود.

در لبه کناری اولین قسمت پورت IDE است که از دو دستگاه پشتیبانی می‌کند و رو به خارج مادربورد قرار گرفته است و پس از آن نیز ۶ پورت SATA دیده می‌شوند. تنها مشکل این بخش عدم کارآیی دو پورت SATA در مواجهه با کارت‌های گرافیکی حرفه‌ای است به این ترتیب کارت روی این پورت‌ها را پوشانده و حداقل یکی از آنها در دسترس نخواهد بود. البته ۴ پورت کناری همچنان قابل استفاده هستند. بخش خنک‌کننده مادربورد تنها یک قسمت دارد و آن هم سینک تراشه ۸۳۰۰ است و برخلاف مدل‌های اینتل سینک‌های جداگانه برای پل‌شمالی، پل جنوبی و دیگر بخش‌ها دیده نمی‌شود. این سینک مسی کارآیی قابل قبولی دارد اما شاید به دلیل حرارت بالای تراشه، دمای آن نسبتا بالا است.

● بایوس

بایوس یکی از مهمترین اجزای مادربورد است. یک مادربورد هرچقدر هم حرفه‌ای باشد و ویژگی‌های فراوانی داشته باشد با یک بایوس ضعیف که امکانات مناسبی در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد تفاوتی با محصولات متوسط و ارزان‌قیمت نخواهد داشت.

اینکه بتوانید از قابلیت‌های مادربورد به خوبی استفاده کنید تا حدی به سطح کاربر وابسته است ولی اینکه این قابلیت‌ها اصلا وجود نداشته باشند مسئله‌ای است که نمی‌توان به راحتی از آن گذشت بنابراین بایوس با اینکه شرط اصلی یک مادربورد حرفه‌ای نیست ولی وجود آن با کاربرد بالا ضروری است.

مانند دیگر مادربوردها پس از روشن کردن دستگاه با فشار دکمه DEL وارد محیط بایوس می‌شود. اولین گزینه Main است که مشخصات کلی مادربورد را معرفی می‌کند. در این قسمت پس از تاریخ و ساعت، هاردها و درایوها دیده می‌شوند. سپس گزینه Advanced قرار دارد که فعلا از آن می‌گذریم. در بخش Power تنظیمات مربوط به روشن شدن دستگاه، مشاهده وضعیت کلی مانند دمای پردازنده و سرعت فن و برخی ولتاژها را می‌توان دید. در قسمت Hardwer Monitor علاوه بر تغییر ولتاژهای ۵/۳، ۵ و ۱۲ ولت و همینطور ولتاژ هسته، می‌توان از بین پروفایل‌های از پیش تعیین شده در سه حالت بازدهی کامل، مطلوب و ساکت یکی را برگزید و یا آن را به طور کلی غیرفعال کرد.

در قسمت Boot موارد مرتبط با راه‌اندازی سیستم قرار گرفته است به عنوان مثال ترتیب قطعات برای Boot، نمایش لوگو و تنظیمات امنیتی در این بخش قابل تغییر هستند. آخرین منو قبل از خروج به Tools اختصاص پیدا کرده است. در این بخش می‌توان پروفایل‌هایی را برای کارکرد سیستم تعیین کرد به این شکل که پس از تغییر تنظیمات بایوس، پروفایل‌هایی از این تنظیمات تهیه می‌شود و در مراحل بعدی دیگر نیازی به تغییر تمام آن تنظیمات نیست. این گزینه در اورکلاکینگ تاثیر زیادی خواهد داشت. گزینه بعدی در این قسمت EZ Flash است که امکان به روزرسانی و ارتقای بایوس را به راحتی فراهم می‌کند.

در قسمت Advanced همانطور که از نام آن پیداست، تنظیمات پیشرفته مادربورد حضور دارند و با کمک این قسمت است که امکان اورکلاکینگ یا تغییر مشخصات تراشه فراهم می‌شود. با ورود به اولین گزینه به نام Jumper Free می‌توان سرعت و ولتاژ قطعات را تغییر داد. به عنوان مثال سرعت، ضریب و ولتاژ CPU به همراه ولتاژها و ضرایب حافظه، پل شمالی و مسیر HT در این بخش تغییر می‌‌کنند.

گزینه نخست که به نام AI Tuning نامگذاری شده چهار حالت دستی، خودکار، استاندارد و اورکلاک را برای تغییر تنظیمات معرفی می‌کند و در حالت اورکلاک آن می‌توان بین ۳ درصد تا ۱۰ درصد افزایش بازدهی سیستم را تعیین کرد که در این مرحله کلیه تنظیمات مطابق با درصد افزایش کارآیی به صورت خودکار تغییر خواهد کرد. با اینکه ۱۰ درصد افزایش بازدهی در اغلب شرایط مناسب است اما جوابگوی حرفه‌ای‌ها نیست. قسمت بعد به ولتاژ حافظه اختصاص دارد که از ۹۷۸/۱ولت آغاز شده و تا ۴/۲ ولت ادامه پیدا می‌کند. ضریب بین پردازنده و پل شمالی و ولتاژ آن نیز در این قسمت قابل تغییر هستند. ضریب پردازنده بین ۵ تا ۱۱ است و اگر از پردازنده‌هایی با ضرایب قفل نشده استفاده شود این مقدار تا ۲۵ نیز قابل افزایش خواهد بود. فرکانس مسیر CPU بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ قابل تغییر است.

