وقتی کنار شهدا در چادر تعاون خوابیدم

مجید برای آخرین بار, که به مشهد آمد, تعریف کرد که در یکی از مأموریت های گشتی, به همراه بقیه ی دوستان در حالی که به شدت خسته بوده اند, به داخل چادری برای استراحت می روند و در کنار چند نفر از نیروهایی که خواب بوده اند, می خوابند

مجید برای آخرین بار، که به مشهد آمد، تعریف کرد که در یکی از مأموریت‌های گشتی، به همراه بقیه‌ی دوستان در حالی ‌که به شدت خسته بوده اند، به داخل چادری برای استراحت می‌روند و در کنار چند نفر از نیروهایی که خواب بوده اند، می خوابند.

معمولاً با پسر خاله شهیدم مجید واحدی، برادرم امیر، شهید مهدی خورشیدی، شهید علی توحیدی، شهید شعاعی، شهید مقدسیان و برخی دیگر هر هفته به حرم و نماز جمعه میرفتیم.

مجید واحدی به عنوان سرباز در واحد بسیج مشغول خدمت بود که خبر شهادت مهدی خورشیدی و به دنبال آن علی توحیدی تحول شگرفی در وی ایجاد کرد تا جایی که دیگر تاب ماندن را از دست داد و در حالی که به علت حضور دو برادرش در جبهه مجبور به ماندن در مشهد شده بود، با گرفتن مرخصی حین خدمت راه جبهه را در پیش گرفت.

مدتی از حضورش در جبهه می گذشت که واحد بسیج مشهد به بهانه ی ترک خدمت برایش غیبت محاسبه می کرد! مجید در جبهه به لشکر ویژه شهدا به فرماندهی محمود کاوه پیوست و در واحد اطلاعات – عملیات در سخت ترین مأموریت های شناسایی به عنوان سرگروه گشتی حضور یافت.

او در یکی از مأموریت ها با اصابت ترکش خمپاره به سرش مجروح و مدتی را در بیمارستان بستری شد. مجید از مجروحیت سختش به عنوان یک خراش جزئی یاد میکرد و با توجه به بانداژ سرش در برابر شوخی ما که میگفتیم روحانی شده و عمامه گذاشته، لبخند میزد.

او بلافاصله با اندک بهبودی که یافت، دوباره به جبهه برگشت. این بار با توجه به تغییر مأموریت لشکر ویژه شهدا از غرب به جنوب و حضور در جزیره مجنون، او با توجه به مهارتش در رانندگی، مدتی در واحد فرماندهی تیپ ویژه ی شهدا، راننده ی محمود کاوه بود. هم چنین در جزیره مجنون سکاندار قایقی بود که کاوه را برای سرکشی و شناسایی آبراه ها و کمین های لشکر ویژه ی شهدا در نیزارهای پر پیچ وخم هور همراهی می کرد. مجید از اخلاق نیکو، مدیریت، قاطعیت و شجاعت های محمود کاوه در مأموریت هایی که با او بود، خاطره ها داشت.

با برگشتن لشکر ویژه ی شهدا به منطقه کوهستانی غرب کشور، دوباره مجید به ادامه گشت و شناسایی همراه نیروهای اطلاعات – عملیات، پرداخت.

مجید برای آخرین بار، که به مشهد آمد، تعریف کرد که در یکی از مأموریت های گشتی، بعد از برگشتن به همراه بقیه ی دوستان در حالی که به شدت خسته بوده اند، به داخل چادری برای استراحت می روند و در کنار چند نفر از نیروهایی که خواب بوده اند، می خوابند. مدتی که می گذرد با توجه به روشن شدن نسبی هوا برای نماز حرکت می کنند.

مجید و همراهان بعد از اقامه نماز متوجه می شوند که افراد خوابیده زیر پتو برای نماز بلند نمی شوند. آنها را صدا میزنند اما صدایی نمی شنوند! مجید با هیجان می گفت همین که پتو را کنار زدیم با پیکر غرقه به خون شهیدی مواجه شدیم که خیلی جا خوردیم.

وفتی پتو را از روی بقیه پس زدیم، دیدیم که همه این افراد خوابیده در چادر شهید هستند. بلافاصله از چادر بیرون زدیم و دیدیم که روی چادر نوشته: چادر تعاون. تازه متوجه شدیم که ما بدون اینکه بدانیم در چادر تعاون که مخصوص نگهداری موقت پیکر شهیدان بوده، ساعاتی را استراحت کرده ایم. فاتحه ای نثار ارواح طیبه آنها کردیم و به سمت مقر اطلاعات راهی شدیم.

وی در نهایت در یکی از مأموریت های گشتی شناسایی منطقه حاج عمران، قبل از عملیات «کربلای ۲» به همراه هم تیمی هایش براثر انفجار مین والمرا و اصابت ده ها ترکش آن، به شهادت رسید.

در اولین سالگرد شهادت مجید، مادر داغدار و گرامیش در مکه مکرمه به دست جنایتکاران وهابی آل سعود به شهادت رسید. روحشان شاد باد.

راوی: حمید جهانگیر