حکمت های قرآنی

از خودم بدم می آید، چه کنم؟!
زنی نالان و گریان به نزد عارفی آمد و گفت: ای مرد خدا! به دادم برس!
عارف اظهار داشت: انشاءالله الرحمن خداوند به داد همه ما برسد! چرا چنین نالان و پریشانید؟
زن …

از خودم بدم می آید، چه کنم؟!

زنی نالان و گریان به نزد عارفی آمد و گفت: ای مرد خدا! به دادم برس!

عارف اظهار داشت: انشاءالله الرحمن خداوند به داد همه ما برسد! چرا چنین نالان و پریشانید؟

زن درحالیکه اشکهایش را پاک می کرد گفت: گناهان زیادی مرتکب شده ام. هیچ کس، خصوصا افراد خانواده ام و بویژه شوهرم ازگفتارها و رفتار هایم درامان نبوده است. هر وقت فکر می کنم که من چه ظلمی به شوهر و چه کاستی هایی در حق فرزندانم داشته ام، از خودم بدم می آید! رفتار درون خانه من بسیار تند، همراه با عصبانیت، ناسزاگویی و بی اعتنایی به حقوقشان بوده است و...

عارف آه عمیقی کشید و نالید: پروردگارا!

زن گفت: البته رفتار من با همسایگان، دوستانم، افراد خانواده و فامیل خودم درست برعکس رفتاری است که عرض کردم به همین جهت اطرافیان مرا زن خوبی می دانند و از من تعریف می کنند!

عارف همانطور که سر به زیر بود و به سخنان زن گوش می داد اشک از گوشه چشمانش چکید و به زن گفت: چرا اینقدر به خودت ظلم می کنی؟ کمی با خودت مهربان باش!

زن متعجبانه به عارف نگاه کرد و پرسید: به خودم؟ من به همسر و فرزندانم بدی کرده ام، آن وقت شما می فرمایید با خودم مهربان باشم؟! من متوجه معنی سخن شما نشدم.

عارف افزود: دخترم! بدان و آگاه باش که هر ظلمی انسان به دیگران بنماید، به خودش برمی گردد و باید پاسخگوی کارهایی که کرده و حرفهایی که زده است باشد. درست است که شما خیلی به شوهر و فرزندانت که نزدیکترین افرادت بوده اند و بیشترین حق را برگردنت داشته اند، کرده ای و آنها را بشدت آزرده ای، اما به هیچ کس به اندازه خودت ظلم نکرده ای! همه ظلم هایی که به همه کرده ای به خودت برمی گردد!

مگر نشنیده ای که گفته اند:

هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بدکنی.

زن درحالیکه سر به زیر انداخته بود گفت: چرا حاج آقا ولی من از اول علاقه ای به همسرم نداشتم و از او خوشم نمی آمد به همین جهت اینکارها را کرده ام.

عارف گفت: خوب با او ازدواج نمی کردی.

زن اظهار داشت: مادرم، مادرم که خدا از او نگذرد با زور مرا به اینکار واداشت!

عارف افزود: خوب تقصیر شوهر و فرزندانت چیست که مادرت چنین کاری کرده است؟!

زن گفت: خدایی اگر بخواهم بگویم، هیچ آنها تقصیری ندارند.

عارف گفت: دخترم! به درگاه خداوند متعال توبه کن و قصد کن که دیگر خانواده ات را آزار ندهی. سپس درصدد جبران کارهایی که کرده ای باش، به شوهر و فرزندانت تا می توانی مهربانی و محبت کن، پس از مدتی از هریک از آنها جداگانه، حلالیت بطلب تا انشاء الله الرحمن خداوند رحمان نیز از سر تقصیراتت بگذرد.

زن گفت: یعنی خداوند مرا می بخشد؟!

عارف افزود: اگر اینکارهایی را که گفتم انجام دهی، بله زیرا خودش در آیه ۵۴ انعام فرموده است: و اذا جاءک الذین یومنون بایاتنا فقل سلام علیکم، کتب ربکم علی نفسه الرحمه انه من عمل منکم سوء بجهاله ثم تاب من بعده و اصلح فانه غفور رحیم.

هرگاه کسانی که به آیات ما ایمان دارند، نزد تو آیند، به آنها بگو: سلام برشما! پروردگارتان رحمت را برخود فرض کرده است؛ هرکس از شما کاربدی از روی نادانی کند، سپس توبه و اصلاح (جبران) نماید (مشمول رحمت خدا و بخشیده می شود زیرا) او آمرزنده و مهربان است.

زن نفس راحتی کشید و گفت: چشم حاج آقا، سعی می کنم توبه و جبران کنم، برایم دعا کنید.

عارف گفت: خداوند یارتان باشد.

عباسعلی کامرانیان