گزینه‌های بعدی منوی Advanced به قابلیت‌هایی مانند برخی امکانات پردازنده، تراشه، تراشه گرافیکی و دیگر امکانات مادربورد می‌پردازند. به عنوان مثال در بخش چیپست می‌توان حالت SLI ترکیبی تراشه و کارت گرافیکی را انتخاب کرد و سرعت و پهنای باند مسیر هایپرترنسپورت را تغییر داد.

یکی از نکات منفی این بخش محدودیت در کاربرد حافظه است به طوریکه فرکانس حافظه صرفا از طریق یکی از چهار گزینه ۵۳۳، ۶۶۷، ۸۰۰ و ۱۰۶۶مگاهرتز قابل انتخاب است و یا امکان تغییر زمان‌بندی حافظه (timing) وجود ندارد. با این حال M۳N ۷۸ Pro اغلب ویژگی‌های لازم را دراختیار کاربر قرار می‌دهد و دشواری‌های اورکلاک پردازنده‌های AMD را نمی‌توان از مادربورد دید هرچند که هنوز جای کار بیشتری برای ارتباط بهتر با بایوس وجود دارد.

این مادربورد مجهز به یک تراشه گرافیکی است و بدون نیاز به کارت گرافیکی نیز می‌تواند اجرا شود. شیوه جدیدی که انویدیا در این رابطه به کار گرفته افزودن یک کارت گرافیکی به مادربورد و افزایش کارآیی گرافیکی، در نتیجه ترکیب قدرت تراشه روی بورد و تراشه کارت است. در شیوه‌های معمول SLI دو کارت گرافیکی استفاده می‌شدند که توان نهایی پردازش گرافیکی از مجموع قدرت این دو کارت تشکیل شده بود. در hybrid SLI هم از چنین شیوه‌ای استفاده می‌شود با این تفاوت که یکی از این دو روی مادربورد است. به تراشه مجتمع روی مادربورد IGP و به تراشه کارت گرافیکی GPU می‌گویند. Hybrid SLI از دو بخش اصلی تشکیل شده که با Geforce Boost و Hybrid Power شناخته می‌شود. گزینه اول همان ترکیب قدرت IGP و GPU است که توان گرافیکی را تا دو برابر می‌تواند افزایش دهد. گزینه دوم یا hybrid Power به توان مصرفی این دو بخش اشاره می‌کند که در صورت لزوم می‌توان کارت گرافیکی را غیرفعال کرد و برای تامین پردازش سه بعدی سبک صرفا از تراشه گرافیکی روی بورد کمک گرفت. البته باید توجه داشت که صرفا بعضی از کارت‌های گرافیکی و بعضی از مادربوردها از این قابلیت پشتیبانی می‌کنند.

● توان و منابع انرژی

اسوس در مدل‌های اخیر خود توجه زیادی به بحث صرفه‌جویی در مصرف انرژی نشان داده و ویژگی‌های مرتبط با این مباحث را می‌توان در محصولات آن دید. به عنوان مثال در بحث طراحی فازهای توان می‌توان به جداسازی بحث کنترل‌‌کننده حافظه و هسته پردازنده اشاره کرد که با توجه به شرایط علاوه بر افزایش توان تا سطح مورد نیاز پایداری پردازنده هم تامین شود و یا AI Gear۲ که فرکانس CPU و ولتاژ آن به صورت دستی از میان پروفایل‌های از پیش تعیین شده انتخاب می‌شود. در این شرایط اگر حداقل توان مصرفی موردنیاز باشد فرکانس پردازنده کاهش پیدا کرده و مصرف توان آن هم کم می‌شود دراین موقعیت با توجه به تولید دمای پائین‌تر توسط پردازنده دیگر نیازی به سرعت چرخش فن نیست. یکی دیگر از این حالت‌ها AI NAP است که سیستم در حالت غیرفعال قرار گرفته و با کمترین توان اجرا می‌شود.

● اکسپرس گیت

اگر بررسی قبلی در مورد مادربورد P۵Q Delux اسوس را خوانده باشید در آنجا به یکی از ویژگی‌های جدید مادربوردهای اسوس اشاره کردیم که اکسپرس گیت نام داشت. در این مدل هم این ویژگی دیده می‌شود. اکسپرس گیت از یک حافظه و یک سیستم‌عامل بسیار کوچک تشکیل شده و عملکرد آن نیز به این صورت است که پس از روشن کردن سیستم می‌توان ظرف ۵ ثانیه وارد محیط اکسپرس گیت شد. در این محیط که یک نسخه از لینوکس است و با شرکت Splash dot تولید شده امکانات مختلفی در اختیار کاربر قرار می‌گیرد و به این ترتیب نیازی به ورود به محیط ویندوز و اجرای برنامه‌های آن نیست. در این محیط می‌توان از اینترنت استفاده کرد و به مشاهده سایت‌ها پرداخت و یا از طریق سیستم‌های پیام‌رسان با دوستان گفت‌وگو کرد، ضمن اینکه امکان اشتراک فایل‌های و عکس‌ها نیز وجود دارد. از دیگر قابلیت‌های اکسپرس‌گیت مشاهده عکس‌ها است.

