قرمزگرایی گرانشی

میدان گرانشی شدید هم می تواند باعث ایجاد اثر قرمزگرایی شود. فوتون های نور هم درست مثل توپی که به هوا می اندازیم، در اثر مقابله با جاذبه گرانشی انرژی از دست می دهند. اینشتین در …

میدان گرانشی شدید هم می تواند باعث ایجاد اثر قرمزگرایی شود. فوتون های نور هم درست مثل توپی که به هوا می اندازیم، در اثر مقابله با جاذبه گرانشی انرژی از دست می دهند. اینشتین در سال ۱۹۰۷ از نظریه نسبیت خود استفاده کرد و نشان داد که این اثر باعث تغییر در فرکانس و در نتیجه رنگ نور می شود. به عبارت دیگر به علت گرانش اثر قرمزگرایی به وجود می آید. از آنجایی که میزان این اثر بسیار کوچک و اندازه گیری آن بسیار دشوار بود، چندان امید نمی رفت که بتوان ادعای اینشتین را آزمود. اما در دهه ۱۹۲۰ اخترشناسان گونه جدیدی از ستارگان بسیار چگالی را شناسایی کردند که کوتوله سفید نام دارد. میدان گرانش این اجرام آنقدر شدید است که می تواند اثر قرمزگرایی گرانشی قابل اندازه گیری ایجاد کند. والتر آدامز اخترشناس آمریکایی در سال ۱۹۲۵ ادعا کرد که توانسته است این اثر را در نور siriusB کوتوله سفید همدم درخشان ترین ستاره آسمان آشکار سازد. هر چند که میزان این قرمزگرایی تا حدود زیادی پیش بینی اینشتین را تاکید کرد، امروزه اخترشناسان حدس می زنند که این سازگاری از خوش شانسی بوده است. اولین نمایش متقاعد کننده این اثر در سال ۱۹۶۰ ارائه شد. در این سال رابرت پوند و گلن ربکا فیزیکدانان آمریکایی با استفاده از ابزارهای بسیار دقیق تغییر فرکانس پرتوهای گامایی که فاصله بالا و پایین برجی در دانشگاه هاروارد را طی می کرد، اندازه گرفتند. این تغییر فقط دو قسمت در یک هزار میلیارد قسمت بود که با پیشگویی اینشتین توافق داشت.