شلیک مرگبار به جان سخت ها

این استیو جرارد بود که در وقت های تلف شده گل دوم تیمش را به ثمر رساند انگلستان پیروز شد اما یک سؤال, معماگونه باقی می ماند آیا لمپارد در بازی باشگاهی نیز این موقعیت ها را هدر می دهد

● انگلستان ۲ - ترینیداد و توباگو صفر

این استیو جرارد بود که در وقت‌های تلف شده گل دوم تیمش را به ثمر رساند. انگلستان پیروز شد اما یک سؤال، معماگونه باقی می‌ماند: آیا لمپارد در بازی باشگاهی نیز این موقعیت‌ها را هدر می‌دهد؟

به‌نظر می‌رسید نماینده کشور ۵/۱ میلیون نفری نه گل می‌زند و نه گل نمی‌خورد اما درست در دقایق پایانی بازی با استعمارگران سابق، یک مهاجم ۲ متری روی سر دفاع آنها خراب شد تا بار دیگر تیم کوچک، قربانی مدعی بزرگ شود.

انگلستان با یک لشگر پرادعا از ابتدای بازی دریافت چه کار سختی پیش‌رو دارد. نه بکهام، بکهام بود و نه لمپارد آن بازیکن بزرگ چلسی. جرارد نیز در اوج نبود همان‌طور که کراچ و اوون در روز بد خود قرار داشتند. به هر حال بازی با حملات ابتدائی انگلستان آغاز شد. اریکسون در این بازی به‌جای نویل از کره‌گر بهره برد. این امر نشان از انتظار بالای او از سمت راست سفیدپوشان داشت. اتفاق مکرر نیمه اول همانی بود که در ۹۰ دقیقه بازی اول مقابل پاراگوئه دیده شد. سانترهای بی‌حاصل دیوید بکهام و شوت‌های بی‌ثمر جرارد، لمپارد و ... همین بخت‌های از دست رفته بر شجاعت ترینیداد افزود. ”بیرچال“ که قبل از آغاز بازی کرکری‌های فراوانی با سفیدپوشان داشت، چندان جالب بازی نکرد.

در عوض ”لاورنس“ نمایش مطلوبی ارائه کرد. در دقایق میانی نیمه دوم جان‌تری فرشته نجات انگلستان نام گرفت. او اشتباه رابینسون را جبران و شوت بازیکن ترینیداد را روی خط دروازه برگشت داد تا چشم فوتبالدوستان بیش از این گرد نشود. وقتی اوون یک موقعیت مسلم را از دست داد تمام انگلیسی‌های حاضر در ورزشگاه نام رونی را فریاد زدند و اریسکون نیز چاره‌ای جز برآورده ساختن خواسته آنها نداشت. حضور توأمان جوان اهل بندر لیورپول و ”لنون“ از یک تغییر تاکتیکی خبر می‌داد. سرانجام در دقیقه ۸۲ کراچ‌ متوجه شد.

استفاده از استعدادهای خدادادی (قد ۲ متری) چه طعم شیرینی دارد! او حرکت سریع تیمی و پاس بکهام را با یک ضربه سر تبدیل به گل پیروزی‌بخش مردان جزیره کرد. مدارای انگلیسی‌ها با ایجاد یک فرصت دیگر برای آنها توأم شد. این استیو جرارد بود که در وقت‌های تلف شده گل دوم تیمش را به ثمر رساند. انگلستان پیروز شد اما یک سؤال، معماگونه باقی می‌ماند: آیا لمپارد در بازی باشگاهی نیز این موقعیت‌ها را هدر می‌دهد؟

● یک قدم کوتاه تا صعود

▪ سوئد ۱ - پاراگوئه صفر

سوئد در آخرین دقایق رؤیای شیرین انگلستان و ترینیداد و توباگو را آشفته کرد. مردان اسکاندیناوی با گل دقیقه ۸۹ لیونبرگ تا حدود زیادی صعود خود را قطعی کردند. حال آنکه تساوی بدون گل، از طرفی سرگروه شدن انگلستان را قطعی می‌ساخت و از سوئی برای ترینیداد امیدهائی جهت صعود باقی می‌گذاشت اما با کسب این برد، سوئد می‌تواند با پیروزی در بازی رودررو انگلستان را از صدر به زیر بکشد چه رسد به اینکه با ”انگلو ساکسون‌ها“ مساوی کرده و ترینیداد را از جام بیرون بیندازد. در بازی سرد سوئد و پاراگوئه اتفاقات جالب توجهی رخ نداد. در سوئد مردان کارساز افرادی چون آلیاک بازیکن آستون ویلا و لیونبرگ بودند و آن طرف میدان ”والدز“ یک تنه پاراگوئه را به جلو می‌برد اما حتی این مرد تکنیکی نیز مقابل تاکتیک ماشینی و حساب‌شده سوئد کاری از پیش نبرد تا در پایان تصویر نقش بر زمین شده و مفهوم او، نمائی از سرنوشت پاراگوئه در جام هجدهم باشد. خسته و شکست‌خورده، قبل از اینکه این اتفاق رخ دهد، هر ۲ تیم طی یک ۴۵ دقیقه جذاب حملاتی روی دروازه یکدیگر ترتیب دادند اما گاهی اوقات بدشانسی و زمانی درخشش دروازه‌بان و مدافعان، مانع دستیابی به هدف اصلی می‌شد. هنریک لارسن تنها یادگار سوئد ۱۹۹۴ (تیم سوم جهان) از دوران جوانی فاصله گرفته و در این بازی مطابق انتظار و آنچه از وی بارسلونا دیدیم، ظاهر نشد با اینکه وجود زردها به او متکی نبودند. پاسکاری‌های بازیکنان این تیم بسیار با صبر و حوصله انجام می‌گرفت و سرانجام آخرین کلید ”در“ را گشود. روی یک حرکت تمرین شده لیونبرگ ۶۰ ثانیه قبل از اتمام وقت قانونی، گل‌ برتری سوئد را به ثمر رساند. از آن زمان تا سوت پایان، ورزشگاه شور و حال سرودهای اسکاندیناوی به خود گرفت. پاراگوئه و ”والدز“ به خانه باز می‌گردند و سوئد می‌رود تا رکورد نیم قرن شکست‌ناپذیری مقابل مردان جزیره را حفظ و این بار به‌جای تساوی آنها را شکست دهد.