درباره پاپ آرت

پاپ آرت جنبشی هنری بود که در سال های دهه شصت در انگلستان و آمریکا به وجود آمد هنر پاپ یکی از جنبش های اصلی قرن بیستم بود دستمایه اصلی هنرمندان این سبک, فرهنگ مردمی, تولیدات انبوه, تبلیغات محیطی یا تلویزیونی, بسته بندی ها و در کل هر آنچه مردم بیشتر می دیدند از چیدمان ۱۰۰ قوطی کنسرو سوپ گرفته تا سریوگرافی پرتره مونالیزا این سبک را می توان یک سبک روشنفکرانه با نگاهی انتقادی به مصرف گرایی به خصوص در آمریکا دانست

پاپ آرت جنبشی‌ هنری بود که در سال‌های دهه شصت در انگلستان و آمریکا به وجود آمد. هنر پاپ یکی از جنبش‌های اصلی قرن بیستم بود. دستمایه اصلی هنرمندان این سبک، فرهنگ مردمی، تولیدات انبوه، تبلیغات محیطی یا تلویزیونی، بسته‌بندی‌ها و در کل هر آنچه مردم بیشتر می‌دیدند از چیدمان ۱۰۰ قوطی کنسرو سوپ گرفته تا سریوگرافی پرتره مونالیزا. این سبک را می‌توان یک سبک روشنفکرانه با نگاهی انتقادی به مصرف‌گرایی به خصوص در آمریکا دانست.

کلمه هنر پاپ یا Pop Art را جان مک‌هله John McHale در سال ۱۹۵۴ به وجود آورد. آقای مک هله معنی هنر پاپ را در یک نمایشگاه در انگلستان به ریچارد همیلتن Richard Hamilton توضیح داده بود. سه یا چهار ماه بعد، آقای همیلتن طی نامه‌ای معنی هنر پاپ را تبیین کرد. در این نامه همیلتن گفته بود که هنر پاپ یک هنر جوان، ارزان، مردمی، فانی، مصرف‌گرا، کنایه‌آمیز، شهوت‌انگیز، فریبنده و یک تجارت بزرگ است. در سال ۱۹۵۸ کلمه Pop Art را برای اولین بار در مجله Architectural Digest چاپ کردند. هنر پاپ را دادای نیمه‌دوم قرن بیستم نامیدند. این جنبش در آخرین سال‌های دهه ۱۹۵۰ در انگلستان به وجود آمد و در آمریکا به نقطه کمال خود رسید.

عبارت پاپ آرت مختصر پاپیولار آرت Popular Art (هنر توده) است. نام این جنبش همه چیز درباره خودش را آشکار می‌کند. پاپ آرت می‌خواست هنر را دوباره به زندگی روزانه مردم بیاورد. این جنبش در واکنش به نقاشی آبستره به میان آمد و ادعا می‌کرد جنبش آبستره بیش از حد سوفسطایی و نخبه‌گراست.

تصاویر مورد پسند هنرمندان پاپ، اشیا از زندگی روزمره بود. به طور مثال قوطی‌های سوپ به طراحی اندی وارهول. خصوصیت گرایش جنبش پاپ آرت استفاده وارهول از سریوگرافی، یک شیوه فوتو رئالیستیک Photo Realistic و توده‌پسند پرینت میکینگ Print Making بود. پاپ آرت با فشار وارد مطبوعات و اعلانات شد. تفاوت بین هنر‌های زیبا و هنر‌های اعلانات بازرگانی به طور ارادی از بین رفت. مثال بسیار خوب پوشش آلبوم‌های موسیقی سال‌های دهه شصت است. شخصیت اصلی این مکتب فکری بدون شک اندی وارهول Andy Warhol ۱۹۸۷-۱۹۲۸ بود. نام‌های بزرگ دیگر جاسپر جانس Jasper Johns ، رابرت روشنبرگ Robert Rauschenberg، دیوید‌هاکنی David Hackney، کلاوس اولدنبرگ Claus oldenburg، روی لیشتیستین Roy Lichtenstein، جرج سگال George Segal و جیمز روزنکوئیست James Rosenquist بودند. جنبش پاپ آرت عمدتا یک جنبش هنری آمریکایی و بریتانیایی بود.

پاپ آرت در اصل یک جنبش هنری متعلق به دهه ۶۰ میلادی است. هنرمندان اولیه پاپ یک گروه هنری مستقل انگلیسی بودند که زیبایی‌شناسی هنری را گسترش دادند. در واقع اینها عقیده داشتند مبتذل‌ترین عناصر فرهنگ جامعه قابل زیبا بودن و هنری بودن هستند. آنها ابزارهای کار خود را فیلم‌های عامه‌پسند، آگهی‌های تبلیغاتی، داستان‌های کمیک استریپ علمی - تخیلی، موسیقی پاپ، حروف و علائم متداول، اشیای روزمره و کالای مصرفی معرفی کردند. در واقع هرچه که در چشمان مردم بیشتر دیده می‌شود می‌تواند ابزار قدرتمندی برای پاپ آرت باشد. پدیدآورندگان پاپ آرت بر تاثیر بر فرهنگ عامه شهری تاکید داشتند. در آمریکا، پاپ آرت قدرت و نفوذ فراوانی داشت و به نوعی واکنشی برابر اکسپرسیونیسم انتزاعی و باورهای دادائیستی بود. هنر پاپ آرت به سرعت در عرصه‌های مختلفی مثل طراحی گرافیک، سینما و ... رسوخ کرد. در دوران جدید با ظهور بیلبوردهای عظیم تبلیغاتی کنار بزرگراه‌ها، پاپ آرت قدرتمندترین ابزار خود را یافت.

همیشه پاپ آرت و «پول درآوردن از هنر» چنان به هم نزدیک به نظر می‌آیند که اگر نیت به وجود آورندگان آنها را در نظر نگیریم، به راحتی با هم اشتباه می‌شوند. این دو با هم بده‌بستان دارند؛ پاپ آرت از تجارت تغذیه می‌کند و تجارت از پاپ آرت.

طراحی محصول و گرافیک تبلیغاتی به سبک پاپ آرت، بر هنرمندان پسین خود بسیار تاثیرگذار بود. به طوری که امروزه اکثر طرح‌های گرافیکی تجاری از ایده‌های پاپ آرت بهره می‌برند.

همچنین به خاطر استفاده از عناصر ساده زندگی روزمره و فرهنگ مصرف‌گرایی روزمره، بسیاری از کارتون‌ها از سبک نقاشی‌های تبلیغاتی پاپ آرت بهره می‌برند.

بسیاری از هنرمندان سرشناس پاپ نقاشی‌های فراوانی از حالت‌های روزمره و عادی زندگی دارند و این نشانه نگاه هنری آنها به اتفاقات روزمره است. هرچند که نباید فراموش کرد که هنرمندان پاپ آرت همواره نگاهی تجاری به هنر دارند.

موسیقی پاپ نیز هرچند که چندان وابسته به گرافیک و طراحی پاپ به نظر نمی‌رسد، اما تمام هنرمندان پاپ در این اعتقاد مشترک هستند که پیش پا افتاده‌ترین عناصر فرهنگ جامعه نیز قابل زیبا بودن هستند و می‌توان آنها را با زبان هنری بیان کرد.