امیدواری در دعا

احمدبن محمد به حضور امام رضا(ع) رسید و گفت: چند سال است حاجتی دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا می کنم ولی دعایم مستجاب نشده است، در این مورد شک و تردیدی به دلم راه یافته است.
امام …

احمدبن محمد به حضور امام رضا(ع) رسید و گفت: چند سال است حاجتی دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا می کنم ولی دعایم مستجاب نشده است، در این مورد شک و تردیدی به دلم راه یافته است.

امام رضا(ع) فرمود: ای احمد، مراقب باش که شیطان بر تو چیره نگردد تا تو را مأیوس و ناامید کند، همانا امام باقر(ع) می فرمود: «مؤمن نیاز خود را از خدا می خواهد، خداوند اجابت آن را به تأخیر می اندازد، برای اینکه ناله و گریه و زاری او را دوست می دارد. پس امام رضا(ع) فرمود: سوگند به خدا تأخیر برآوردن نیازهای دنیوی مومنان برای آنها بهتر از تعجیل در برآوردن نیازهای آنها است.

دنیا چه ارزشی دارد؟ امام باقر(ع) می فرمود: سزاوار است که دعای مؤمن درحال آسایش مانند دعایش در حال سختی باشد. بعد امام رضا(ع) فرمود: باید به گفتار خداوند بیشتر اطمینان داشته باشی، چرا که خداوند به وعده خود وفا می کند و می فرماید: «از رحمت خدا مأیوس نشوید» (زمر- ۵۳) بنابراین، اعتماد تو باید به خدا بیشتر از دیگران باشد و در خانه دل را به راه یافتن چیزی جز خوبی نگشایید و همیشه در شما حالت امیدواری باشد که خداوند فرموده است: «هرگاه بندگانم مرا بخوانند (از من چیزی بخواهند) پس من نزدیکم و خواسته دعا کننده را هنگامی که مرا بخواند، اجابت می کنم. (بقره- ۱۸۶) (۱)

۱) رمضان ماه خدا، زین العابدین احمدی، ص ۱۹۱