● آزمایش

بررسی M۳N ۷۸ Pro در آزمایشگاه با نصب ویندوز ویستا و سپس درایورهای مربوطه شروع شد و پس از آن هم برنامه‌های لازم برای بررسی نصب شدند. برای آزمایشات معمول از پردازنده فنوم ۹۵۵۰ استفاده کردیم که خصوصیاتی نزدیک به پردازنده مرجع اینتل آزمایشگاه یعنی E۶۷۵۰ دارد. فنوم ۹۵۵۰ با فرکانس ۲/۲ گیگاهرتز اجرا می‌شود و حافظه L۲ و L۳ آن جمعا ۴ مگابایت است. AMD همواره عنوان کرده بود چهار هسته‌ای‌های اینتل حقیقی نیستند و اینتل صرفا یک رابط میان دو قسمت دوهسته‌ای قرار داده درحالیکه در فنوم هر چهار هسته در یک سطح و به یک شکل فعالیت می‌کنند ضمن اینکه کش لایه سوم نیز برای تمام هسته‌ها مشترک است. این پرازنده با سوکت AM۲+ سازگار است و با فناوری ساخت ۶۵ نانومتری تولید می‌شود.

برای تست این مادربورد از ۲ گیگابایت رم کروشیال فرکانس ۸۰۰ مگاهرتز با زمان تاخیر ۱۸-۵-۵-۵ استفاده شده و کارت گرافیکی نیز همانند گذشته ۸۸۰۰GT از محصولات XFX است. پیش از این بارها سیستم مرجع در آزمایش‌های مختلف معرفی شده و این بار نیز می‌توانید با مراجعه به نتایج این پلتفرم و مقایسه آن با محصولات دیگر یک نگاه کلی به وضعیت این محصول پیدا کنید. برای تست علاوه بر برنامه PC Mark۰۵ از برنامه‌های Sisoft Sandra و اورست نیز استفاده شده است که نتایج آن را می‌بینید.

● جمع‌بندی

به طور کلی برای استفاده‌های عادی و رایج M۳N۷۸ Pro یکی از مناسب‌ترین گزینه‌ها است زیرا علاوه بر اینکه از پردازنده‌های جدیدتر پشتیبانی می‌کند نیاز به خرید یک مادربورد گران از رده ۷۸۰ و ۷۹۰ را هم برطرف می‌کند. بنابراین می‌توان گفت این محصول با توجه به مشخصات فنی قابل قبول یکی از گزینه‌های متوسط برای طرفداران AMD است. با این حال باید به چند نکته توجه داشت اگر کاربری این محصول از متوسط به حرفه‌ای گرایش پیدا کند، دیگر M۳N ۷۸Pro علیرغم تمام قابلیت‌هایی که دارد یک مدل پیشرفته نیست به این معنی که محدودیت‌های موجود در بایوس یا امکانات خود مادربورد امکان کاربردهای حرفه‌ای مانند گیم یا اورکلاک در سطوح بالا را فراهم نمی‌کند.

با این حال نسبت بالای بازدهی به قیمت، خروجی HDMI، تعداد پورت‌های USB و SATA، تراشه گرافیکی مجتمع، استفاده از حافظه با فرکانس ۱۰۶۶مگاهرتز همگی از توانایی‌هایی این مدل محسوب می‌شوند.

ضمن اینکه با کمک یک کارت گرافیکی سازگار با فناوری hybrid SLI که معمولا از میان ارزان‌قیمت‌های بازار هستند، توان گرافیکی تا حد قابل قبولی افزایش پیدا می‌کند. MSN ۷۸ Pro مجهز به تراشه Geforce ۸۳۰۰ است. این تراشه ساخت انویدیا دارای یک پردازنده گرافیکی درونی است که با همان نام شناخته می‌شود. ۳ قسمت بعدی به ۶ پورت خروجی USB اختصاص دارند که از شماره ۶ تا۱۲ نامگذاری شده‌اند. از این ۶ پورت علاوه بر شکاف‌های پشت کیس می‌توان رابط‌های USB در جلوی کیس را نیز تامین کرد که اغلب کیس‌های امروزی به آنها مجهز هستند. در نهایت کانکتورهای پنل جلوی کیس شامل ریست و روشن و خاموش کردن دستگاه و چراغ‌های آنها قرار گرفته است. در بسته‌بندی این مادربورد می‌توانید یک رابط برای این کانکتورها و همچنین کانکتورهای فایروایر و USB ببینید که باعث می‌شوند این بخش‌ها در سطح بالاتری قرار بگیرد و کار با آنها ساده‌تر شود.